Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Zarafa [2.5/5]

Η δωρεά μιας καμηλοπάρδαλης από τον Μοχάμεντ Αλή Πασά της Αιγύπτου στον 10ο βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο είναι σίγουρα ένα αντισυμβατικό θέμα για να εμπνεύσει μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Το Zarafa, όμως, αποδεικνύει ότι με έξυπνο χειρισμό ακόμα και οι πιο δύσκολες ιστορίες μπορούν να επιφέρουν μαγικά αποτελέσματα. Και οι δημιουργοί της ταινίας, Remi Bezancon και Jean-Christophe Lie, καταφέρνουν επιτυχημένα να τιθασεύσουν το υλικό και να μας παρουσιάζουν την περιπέτεια ενός αγοριού που το μονό που ήθελε ήταν να εκπληρώσει την υπόσχεσή του.

Με 150.000 σχέδια από 8 διαφορετικά στούντιο κινουμένων σχεδίων και 346 σχεδιαστές από όλο το κόσμο να συνεργάζονται για την ολοκλήρωση της ταινίας, αυτό το παραδοσιακό 2D παραμύθι είναι σίγουρα μαγευτικό στο να το παρακολουθείς. Και ενώ θα ήταν εύκολο για τους συντελεστές του να εφησυχαστούν στα υπέροχα κινούμενα σχέδια και την εξαίσια μουσική του έργου, αυτό δεν συμβαίνει. Τουναντίον, καταφέρνουν να φτιάξουν μια εξαιρετική, τόσο οπτικά όσο κι αφηγηματικά, ταινία. Χωρίς να μένουν πάντα πιστοί στο ιστορικό υπόβαθρο και παραβλέποντας ένα-δύο πραγματικά εξόφθαλμα λαθάκια (όπως η εμφάνιση της πειρατίνας Μπουμπουλίνας), η ιστορία, στο σύνολο της, κυλάει ωραία και με σωστό ρυθμό διαθέτοντας τις απαραίτητες ποσότητες δράματος και ψυχαγωγίας. Όσον αφορά το κομμάτι των ηθοποιών που δανείζουν την φωνή τους, επειδή την ταινία την παρακολούθησα στα ελληνικά, δεν μπορώ να ξέρω κατά ποσό είναι καλή ή όχι στην πρωτότυπη εκδοχή της. Προσωπικά, βρήκα την ελληνική μεταγλώττιση μέτρια, κυρίως λόγω έλλειψης συναισθηματικής χροιάς των φωνών.

Εν κατακλείδι και παρά τα όποια μειονεκτήματα του, το Zarafa διαθέτει μια γλυκιά ιστορία ειπωμένη μέσα από ένα πανέμορφο animation που χάρη στη χαριτωμενιά του και το διασκεδαστικό του ύφος θα ευχαριστηθούν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες επίσης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...