Passion play [0/5]

Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι συνέβη στο διάστημα μεταξύ των τίτλων έναρξης και των τίτλων τέλους. Νομίζω ότι είδα μια ταινία, αλλά υποθέτω ότι δεν θα είμαι ποτέ απόλυτα σίγουρος. Το Άγγελος του Πάθους είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι με ονόματα όπως Rourke και Murray να εμπλέκονται θα έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον να έχει μια κάποια αξία, αλλά δυστυχώς κανένας δεν θα μπορούσε να το σώσει από αυτό που πραγματικά είναι… μια φρικτή ταινία.

Και είναι φρικτή για διάφορους λόγους. Σημαντικότερος όλων, η βλακώδης ιστορία της. Ένα είδος παραμυθιού και γελοίας ιστορίας αγάπης μεταξύ ενός ξεπεσμένου αυτοκαταστροφικού μουσικού και μιας γυναίκας… πουλί, ναι πουλί με φτερά και όλα. Άλλος λόγος, η ανύπαρκτη χημεία μεταξύ Rourke και Fox. Πραγματικά, δεν έχω δει πιο αταίριαστο ζευγάρι, ενώ η σκηνή σεξ μεταξύ τους, ας πούμε ότι είναι περίεργη και κακογυρισμένη. Και τέλος, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για ταινία. Τίποτα, μα τίποτα, δεν λειτουργεί σωστά αφού κακή σκηνοθεσία, οδυνηρά παρατεταμένα κοντινά πλάνα των προσώπων, κιτς αισθητική, άσχημη φωτογραφία και χάλια κοστούμια είναι μερικά από τα πολλά ελαττώματα της. Με την ταινία να φαντάζει φαινομενικά ημιτελή, ειλικρινά δεν βρίσκω κάτι που θα μπορούσε να της χαρίσει αυτό το, έστω και μικρό, μισό αστέρι στην βαθμολογία μου.

Κλισέ, βαρετό κι απαίσια επιτηδευμένο, νομίζω ότι είναι περιττό να πω ότι καθώς την παρακολουθούσα δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου και φυσικά δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει. Η καλύτερη συμβουλή μου… μην σπαταλήσετε τον χρόνο σας... ούτε σε dvd!