Το έργο είναι ένα ανεξάρτητης παραγωγής θρίλερ στο οποίο ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος ότι είναι αστυνομικός, τηλεφωνεί σε ένα φαστφουντάδικο και, τελικά, αναγκάζει τους υπεύθυνους να εκμεταλλευτούν μια αθώα εργαζόμενη κοπέλα.
Υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα που πρέπει πραγματικά να συζητηθούν εδώ: πρώτον η ποιότητα της ταινίας και δεύτερον η πειστικότητα των γεγονότων που απεικονίζει. Ως προς το πρώτο, το «Compliance» είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία. Λαμβάνει χώρα σχεδόν εξολοκλήρου σε ένα εστιατόριο (σε ένα μικρό δωμάτιο ενός εστιατορίου, για να είμαι ακριβής) και ποτέ δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα από ό, τι χρειάζεται. Ο Zobel κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο στήσιμο και τη σκηνοθεσία της ταινίας του, γνωρίζοντας πώς να πει μια ιστορία δημιουργώντας ένα τεταμένο, κλειστοφοβικό κόσμο στον οποίο οι χαρακτήρες του κάνουν φαινομενικά απίστευτες επιλογές. Η αραιή χρήση της μουσικής είναι πλήρως αποτελεσματική, επιτείνοντας την αγωνία, αυξάνοντας τη σοβαρότητα του δράματος. Ενώ κάθε ηθοποιός που συμμετέχει στην ταινία είναι εξαιρετικός. Η Dowd είναι εντυπωσιακή ως Sandra, μεταφέροντας μας με τρόπο απίστευτο την εσωτερική σύγκρουση που περνά ο χαρακτήρας της, ενώ είναι φοβερό να παρακολουθείς την αλλαγή της από μητρική φιγούρα σε ένα αυταρχικό και δεσποτικό άτομο. Ομοίως η Dreama Walker, είναι εξαιρετική καταφέρνοντας να στηρίξει ολόκληρη την ταινία στους ώμους της.
Και περνάμε στο πολύ μεγαλύτερο ζήτημα: κατά πόσο ένα άτομο θα συμμορφωνόταν σε έναν αόρατο αστυνομικό; Το «Compliance» είναι η ταινία που θα σας κάνει εύκολα να σκεφτείτε «πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι», χωρίς να συνειδητοποιήσετε το πόσο εύκολο είναι να κάνετε ότι σας λένε όταν πρόκειται για μια «μορφή εξουσίας». Ως ενημερωμένοι πολίτες, είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε τα δικαιώματά σας. Έτσι, κατ’ ουσία, οτιδήποτε διαδραματίζεται στην ταινία αντιλαμβάνομαι ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέπατε να το αφήσετε να σας συμβεί. Αλλά είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο; Υπάρχουν άνθρωποι αφελείς (ή φοβισμένοι) ώστε να πιστεύουν ότι ένας αξιωματικός του νόμου (ή κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι ένας αξιωματικός του νόμου) τους λέει; Φυσικά και υπάρχουν. Η δύναμη της εξουσίας είναι ένα επικίνδυνο πράγμα και η ιστορία μάς λέει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων θα κάνει οτιδήποτε μια μορφή εξουσίας τους λέει να κάνουν. Με αυτό στο μυαλό, μπορείτε να επιλέξετε να πιστέψετε την ταινία ή απλά μπορείτε να γελάσετε και να συνεχίσετε τη μέρα σας. Αλλά από τη στιγμή που θα δεχτείτε την ταινία, τότε θα είστε σε θέση να εκτιμήσετε το νόημα που ο συγγραφέας/σκηνοθέτης Craig Zobel προσπαθεί να πει. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι το επίπεδο της παράνοιας και της συμμόρφωσης (compliance) που θα παρακολουθήσετε θα σας κάνει να σκεφτείτε πολύ.
Η μεταφορά πραγματικών γεγονότων στη μεγάλη οθόνη είναι κάτι το παρακινδυνευμένο, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως οφείλουμε να αποδώσουμε τα σέβη μας στον Zobel και τους συνεργάτες του για την ανακάλυψη μιας συναρπαστικής ιστορίας, την όποια μετέτρεψαν σε μια ταινία που θέτει πολλά σημαντικά ζητήματα χωρίς ποτέ να κηρύττει, να κρίνει ή να καταφεύγει σε απλοϊκές κοινοτοπίες. Πρόκειται για μια προκλητική ταινία φτιαγμένη από έξυπνους ανθρώπους και για αυτό τοπ λόγο πιστεύω ότι το «Compliance» είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που έχω δει όλο το χρόνο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου