Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2014

#blogoscars: Καλύτερη Αντρική Ερμηνεία

1. Leonardo DiCaprio - The Wolf of Wall Street 2. Jared Leto - Dallas Buyers Club 3. Hugh Jackman - Prisoners 4. Matthew McConaughey - Dallas Buyers Club 5. Γιάννης Παπαδόπουλος - Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού 6. Joaquin Phoenix - Her 7. Robert Redford - All Is Lost 8. Jake Gyllenhaal - Prisoners 9. Tom Hanks - Captain Phillips (spoiler clip) 10. Ethan Hawke - Before Midnight 11. Daniel Brühl - Rush 12. Chiwetel Ejiofor - 12 Years a Slave 13. Bruce Dern - Nebraska 14. Michael B. Jordan - Fruitvale Station 15. Barkhad Abdi - Captain Phillips 16. Michael Douglas - Behind the Candelabra 17. Matt Damon - Behind the Candelabra 18. Sam Rockwell - The Way Way Back 19. Michael Fassbender - 12 Years a Slave 20. Babak Hamidian - A Respectable Family (Yek Khanevadeh-e Mohtaram)

Locke [4.5/5]

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι παρακολούθησα για 85 λεπτά έναν άνδρα να οδηγεί το αυτοκίνητο του το βράδυ και δεν βαρέθηκα. Δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένας λόγος να αποκαλύψω περισσότερες λεπτομέρειες για την πλοκή του «Locke», αφού η μισή διασκέδαση της ταινίας είναι η ανακάλυψη του τι συμβαίνει στη ζωή του Ivan (ο κεντρικός χαρακτήρας), μέσω της αδιάκοπης ροής τηλεφωνικών κλήσεων που κάνει και δέχεται στον δρόμο, ενώ η άλλη μισή προέρχεται από την παρακολούθηση ενός ανθρώπου, απομονωμένου στον μικρό χώρο ενός αυτοκινήτου καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει μυριάδες ζητήματα. Έχοντας πάντα στο μυαλό του τον Tom Hardy για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, το έργο είναι γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Steven Knight (υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου για το «Βρώμικα Όμορφα Πράγματα») και δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ενενήντα υπνωτικά λεπτά ενός ηθοποιού σε ένα αυτοκίνητο καθώς οδηγεί και μιλάει με διάφορους ανθρώπους. Χάρη στη μαεστρία τόσο του Hardy ερμηνευτικά όσο και του Knight σκηνοθετι

Mr. Peabody & Sherman [4/5]

Εντελώς στερημένο από πρωτότυπες ιδέες, το Χόλιγουντ συνεχίζει να βασίζεται στο παρελθόν και να μεταφέρει στον κινηματογράφο αγαπημένες τηλεοπτικές εκπομπές των παιδικών μας χρόνων. Τις περισσότερες φορές, τα αποτελέσματα είναι απαίσια, αλλά μία στο τόσο γυρίζουν όχι απλά καλές, αλλά εξαίσιες ταινίες και ο «Κος Πίμποντι & ο Σέρμαν» ανήκει σε αυτές. Απευθυνόμενο τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους, το έργο βασίζεται στα δημιουργημένα από τον Ted Key στα τέλη του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960 μικρού μήκους επεισόδια «Peabody`s Improbable History» και διαθέτει έναν κάπως επεισοδιακό χαρακτήρα με δύο κεντρικές ιστορίες να δένουν ολόκληρη την πλοκή. Ο σκηνοθέτης Rob Minkoff εξασφαλίζει, από την πρώτη στιγμή, το ότι η ταινία κινείται σε έναν ζωντανό ρυθμό, ενώ η πνευματώδης γραφή είναι γεμάτη με οπτικά και λεκτικά αστεία καταφέρνοντας, στα 85 λεπτά διάρκειας της, να μην κουράζει ούτε στιγμή. Συν τοις άλλοις, κατορθώνει πανέξυπνα να είναι έντονα συναισθηματική, αλλά και, ως

#blogoscars 2014: Καλύτερη Σκηνοθεσία

1. Alfonso Cuarón ("Gravity") 2. Ron Howard (“Rush”) 3. Spike Jonze (“Her”) 4. Έκτορας Λυγίζος (“Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού”) 5. J.C. Chandor (“All Is Lost”) 6. Denis Villeneuve (“Prisoners”) 7. James Wan (“The Conjuring”) 8. Paul Greengrass (“Captain Phillips”) 9. Ben Stiller ( “ The Secret Life of Walter Mitty ” ) 10. Lars Von Trier (“Nymph()maniac”)

#blogoscars 2014: Καλύτερο Soundtrack

1. Steven Price - Gravity 2. Alexandre Desplat - Philomena 3. Her - William Butler και Owen Pallett 4. Oblivion - M83 5. Frozen -  Kristen Anderson-Lopez και Robert Lopez

#blogoscars 2014: Καλύτερο Σενάριο

Winter's Tale [1.5/5]

Στην πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια, ο, μάλλον άνισος, Goldsman (σεναριογράφος ταινιών όπως το Κώδικας Da Vinci, Ζωντανός Θρύλος και Ένας Υπέροχος Άνθρωπος) στραβοπατάει οικτρά και δημιουργεί μια ταινία που κάνει το Έρωτας από την Αρχή να μοιάζει με τον Νονό. Διασκευάζοντας το 700ων σελίδων μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού του Mark Helprin, σε μια μάλλον απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει όλα τα ενδιαφέροντα στοιχειά του, το συνοψίζει σε μια σειρά ακατανόητων και σαχλών παραλογισμών που μπορούν να προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια του κοινού. Διαθέτοντας μια ανεπανάληπτη αδυναμία συνοχής τόσο των χαρακτήρων όσο και της πλοκής, η ταινία δεν σου αφήνει πραγματικά κανένα περιθώριο να την πάρεις στα σοβαρά. Χωρισμένο, θα μπορούσαμε να πούμε, σε δύο μέρη, το έργο αναλώνεται σε αστεία που δεν σου αφήνουν πάρα ένα μειδίαμα, δράματα χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον και μια βαριεστημένη ερωτική πλοκή. Υπάρχουν φυσικά και οι απαραίτητες πνευματικές ασυναρτησίες για τα άστρα και το φως, που όχι μόνο δεν προσθέ

Vampire Academy [0.5/5]

Δυστυχώς, οι οπαδοί της λογοτεχνικής σειράς των έξι βιβλίων Vampire Academy θα στεναχωρηθούν να μάθουν ότι η μεταφορά του πρώτου βιβλίου στη μεγάλη οθόνη δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακραία ανόητη κακογυρισμένη και κακοπαιγμένη ταινία. Οι λόγοι που συντελούν για να βγει το συγκεκριμένο συμπέρασμα είναι πολλοί, και ευδιάκριτοι ακόμα κι από το τρέιλερ της ταινίας. Παρόλα αυτά, ας προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί η ταινία όχι μόνο δεν είναι καλή, αλλά δεν βλέπεται. Μην έχοντας διαβάσει ούτε ένα από τα έξι βιβλία της σειράς, πίστευα πραγματικά ότι ο σκηνοθέτης του Τα Κακά Κορίτσια, Mark Waters, θα αποτελούσε την ιδανική επιλογή που θα κατάφερνε να δώσει μια νέα πνοή σε αυτό το βαμπιρικό εφηβικό είδος ταινιών που εδώ και καιρό αποτελεί μόδα στο Χόλιγουντ. Δυστυχώς, όμως, η σκηνοθεσία του σε συνδυασμό με το αξιοθρήνητο σενάριο του αδελφού του, Daniel Waters, είναι μόνο δύο από τους τρανταχτούς λογούς που η ταινία καταρρέει πλήρως. Πραγματικά, δεν ξέρω σε τι να πρωτοαναφερθώ. Στις πάμπολλες σκ

RoboCop [2/5]

Η νέα επανεκκίνηση του franchise υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Jose Padilha («Οι Επίλεκτοι») είναι ξεκάθαρο ότι στοχεύει στη σημερινή γένια. Ο «RoboCop» είναι βγαλμένος σαν από βιντεοπαιχνίδι τελευταίας τεχνολογίας, ο ρομποτικός τρόπος ομιλίας δεν υπάρχει πια, ενώ τέλος σαν χαρακτήρας διαθέτει συναισθήματα και ανθρωπιά. Ως μια ταινία του 2014, το CGI είναι λίγο-πολύ κορυφαίο, το φουτουριστικό κομμάτι του έργου απεικονίζεται επαρκώς, οι καλοσχεδιασμένες σκηνές δράσης δεν λείπουν και όλοι οι ηθοποιοί παραδίδουν σωστές ερμηνείες. Όμως, η ιδέα της ύπαρξης ρομπότ που περιπολούν τις πόλεις ήταν μια φρέσκια ιδέα το 1987. Το 2014, και μετά από αμέτρητες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, η ιδέα αυτή φαντάζει πολύ πιο πιθανή και πραγματοποιήσιμη. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας. Όσο κι αν προσπαθεί, δεν γίνεται πότε κάτι το καινούργιο και καινοτόμο, αλλά παραμένει καθόλη τη διάρκεια της μια καλογυαλισμένη παλιά ιστορία. Υπάρχει το ίδιο χριστιανικό μοτίβο ενός ανθρώπου που