Ο Ιάσονας ξεκινάει μία νέα καριέρα ως «ξεναγός αρχιτεκτόνων» και αναλαμβάνει μία ομάδα με φοιτητές αρχιτεκτονικής από το εξωτερικό, με σκοπό να τους ξεναγήσει στην Ακρόπολη και σε άλλα μνημεία της Αθήνας, διαπιστώνοντας στην πορεία ότι τα ενδιαφέροντά τους είναι άλλα.
Η ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ
Η νεανική κωμωδία του Ζαχαρία Μαυροειδή προσπαθεί να αναδείξει ή απλά να παρατηρήσει την αλήθεια της Αθήνας μέσα από τα μάτια των ξένων, που βλέπουν πράγματα που οι κάτοικοι της πολλές φορές επιλέγουν να αγνοούν. Και είναι αυτή ακριβώς η πόλη, μια πόλη που αλλάζει, που βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, που μεταμορφώνεται, στην οποία ο ήρωας της θέτει τις βάσεις για την δική του αναζήτηση ταυτότητας.
Βρήκα αυτό τον παραλληλισμό ιδιαίτερα έξυπνο. Σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική μάτια του σκηνοθέτη για την πόλη, καθώς και τους πολύ έξυπνους διαλόγους που λαμβάνουν χώρα μεταξύ των πρωταγωνιστών στις διαφορές τοποθεσίες που επισκέπτονται, ο «Ξεναγός» αποτελεί μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια. Όταν όμως η ταινία μεταθέτει την δράση της εκτός πόλης χάνει κάπου τον ειρμό της και την σπιρτάδα της. Παρόλο που οι σκηνές στο νησί συμβάλλουν στην εσωτερική αναζήτηση του πρωταγωνιστή κατά την άποψη μου τις βρήκα λίγο παράταιρες και επιστρέφοντας στην πόλη, η ταινία ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της.
Σαν ταινία ο «Ξεναγός» είναι ιδιαίτερα προσεγμένη από όλες τις απόψεις. Μοντάζ, ήχος, μουσική λειτουργούν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά ενώ βρήκα εκπληκτικούς τους τίτλους έναρξης. Ερμηνευτικά ο Μιχάλης Οικονόμου και η Anne Marie O’Sullivan ξεχωρίζουν αλλά πιστεύω ότι γενικά ο ενθουσιασμός και η φυσικότητα όλων των συντελεστών προσφέρουν πόντους στο όλο εγχείρημα.
Η ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή είναι, παρά το χαμηλό προϋπολογισμό της, μια διασκεδαστική κωμωδία που αναδεικνύει την Αθήνα και τις ατέλειες της μέσα από τη ματιά των νέων και σου υπενθυμίζει ότι αυτή η πόλη γύρω μας παρόλο που είναι χαοτική σφύζει από ζωή και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την ακολουθήσεις παραμένοντας ο εαυτός σου.
Η ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ
Η νεανική κωμωδία του Ζαχαρία Μαυροειδή προσπαθεί να αναδείξει ή απλά να παρατηρήσει την αλήθεια της Αθήνας μέσα από τα μάτια των ξένων, που βλέπουν πράγματα που οι κάτοικοι της πολλές φορές επιλέγουν να αγνοούν. Και είναι αυτή ακριβώς η πόλη, μια πόλη που αλλάζει, που βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, που μεταμορφώνεται, στην οποία ο ήρωας της θέτει τις βάσεις για την δική του αναζήτηση ταυτότητας.
Βρήκα αυτό τον παραλληλισμό ιδιαίτερα έξυπνο. Σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική μάτια του σκηνοθέτη για την πόλη, καθώς και τους πολύ έξυπνους διαλόγους που λαμβάνουν χώρα μεταξύ των πρωταγωνιστών στις διαφορές τοποθεσίες που επισκέπτονται, ο «Ξεναγός» αποτελεί μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια. Όταν όμως η ταινία μεταθέτει την δράση της εκτός πόλης χάνει κάπου τον ειρμό της και την σπιρτάδα της. Παρόλο που οι σκηνές στο νησί συμβάλλουν στην εσωτερική αναζήτηση του πρωταγωνιστή κατά την άποψη μου τις βρήκα λίγο παράταιρες και επιστρέφοντας στην πόλη, η ταινία ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της.
Σαν ταινία ο «Ξεναγός» είναι ιδιαίτερα προσεγμένη από όλες τις απόψεις. Μοντάζ, ήχος, μουσική λειτουργούν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά ενώ βρήκα εκπληκτικούς τους τίτλους έναρξης. Ερμηνευτικά ο Μιχάλης Οικονόμου και η Anne Marie O’Sullivan ξεχωρίζουν αλλά πιστεύω ότι γενικά ο ενθουσιασμός και η φυσικότητα όλων των συντελεστών προσφέρουν πόντους στο όλο εγχείρημα.
Η ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή είναι, παρά το χαμηλό προϋπολογισμό της, μια διασκεδαστική κωμωδία που αναδεικνύει την Αθήνα και τις ατέλειες της μέσα από τη ματιά των νέων και σου υπενθυμίζει ότι αυτή η πόλη γύρω μας παρόλο που είναι χαοτική σφύζει από ζωή και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την ακολουθήσεις παραμένοντας ο εαυτός σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου