The Awakening [3/5]

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, εκατομμύρια ζωές χάθηκαν. Είμαστε στο 1921 και όπως λένε, είναι περίοδος φαντασμάτων. Η Florence Cathcart (Rebecca Hall) είναι αφοσιωμένη στην επιστήμη κι αποφασισμένη να αποκαλύπτει τους τσαρλατάνους που κοροϊδεύουν τους ανθρώπους και επωφελούνται από αυτούς μέσω πνευματιστικών συγκεντρώσεων. Είναι τόσο διάσημη στη χώρα, που το βιβλίο της βρίσκεται στα ράφια των ανθρώπων δίπλα στην Αγία Γραφή. Μετά από μια επίσκεψη από τον διευθυντή ενός σχολειού, Robert Mallory (Dominic West), συσκευάζει τα πράγματα της και πάει στην Cumbria για να ανακαλύψει πώς ένας από τους μαθητές, ο Walter, πέθανε κάτω από το άγρυπνο μάτι της οικοδέσποινας Maud (Imelda Staunton). Κατά την άφιξή της, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και η Florence πρέπει να παλέψει με κάτι πολύ πιο σκοτεινό απ` όσα έχει αντιμετωπίσει πριν.

Το «The Awakening» είναι μια καλή, ντεμοντέ ιστορία φαντασμάτων. Χωρίς να είναι επουδενί μια ταινία τρόμου, διαθέτει ένα αξιοσέβαστο ποσοστό σκηνών όπου θα πεταχτείτε από την καρέκλα σας. Η ταινία εστιάζει σε θέματα όπως η καταπίεση, το παρελθόν, η ενοχή, η μνήμη και οι φιλίες. Κυρίως, όμως, διερευνά την απώλεια και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε μια μεγάλη απώλεια σε προσωπικό επίπεδο. Η αφήγηση βασίζεται σε ένα σενάριο τριών πράξεων. Η πρώτη πράξη είναι μιας σειράς μυστηρίου με τη Florence να προσπαθεί να εκθέσει τα πραγματικά αίτια του θανάτου του Walter. Η δεύτερη πράξη είναι η κάθοδος της Florence στην υστερία καθώς αδυνατεί να αντιμετωπίσει, με την αυστηρή λογική της, τον κόσμο γύρω της. Καθώς αρχίζει να χάνει την ψυχραιμία της, το ίδιο κάνουμε κι εμείς, ενώ μας καθησυχάζουν τα επιστημονικά παιχνίδια καθώς εξηγούν τα μυστήρια. Ο ρυθμός είναι γρήγορος και η αδρεναλίνη ανεβαίνει. Η τρίτη πράξη, όμως, δεν μπορεί να διατηρήσει την ένταση. Προσπαθώντας να εξηγήσει τι είχε συμβεί, τα μυστήρια εξατμίζονται, ενώ η κατάληξη μοιάζει βολική και μένουμε να θέλουμε κάτι περισσότερο.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης προσθέτει πολλές μικρές λεπτομέρειες, τόσο οπτικά όσο και σεναριακά. Η ταμπακιέρα της Florence έχει χαραγμένα τα αρχικά κάποιου άλλου, ένα αναμνηστικό από κάποιον που δεν μπορεί να ξεχάσει, ενώ το κουκλόσπιτο καθώς και οι μικροσκοπικές φιγούρες είναι μια ευρηματικότατη εικόνα. Στο «The Awakening» υπάρχει και η εικόνα του πολέμου. Ο Robert αισθάνεται ενοχή που επέζησε και αυτοτραυματίζεται, ο Judd (Mawle) δεν πήγε στο μέτωπο και λόγω αυτού τον περιφρονούν, ενώ ο Malcolm (Dooley) είναι τόσο ψυχικά τραυματισμένος που μόλις και μετά βίας μπορεί να διδάξει. Κι ενώ μπορεί να μοιάζουν περίσσια όλα αυτά σε ένα θρίλερ, προσθέτουν πλούτο στην ιστορία, κάτι που είναι ευχάριστο. Η εικόνα της ταινίας είναι σκοτεινά όμορφη, διαποτισμένη με γκρι χρώμα και με αρκετή προσοχή στη λεπτομέρεια. Η εικόνα του έρημου κι απομονωμένου περιβάλλοντος της Cumbria είναι πραγματικά αρκετή για να οδηγηθεί κανείς στην τρέλα, πόσο μάλλον όταν εκεί βρίσκεται κι ένα στοιχειωμένο σπίτι. Ένα σπίτι τεράστιο κι επιβλητικό, του όποιου οι μεγάλοι διάδρομοι είναι τέλειοι για τέτοιου είδους ταινίες.

Συνολικά, ο σκηνοθέτης Nick Murphy δημιουργεί και συντηρεί μια πραγματικά τεταμένη και νοσηρή ατμόσφαιρα που με απορρόφησε πλήρως. Το παραδέχομαι ότι δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα καινοτόμο και όλα τα συνήθη κλισέ ταινιών φαντασμάτων δίνουν το παρόν, ωστόσο οι δύο πρώτες πράξεις είναι ισχυρές, οι ερμηνείες εξαιρετικές και το σενάριο, προς τιμήν της ταινίας, θα σας κρατήσει μέχρι το τέλος, ενώ διαθέτει και μερικές ενδιαφέρουσες ανατροπές στην πορεία.