Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Jane Eyre [3/5]

Έχοντας μεγαλώσει ορφανή και μες στη φτώχεια, η γκουβερνάντα Jane Eyre, μαλακώνει την καρδιά του εργοδότη και ιδιοκτήτη του απομονωμένου και επιβλητικού σπιτιού στο οποίο εργάζεται και σύντομα ανακαλύπτει ότι κρύβει ένα τρομερό μυστικό.

Η ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ

Το μυθιστόρημα της Charlotte Bronte αποτελεί από μονό του μια παθιασμένη, δυνατή ερωτική ταινία, από τις πιο ρομαντικές που έχουν ειπωθεί ποτέ και ο Cary Fukunaga προσεγγίζει το υλικό με σεβασμό και το μεταφέρει στο κινηματογράφο σε μια λιτή και κομψά μελετημένη προσαρμογή.

Με την έναρξη της ταινίας ο Fukunaga σφυρηλατεί έναν συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στην ηρωίδα του και το κοινό. Και με σύμμαχο του, την εξαιρετική φωτογραφία του Adriano Goldman αναπαράγει μια σκοτεινή μελαγχολική εποχή με μουντά χρώματα και διατηρεί καθολη την διάρκεια της ταινίας το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο μέχρι τη συγκλονιστική κορύφωση του.

Και χάρη στις ερμηνείες και την χημεία των δυο βασικών πρωταγωνιστών ανυψώνεται η ταινία. Η Mia Wasikowska έχει αποδείξει το ταλέντο της και εδώ δίνει στην Jane τέτοια ένταση και λαχτάρα για μια γεμάτη ζωή που σε συνεπαίρνει. Από την άλλη ο Michael Fassbender συνεχίζεται την αδυσώπητη άνοδο του στην λίστα με τους καλυτέρους ηθοποιούς της γενιάς του και εδώ δεν είναι κάτι λιγότερο από εξαιρετικός. Η Judi Dench είναι, όπως πάντα, μια εξέχουσα παρουσία σε κάθε ταινία στην οποία παίζει.

Σε γενικές γραμμές η ταινία αποτελεί μια φρέσκια, γεμάτη ζωντανές εικόνες, ιδιαίτερα καλοφτιαγμένη σχεδόν από κάθε άποψη προσαρμογή του κλασσικού μυθιστορήματος και για 120 λεπτά είναι τόσο σαγηνευτική που θα σας αιχμαλωτίσει την καρδιά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...