Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

See Girl Run [3.5/5]

Μια παντρεμένη γυναίκα, δυσαρεστημένη με την βαρετή ζωή της, ελπίζει ότι με το να γυρίσει στο πατρικό της και να ξανασυνδεθεί με τον νεανικό της έρωτα θα βρει ξανά την ευτυχία.

Το πιο πιθανό είναι να σκεφτείτε ότι ταινίες με παρόμοια υπόθεση έχετε δει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Η διαφορά εδώ είναι ότι ο Meyer προσεγγίζει αυτή την ιδιόμορφη ανεξάρτητη ρομαντική κομεντί με σεβασμό και την μεταχειρίζεται ως ένα σοβαρό ρομαντικό δράμα. Αφαιρώντας όλα εκείνα τα ενοχλητικά κλισέ που συνήθως βρίσκουμε σε ταινίες τέτοιας φύσης (π.χ. η ύπαρξη ποπ τραγουδιών, ανούσιων δεύτερων χαρακτήρων, τραγελαφικών καταστάσεων κ.ο.κ.) ο Meyer στηρίζεται αποκλειστικά στο σενάριο και στους ηθοποιούς προκειμένου να μεταφέρει τα συναισθήματα της ιστορίας της.

Χωρίς να στερείται την αίσθηση του χιούμορ σπάνια προσφέρει γέλιο που δεν είναι συνδεδεμένο με κάποια οδυνηρή έκφραση του συμβιβασμού ή της απογοήτευσης. Εμπλουτισμένο με φυσικούς διάλογους και ρεαλιστικές καταστάσεις το έργο του Meyer διαθέτει μια ακατέργαστη συναισθηματική αίσθηση που δεν συναντάς σε τυπικές ταινίες του Χόλυγουντ αυτού του είδους. Παίρνει πάντα στα σοβαρά τόσο το βάθος των συναισθημάτων των χαρακτήρων όσο και την ίδια την κατάσταση στην όποια βρίσκονται. Αντανακλώντας, δε, την πραγματικότητα των ενεργειών των πρωταγωνιστών μέσα από τους περιφερειακούς χαρακτήρες το σενάριο του Meyer δίνει πνοή και στους δευτερεύοντες ρόλους πράγμα αξιοθαύμαστο.

Πηγαίνοντας ενάντια στην καθιερωμένη φόρμουλα, λοιπόν, καταφέρνει να δώσει μια αίσθηση φρεσκάδας σε ένα καταπονημένο είδος ταινιών. Χωρίς να φτάνει τα ύψη του πρόσφατου (500) Μέρες με τη Σάμερ, το «Παντρεμένη Γυναίκα Μόνη Ψάχνει» διαθέτει ικανή σκηνοθεσία, αγαπητούς χαρακτήρες και ένα ισχυρό σενάριο. Το αποτέλεσμα: μια διασκεδαστική, γεμάτη συναίσθημα, ταινία που θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον σε ολόκληρη τη διάρκειά της.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται