Un Heureux Evenement [3.5/5]

Η Barbara (Louise Bourgoin) είναι μια φιλόδοξη κι όμορφη μεταπτυχιακή φοιτήτρια, ενώ ο Nicolas (Pio Marmai), γεμάτος με αγορίστικη γοητεία, είναι υπάλληλος σε ένα βίντεο-κλαμπ. Μετά από μια χιουμοριστική γνωριμία στο κατάστημα όπου ο Nicolas εργάζεται, το ζευγάρι αρχίσει ένα παθιασμένο ειδύλλιο που εξελίσσεται σε σχέση. Διασκεδάζουν, κάνουν έρωτα, συζούν και πολύ γρήγορα θα πάρουν την απόφαση να κάνουν ένα παιδί. Και θα τα καταφέρουν, παρά το γεγονός ότι και οι δύο είναι αυτό που θα λέγαμε ελεύθερα πνεύματα και δεν διαθέτουν την οικονομική ασφάλεια να το κάνουν. Αλλά αυτό που ξεκινά ως ένα βήμα προς τη ζωή που με τόσο ενθουσιασμό θέλουν να ξεκινήσουν, γρήγορα αρχίζει να αλλάζει σχήμα (τόσο μεταφορικά, όσο και κυριολεκτικά) καθώς η κοιλιά της Barbara διογκώνεται με το αγέννητο παιδί τους και νέες πιέσεις αρχίζουν να επηρεάζουν αρνητικά τη σχέση τους. Μετά τη γέννηση του παιδιού, η Barbara κι ο Nicola πρέπει να αντιμετωπίσουν τις πολλές δυσκολίες που προέρχονται από τη μητρότητα, με την καριέρα τους, τη σεξουαλική ζωή και η σχέση τους μεταλλάσσεται σε κάτι που τους κάνει να υποφέρουν.

Μέχρι τώρα, οι ταινίες που ασχολούνται με την εγκυμοσύνη το κάνουν από το πρίσμα της κωμωδίας και δεν ασχολούνται με το τι πραγματικότητα εστί εγκυμοσύνη και μητρότητα. Ο σκηνοθέτης Remi Bezancon αναλαμβάνει την αποστολή να δείξει στο κοινό το πώς η εγκυμοσύνη μπορεί να φέρει ένα ζευγάρι πιο κοντά και στη συνέχεια να το φτάσει στον χωρισμό. Ο σκηνοθέτης ξεκινά την ταινία του ως μια ζωηρή κωμωδία που πηγαίνει αργά αλλά αναπόφευκτα προς το δράμα. Κυρίως μια γυναικεία ταινία, είναι φοβερό στο τέλος να σκέπτεσαι ότι την γύρισε ένας άνδρας αφού απεικονίζει τόσο σωστά τη γυναικεία ψυχοσύνθεση που σε ξαφνιάζει. Το «Ένα Ευτυχές Γεγονός» είναι όλα όσα το Με την Πρώτη θα ήθελε να είναι. Το οπτικό στυλ του Bezancon και η παράξενη ικανότητα του να αγκαλιάζει το ακατάλληλο χιούμορ, ενώ παράλληλα είναι σε θέση να παρουσιάζει το ζευγάρι στην πιο ευάλωτη στιγμή του είναι αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Ο Bezancon διδάσκει τους θεατές ότι η ευτυχία είναι ένας στόχος κι όχι ένα προνόμιο της ζωής. Για την Barbara, αυτό σημαίνει θυσία. Από την πιο μικρή, όπως το να πίνει μη αλκοολούχα pina coladas, μέχρι το να εγκαταλείπει τα όνειρα της για μια συγγραφική καριέρα προκειμένου να είναι μια πλήρους απασχόλησης μητέρα και να μένει σε μια σχέση που ενώ ξεκίνησε με ένα φλογερό πάθος και ρομαντισμό έχει καταλήξει σε μια βαρετή, άνευ σεξ, σταθερότητα.

Είναι αυτές οι βάναυσα ειλικρινής κι ωμές στιγμές, που η ταινία επηρεάζει τους θεατές στο έπακρο, είτε τους αρέσει είτε όχι. Ο κόσμος θα γελάσει βλέποντας αμφιλεγόμενες σκηνές σεξ ή όταν η Barbara ρωτάει τον γιατρό της εάν υπάρχουν αρκετά θρεπτικά συστατικά στο σπέρμα. Ωστόσο, όταν η Barbara αρχίζει να νιώθει κατάθλιψη μετά τον τοκετό και η ζωή τού κάποτε ευτυχισμένου ζευγαριού αρχίζει να διαλύεται απλώς και μόνο επειδή προσπαθούν να συμμορφωθούν με αυτό που η κοινωνία θεωρεί μια «ευτυχισμένη» οικογένεια, το κοινό θα συμπάσχει στο απόλυτο με τους χαρακτήρες και θα νιώσει τα συναισθήματα τους. Ο Remi Bezancon, εν ολίγοις, μας προσφέρει μια ρεαλιστική, συγκινητική και σκληρή ματιά στην οικεία ζωή ενός ζευγαριού.