Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλή αρχή!!

Νομίζω ότι ο τίτλος του blog τα λέει όλα. Έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια ζούμε σε έναν καθαρά κινηματογραφικό κόσμο και αυτό γιατί το σινεμά πλέον αποτελεί μια από τις κυρίαρχες μορφές διασκέδασης. Το επίπεδο της τηλεόρασης μας, το γεγονός ότι πλέον διοργανώνεται στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη φεστιβάλ όπως οι Νύχτες Πρεμιέρας, το Πανόραμα Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθώς και ότι ο ελληνικός κινηματογράφος χαίρει άκρας προσοχής και αναγνώρισης από το εξωτερικό, όλα αυτά αποτελούν λόγους για τους όποιους το ελληνικό κοινό επιλεγεί το σινεμά για τις εξόδους του και έχει βάλει τις ταινίες στην ζωή του.
Νομίζω ότι η πλέον κλασσική ερώτηση η οποία γίνεται μεταξύ συντρόφων ή φίλων σε μια παρέα, είτε κανονίζεις μια χαλαρή έξοδο, είτε αποφασίζεις μείνεις σπίτι είναι η εξής: "Έχει καμιά καλή ταινία να δούμε;".

Το σινεμά μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς διάφορα, να σε κάνει να αναρωτηθείς για πολλά, να σε κάνει δεις και να ακούσεις απόψεις που μπορεί να μην γνώριζες αλλά εγώ πιστεύω ότι σκοπός του κινηματογράφου είναι να σε ψυχαγωγήσει και αυτό το καταφέρνει μόνο όταν αφεθείς στην μαγεία του. Το συναίσθημα που έχεις μπαίνοντας σε μια αίθουσα και χαμηλώνουν τα φώτα για μένα είναι ανεπανάληπτο, γι'αυτό άλλωστε και ξεκινάω αυτό το blog.

Εδώ θα καταγραφώ τις σκέψεις μου για οτιδήποτε έχει να κάνει με το σινεμά. Από ειδήσεις, βραβεία, νέες ταινίες, τα πάντα. Ευελπιστώ να παραμείνω συνεπής σε αυτό και εύχομαι να το διαβάσει και κανένας άλλος. :P

Γ. Δ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται