Το Ταξίδι στο Κέντρο της Γης ήταν μια από τις πρώτες ταινίες που κατάλαβε την εμπορική σημασία του 3D και το χρησιμοποίησε ως εργαλείο για την «καλυτέρευση» της κινηματογραφικής ποιότητας, αλλά κυρίως και της ενίσχυσης των ταμιών στα σινεμά. Κι ενώ η πρώτη ταινία ήταν, ας πούμε, κάπως μπροστά από την εποχή της, οπότε είχε ένα ενδιαφέρον, το «Ταξίδι 2: Το Μυστηριώδες Νησί» συγκριτικά υστερεί σχεδόν με όλες τις υπόλοιπες ταινίες που έχουν την ένδειξη 3D στον τίτλο τους. Κι αυτό όχι γιατί από τεχνικής πλευράς η παράγωγη της ταινίας δεν είναι αξιοπρεπέστατη, αλλά επειδή τίποτα άλλο δεν λειτουργεί στην ταινία πέρα από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να δω και κανένα αριστούργημα πηγαίνοντας στην προβολή, αλλά αλίμονο, δεν περίμενα με τίποτα αυτό που είδα. Απλά, μια περιπέτεια που δεν αξίζει να αναζητήσετε στις αίθουσες.
Τα καλά νέα πρώτα: στο «Ταξίδι 2» έχει αντικατασταθεί ο Brendan Fraser. Αυτή είναι η καλή είδηση και είναι το σύνολο από τις καλές ειδήσεις! Από κάθε άλλη άποψη, η ταινία είναι πραγματικά κακή. Και από πού να ξεκινήσω. Αρχικά, από τον εφιαλτικό πολτό ιδεών που συνοψίζονται στο γεγονός ότι: Η «Μυστηριώδης Νήσος» του Ιούλιου Βερν, τα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ καθώς και το «Νησί των Θησαυρών» του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον ήταν όλα βασισμένα σε ένα μέρος που πραγματικά υπήρχε. Στη συνέχεια, ότι γι` αυτού του είδους τις ανόητες, οικογενειακές περιπέτειες φαντασίας, σημαντικός παράγοντας προκειμένου να λειτουργήσουν είναι οι πρωταγωνιστές τους να σε συνεπαίρνουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, αισθάνθηκα πως κανένας από αυτούς δεν ήθελε καν να είναι εκεί. Ο Michael Caine απλά είναι η ντροπή της ταινίας. Ο Josh Hutcherson ας ελπίσουμε ότι θα σταματήσει να παίζει σε τέτοιους είδους ταινίες (πρωταγωνιστεί και στα Η Γέφυρα για την Τεραμπίθια και Zathura: Μια Περιπέτεια στο Διάστημα, φτάνει), η Vanessa Hudgens απλά τρέχει γύρω-γύρω με ένα μικροσκοπικό σορτσάκι και μπλουζάκι, τον Luis Guzman τον έκρυβα με το χέρι μου να μην τον βλέπω όποτε εμφανιζόταν και τέλος, παρόλο που ήταν ο μόνος που έδειχνε έναν κάποιο ενθουσιασμό στον ρόλο του, ο Dwayne Johnson είχε τις δυο από τις τρεις χειρότερες σκηνές ολόκληρης της ταινίας. Και τέλος, λόγω των απεριορίστων κλισέ κι εντελώς άκυρων διαλόγων και σκηνών που η ταινία διαθέτει. Πράγματα γίνονται χωρίς να εξηγούνται, υπάρχουν ατάκες όπως «εάν πεθάνουμε εκεί έξω, η μαμά θα μας σκοτώσει», παρόλο που ολόκληρη η ταινία είναι βασικά μια κούρσα ενάντια στον χρόνο οι χαρακτήρες πάντα βρίσκουν χρόνο να προσπαθούν να είναι πνευματώδεις, αστείοι ή έξυπνοι και φυσικά υπάρχουν πάντα αυτές οι οικογενειακές, ευαίσθητες στιγμές, τύπου «ξέρω ότι είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε ένα τεράστιο ηλεκτροφόρο χέλι, αλλά θέλω απλώς να ξέρεις ότι σ` αγαπώ» που διαδραματίζονται στην πιο ακατάλληλη στιγμή.
Το «Ταξίδι 2» στερείται συγκίνησης κι ενθουσιασμού. Κυρίως, όμως, αποτυγχάνει παταγωδώς στο πιο βασικό στοιχείο τέτοιων ταινιών: να είναι διασκεδαστική. Υπάρχουν στιγμές που δεν θα βαρεθείτε απόλυτα, αλλά αν αυτό είναι όλα όσα αναζητάτε σε μια ταινία, θα πρέπει να διευρύνετε τους ορίζοντές σας ή αυτούς των παιδιών σας…
egw to vrika glykouli. k eixe kai foveres eikones. den pas gia thn plokh etsi k alliws. to thema einai ta mageftika topia, to teleio 3d pou spanizei dystyxws. proswpika perasa poly efxarista.
ΑπάντησηΔιαγραφή