Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Compliance [4/5]

Το «Compliance» είναι το είδος της ταινίας που έμενα μου αρέσει. Φιλόδοξη, επιθετική, με καλογραμμένους χαρακτήρες και μια κεντρική ιδέα που σου προκαλεί τέτοιες «εκρήξεις» που σχεδόν κανένα καινοτομικό εφέ δεν καταφέρνει, εγείροντας παράλληλα πολλά ερωτήματα. Θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά ενώ το παρακολουθείτε είμαι σίγουρος ότι κι εσείς θα αμφισβητήσετε ή θα γελάσετε αμήχανα με πολλά από όσα διαδραματίζονται στην οθόνη. Προσωπικά, είναι δύσκολο να σας πω πόσες φορές κατά τη διάρκεια του έργου σκεπτόμουν: «Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό», «Αποκλείεται…», «Ε, αυτό παραπάει» και ούτω καθεξής. Είναι καλύτερο να δείτε την ταινία χωρίς γνώση του αντικειμένου της (όπως έκανα κι εγώ) προκειμένου να έχετε κι εσείς αυτή την αίσθηση της έκπληξης. Δυστυχώς όμως, είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσει ή να γράψει κάποιος για αυτήν χωρίς να προδώσει κάτι. Επομένως, διαβάστε παρακάτω με δική σας ευθύνη...

Το έργο είναι ένα ανεξάρτητης παραγωγής θρίλερ στο οποίο ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος ότι είναι αστυνομικός, τηλεφωνεί σε ένα φαστφουντάδικο και, τελικά, αναγκάζει τους υπεύθυνους να εκμεταλλευτούν μια αθώα εργαζόμενη κοπέλα.

Υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα που πρέπει πραγματικά να συζητηθούν εδώ: πρώτον η ποιότητα της ταινίας και δεύτερον η πειστικότητα των γεγονότων που απεικονίζει. Ως προς το πρώτο, το «Compliance» είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία. Λαμβάνει χώρα σχεδόν εξολοκλήρου σε ένα εστιατόριο (σε ένα μικρό δωμάτιο ενός εστιατορίου, για να είμαι ακριβής) και ποτέ δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα από ό, τι χρειάζεται. Ο Zobel κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο στήσιμο και τη σκηνοθεσία της ταινίας του, γνωρίζοντας πώς να πει μια ιστορία δημιουργώντας ένα τεταμένο, κλειστοφοβικό κόσμο στον οποίο οι χαρακτήρες του κάνουν φαινομενικά απίστευτες επιλογές. Η αραιή χρήση της μουσικής είναι πλήρως αποτελεσματική, επιτείνοντας την αγωνία, αυξάνοντας τη σοβαρότητα του δράματος. Ενώ κάθε ηθοποιός που συμμετέχει στην ταινία είναι εξαιρετικός. Η Dowd είναι εντυπωσιακή ως Sandra, μεταφέροντας μας με τρόπο απίστευτο την εσωτερική σύγκρουση που περνά ο χαρακτήρας της, ενώ είναι φοβερό να παρακολουθείς την αλλαγή της από μητρική φιγούρα σε ένα αυταρχικό και δεσποτικό άτομο. Ομοίως η Dreama Walker, είναι εξαιρετική καταφέρνοντας να στηρίξει ολόκληρη την ταινία στους ώμους της.

Και περνάμε στο πολύ μεγαλύτερο ζήτημα: κατά πόσο ένα άτομο θα συμμορφωνόταν σε έναν αόρατο αστυνομικό; Το «Compliance» είναι η ταινία που θα σας κάνει εύκολα να σκεφτείτε «πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι», χωρίς να συνειδητοποιήσετε το πόσο εύκολο είναι να κάνετε ότι σας λένε όταν πρόκειται για μια «μορφή εξουσίας». Ως ενημερωμένοι πολίτες, είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε τα δικαιώματά σας. Έτσι, κατ’ ουσία, οτιδήποτε διαδραματίζεται στην ταινία αντιλαμβάνομαι ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέπατε να το αφήσετε να σας συμβεί. Αλλά είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο; Υπάρχουν άνθρωποι αφελείς (ή φοβισμένοι) ώστε να πιστεύουν ότι ένας αξιωματικός του νόμου (ή κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι ένας αξιωματικός του νόμου) τους λέει; Φυσικά και υπάρχουν. Η δύναμη της εξουσίας είναι ένα επικίνδυνο πράγμα και η ιστορία μάς λέει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων θα κάνει οτιδήποτε μια μορφή εξουσίας τους λέει να κάνουν. Με αυτό στο μυαλό, μπορείτε να επιλέξετε να πιστέψετε την ταινία ή απλά μπορείτε να γελάσετε και να συνεχίσετε τη μέρα σας. Αλλά από τη στιγμή που θα δεχτείτε την ταινία, τότε θα είστε σε θέση να εκτιμήσετε το νόημα που ο συγγραφέας/σκηνοθέτης Craig Zobel προσπαθεί να πει. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι το επίπεδο της παράνοιας και της συμμόρφωσης (compliance) που θα παρακολουθήσετε θα σας κάνει να σκεφτείτε πολύ.

Η μεταφορά πραγματικών γεγονότων στη μεγάλη οθόνη είναι κάτι το παρακινδυνευμένο, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως οφείλουμε να αποδώσουμε τα σέβη μας στον Zobel και τους συνεργάτες του για την ανακάλυψη μιας συναρπαστικής ιστορίας, την όποια μετέτρεψαν σε μια ταινία που θέτει πολλά σημαντικά ζητήματα χωρίς ποτέ να κηρύττει, να κρίνει ή να καταφεύγει σε απλοϊκές κοινοτοπίες. Πρόκειται για μια προκλητική ταινία φτιαγμένη από έξυπνους ανθρώπους και για αυτό τοπ λόγο πιστεύω ότι το «Compliance» είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που έχω δει όλο το χρόνο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...