Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2012

Snow White and the Huntsman [3.5/5]

Το «Η Χιονάτη και ο Κυνηγός» είναι η τελευταία προσθήκη σε μια σειρά ταινιών που δείχνουν τη ξαφνική αγάπη του Χόλιγουντ για τη μεταφορά γνωστών παραμυθιών στη μεγάλη οθόνη. Η Κοκκινοσκουφίτσα και το Καθρέφτη, Καθρεφτάκι Μου είναι κάποιες από αυτές που έχουμε ήδη δει και ακολουθούν πολλές ακόμα. Ποια είναι, όμως, η τελική ετυμηγορία για τη δεύτερη ταινία του 2012 με πρωταγωνίστρια την Χιονάτη; Λοιπόν, θα χαρείτε να ακούσετε ότι είναι μια μάλλον αναπάντεχη επιτυχία. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της ταινίας είναι ο τόνος και το ύφος που υιοθετεί εδώ ο πρωτάρης σκηνοθέτης Rupert Sanders. Καταφέρνει και φτιάχνει έναν βρώμικο και ζοφερό κόσμο γεμάτο φαντασία. Στο πνεύμα του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, δημιουργεί έναν κόσμο που περιέχει μυστικιστικά στοιχειά, αλλά παράλληλα διατηρεί κι ένα γειωμένο ρεαλισμό. Τα επιβλητικά σκηνικά και πλάσματα είναι όλα φτιαγμένα με ένα αριστοτεχνικό CGI, ενώ τα trolls, τα ξωτικά ακόμα και οι νάνοι διαθέτουν εκπληκτική εμφάνιση. Ο ρυθμός της ταινίας ε

The Raven [0.5/5]

Μερικές φορές, πας να δεις μια ταινία με αρκετά υψηλές προσδοκίες. Όταν, δε, περιλαμβάνει σαν κεντρικό χαρακτήρα τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, έναν συγγραφέα που αποτέλεσε θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Όταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο John Cusack, ηθοποιός σεβαστός από κοινό και κριτικούς με αρκετές συμμέτοχες σε εξαιρετικές ταινίες. Και τέλος, όταν ο σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο δημιουργός του εξαιρετικού V for Vendetta. Τότε όλα τα παραπάνω ανεβάζουν τις προσδοκίες ένα τσακ πιο πάνω. Δεν υπάρχει, όμως, χειρότερο συναίσθημα όταν όλες αυτές οι υψηλές προσδοκίες διαλύονται, όταν το έργο αποδεικνύεται μεγάλη βλακεία. Και είναι ακόμα χειρότερο το συναίσθημα όταν η αρχή του σε προϊδεάζει για κάτι καλό. Έτσι και με το «Κοράκι». Η ταινία ξεκινά καλά. Όλα τα απαραίτητα στοιχειά που θα σε κάνουν να περιμένεις να δεις ένα αξιοπρεπές τουλάχιστον θρίλερ δίνουν το παρόν. Υπάρχουν όλα τα ατμοσφαιρικά

The Whistleblower [3/5]

Όταν η αστυνομικίνα Kathy Bolkovac (Rachel Weisz) δέχεται μια θέση ως μέλος ειρηνευτικής αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στη μεταπολεμική Βοσνία, το σχέδιο της ήταν απλά να κερδίσει αρκετά χρήματα έτσι ώστε να μετακομίσει πιο κοντά στον πρώην της, που είχε πάρει την επιμέλεια της κόρης τους. Φτάνοντας, όμως, σε μια χώρα όπου οι γυναίκες έπεφταν τακτικά θύματα βιασμού, σεξουαλικής δουλείας και μαζικών δολοφονιών, αποφασίζει να λάβει πιο ενεργό ρόλο. Όταν ανακαλύπτει για το κύκλωμα εμπορίας γυναικών που λαμβάνει χώρα εκεί, με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις να γνωρίζουν για την κατάσταση χωρίς να κάνουν κάτι και διπλωμάτες να συμμετέχουν στο κύκλωμα, ορκίζεται να βοηθήσει τα ανυπεράσπιστα θύματα του κυκλώματος. Δραματοποιώντας την αληθινή ιστορία της Kathryn Bolkovac και χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες μιας γυναίκας προκειμένου να ρίξει το απαιτούμενο φως στην αυξανόμενη επιδημία της σεξουαλικής και ψυχολογικής καταπίεσης των ανθρώπων, το «Επικίνδυνη Σιωπή» καλείται να αναδείξει μερικές σκλ

Men in Black III [2.5/5]

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία απογοητευτική ταινία των «Ανδρών με τα Μαύρα» και 15 ολόκληρα χρόνια από την εξαιρετική πρώτη, και στην πραγματικότητα κανείς δεν περίμενε ούτε ήθελε μια ακόμα συνεχεία. Και μοιάζει, σχεδόν, πάρα πολύ εύκολο να απορρίψει κάποιος μια συνέχεια ενός franchise, όταν έχει περάσει τόσο καιρός από την προηγούμενη ταινία. Μην το κάνετε όμως. Το MiB3 χάρη σε ένα μεστό σενάριο καταφέρνει να είναι μια καλή ταινία που θα σας εκπλήξει ευχάριστα. Με την τρίτη ταινία, ο σκηνοθέτης Barry Sonnenfeld, με τη βοήθεια των σεναριογράφων, ξανασυλλαμβάνει την παλιά μαγεία μεταξύ του Will Smith και του Tommy Lee Jones. Ιδιόμορφο και εφευρετικό, γεμάτο με όλα τα περίεργα και υπέροχα εξωγήινα πλάσματα για τα οποία οι ταινίες «Men in Black» είναι γνώστες, το έργο αναπαράγει τον γνώριμο κόσμο του MiB στο μέγιστο. Χρησιμοποιεί, δε, όλα τα μέσα (συμπεριλαμβανομένου και του 3D) για να μεγιστοποιήσει τη μοναδικότητα του σαν concept, αλλά και για να αυξήσει τη ψυχαγωγία

Dark Shadows [1.5/5]

Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Και συγκεκριμένα από το 1990 και το Ο Ψαλιδοχέρης. Φυσικά μιλάω για το ντουέτο Burton/Depp, το οποίο μέχρι στιγμής μας έχει δώσει καλές και κακές ταινίες. Στο μυαλό μου το σκορ είναι τρία-τρία. Ο Ψαλιδοχέρης, Εντ Γουντ, Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη στα καλά. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της Οδού Φλιτ, Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας στα κάκιστα. Οι προσδοκίες μου, λοιπόν, για τη νέα συνεργασία τους ήταν ανάμικτες. Χαμηλές μεν αλλά όχι μηδαμινές, λόγω του θέματος με το οποίο καταπιάνονται. Το «Dark Shadows» ήταν μια επιτυχημένη γκόθικ σαπουνόπερα. Λυκάνθρωποι, ζόμπι, τεχνητά τέρατα, μάγισσες, ταξίδια στον χρόνο, παράλληλα σύμπαντα, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά της. Ιδανικό πρότζεκτ, σκέφτηκα αμέσως, για το υπέρ-επιτυχημένο δίδυμο. Πίστεψα πως είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι πραγματικά ξεχωριστό με το συγκεκριμένο υλικό. Σκέφτηκα ότι ο Burton ήταν το τέλειο πρόσωπο για μεταφέρει το υλικό στη μεγάλη οθόνη, ή

Fish n' Chips [3/5]

Ο Andy είναι Ελληνοκύπριος που ζει μόνιμα στην Αγγλία και εργάζεται σε ένα «φισάδικο» μαζί με τη Γερμανίδα φίλη του, Karin, και την έφηβη κόρη της, Emma, ενώ παράλληλα φροντίζει και την, πάσχουσα από αλτσχάιμερ, μητέρα του. Έχοντας βαρεθεί τη ζωή στο Λονδίνο και για λόγους υγείας της μητέρας του, αποφασίζει ότι είναι ανάγκη όλοι να επισκεφθούν την πατρίδα του. Αγοράζει τα εισιτήρια και οι τέσσερις εμφανίζονται στο κατώφλι του αδελφού του στην Κύπρο. Εκεί, ο Andy πείθεται ότι έχει βρει την απάντηση στα προβλήματα του, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει τις αποταμιεύσεις του προκειμένου να ανοίξει ένα δικό του «φισάδικο» στη θάλασσα. Αλλά η αφομοίωση σε έναν τόπο δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται για έναν άνθρωπο που δεν ξέρει πραγματικά τη χώρα απ' όπου κατάγεται. Ο πρόσφατα βραβευμένος από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου σαν καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Ηλίας Δημητρίου, έχοντας ο ίδιος Βρετανική, Ελληνική και Κυπριακή υπηκοότητα, ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Καταφέ

Ghost Rider: Spirit of Vengeance [0/5]

Η καριέρα του Nicolas Cage είναι άξια μελέτης. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος πώς ένας από τους πιο αξιοσέβαστους υποκριτικά ηθοποιούς (μην ξεχνάμε ότι έχει κερδίσει και Οσκαρ) εξακολουθεί να γίνεται δημόσιος περίγελος και μάλιστα κατ` επιλογή. Σαν ένας άλλος Johnny Blaze, φαίνεται να έχει κάνει κι ο ίδιος συμφωνία με τον διάβολο, αφού προκειμένου να αυξηθεί ο λογαριασμός της τραπέζης του με κάποια παραπάνω μηδενικά, δέχεται και πρωταγωνιστεί σε μερικές από τις χειρότερες ταινίες των τελευταίων ετών. Τι να πρωτοθυμηθώ, το Trespass, το Drive Angry; Η μια παταγώδης αποτυχία διαδέχεται την άλλη και όπως φαίνεται σταματημό δεν έχει… Τίποτα, όμως, πιστεύω δεν θα μπορέσει να αγγίξει τον βαθμό αθλιότητας που έφτασε το «Ghost Rider: Το Πνεύμα της Εκδίκησης». Πρώτη μα πρώτη φορά δεν βρήκα σε ταινία ούτε μια πτυχή της που να μου αρέσει. Η υποκριτική, το CGI, τα πλάνα, το στυλ και η ιστορία αγγίζουν όλα τα όρια της γελοιότητας. Η πρώτη ταινία, τουλάχιστον (και δεν το πιστεύω ότι το γραφ

Haywire [1.5/5]

Μία λέξη μου ερχόταν συνέχεια στο μυαλό καθώς παρακολουθούσα την ταινία… ανούσια. Και αυτό γιατί το Η «Τιμωρός» είναι μια πολύ «στέγνη» ταινία. Με την έννοια ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Πραγματικά, από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Για αρχή, για όσους δεν το ξέρουν, η πρωταγωνίστρια Gina Carano είναι αθλήτρια του kickboxing και έχει εμφανιστεί και στο διάσημο τηλεοπτικό πρόγραμμα της Αμερικής, American Gladiators, με την ονομασία «Crush». Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ηθοποιός. Οι δημιουργοί προφανώς το γνωρίζουν αυτό, γι’ αυτό και της έχουν γράψει για να λέει μόνο σύντομες προτάσεις. Και αυτές όμως, δυστυχώς, δεν της λέει καλά. Όλα εντάξει, όμως, είναι μια ταινία δράσης. Μπορώ να δικαιολογήσω τη μέτρια υποκριτική. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω όμως ότι υπήρχε λίγο έως καθόλου σενάριο. Και ακόμα κι αυτό το λίγο δεν το λες και πρωτότυπο. Η Carano είναι μια πράκτορας που προδίδεται από τους συναδέλφους της. Φοβερό! Δεν το έχουμε ξαναδεί πουθενά. Ειλικρινά, πιστεύω ότι έχει