Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Passion play [0/5]

Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι συνέβη στο διάστημα μεταξύ των τίτλων έναρξης και των τίτλων τέλους. Νομίζω ότι είδα μια ταινία, αλλά υποθέτω ότι δεν θα είμαι ποτέ απόλυτα σίγουρος. Το Άγγελος του Πάθους είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι με ονόματα όπως Rourke και Murray να εμπλέκονται θα έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον να έχει μια κάποια αξία, αλλά δυστυχώς κανένας δεν θα μπορούσε να το σώσει από αυτό που πραγματικά είναι… μια φρικτή ταινία.

Και είναι φρικτή για διάφορους λόγους. Σημαντικότερος όλων, η βλακώδης ιστορία της. Ένα είδος παραμυθιού και γελοίας ιστορίας αγάπης μεταξύ ενός ξεπεσμένου αυτοκαταστροφικού μουσικού και μιας γυναίκας… πουλί, ναι πουλί με φτερά και όλα. Άλλος λόγος, η ανύπαρκτη χημεία μεταξύ Rourke και Fox. Πραγματικά, δεν έχω δει πιο αταίριαστο ζευγάρι, ενώ η σκηνή σεξ μεταξύ τους, ας πούμε ότι είναι περίεργη και κακογυρισμένη. Και τέλος, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για ταινία. Τίποτα, μα τίποτα, δεν λειτουργεί σωστά αφού κακή σκηνοθεσία, οδυνηρά παρατεταμένα κοντινά πλάνα των προσώπων, κιτς αισθητική, άσχημη φωτογραφία και χάλια κοστούμια είναι μερικά από τα πολλά ελαττώματα της. Με την ταινία να φαντάζει φαινομενικά ημιτελή, ειλικρινά δεν βρίσκω κάτι που θα μπορούσε να της χαρίσει αυτό το, έστω και μικρό, μισό αστέρι στην βαθμολογία μου.

Κλισέ, βαρετό κι απαίσια επιτηδευμένο, νομίζω ότι είναι περιττό να πω ότι καθώς την παρακολουθούσα δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου και φυσικά δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει. Η καλύτερη συμβουλή μου… μην σπαταλήσετε τον χρόνο σας... ούτε σε dvd!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...
6 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα