Οι σκηνοθέτες Gabrielle Provaas και Rob Schroder αρχικά μας παρουσιάζουν την καθημερινή τους ζωή και πολύ αργότερα μας παρέχουν πληροφορίες όσον άφορα το υπόβαθρο τους. Απόλυτα ειλικρινείς, φιλικές και αστείες, το δίδυμο των αδελφών Fokken αποτελεί το μοναδικό δυνατό χαρτί της ταινίας αφού από μόνες τους, με τη ζωηράδα και τα τερτίπια τους, καταφέρνουν να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Πέρα από αυτές η ταινία αποτυγχάνει παταγωδώς να θέσει καίρια ερώτημα και ακόμα χειρότερα να λάβει ουσιώδεις απαντήσεις. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο είναι διασκεδαστικό να τις βλέπεις να προσπαθούν να αποπλανήσουν τους περαστικούς ή να χοροπηδούν στα χιόνια. Μετά από περίπου μια ώρα το γεγονός του αιφνιδιασμού της ηλικίας τους ξεθωριάζει, ενώ οι κάποιες περιγραφικές σεξουαλικές εικόνες σε κάνουν απλά να λαχτάρας για περισσότερη διορατικότητα ή αποκαλύψεις σχετικά με αυτές ή το επάγγελμα τους.
Η Louise και η Martine εξιστορούν τη γνώριμη ιστορία της φτώχειας, της ανδρικής βίας, των χαμένων παιδιών και της πάλης για ανεξαρτησία και οι σκηνοθέτες παραμένουν ικανοποιημένοι από αυτό χωρίς να ενδιαφέρονται για κάτι παραπάνω. Έτσι περά από το γέλιο που σου προκαλεί το «Κατέβασε τα Κόκκινα Φανάρια» δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που είναι: μια ακόμη θλιβερή ιστορία για πόρνες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου