Ξεκινάμε γνωρίζοντας τον Matt Weston (Ryan Reynolds), ο οποίος είναι ένας μυστικός πράκτορας της ΣΙΑ που εργάζεται σε ένα κρησφύγετο στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Επιτρέψτε μου να πω εδώ ότι η επιλογή της τοποθεσίας ήταν υπέροχη. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα κορεσμένα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν στη φωτογραφία, χρώματα που έκαναν το Κέιπ Τάουν να ζωντανέψει. Η ζωή του Weston, λοιπόν, είναι αρκετά τετριμμένη σαν σεναριακή πλοκή. Έχει το κορίτσι που αγαπά, εκείνη δεν ξέρει τι δουλειά κάνει, εκείνος δεν θέλει να τη πληγώσει και όλα τα παρελκόμενα. Αποτελεί ίσως το πιο αδύναμο μέρος της ταινίας, αλλά δεν είναι δύσκολο να το παρακολουθήσεις. Ο Espinosa χειρίζεται κι αυτό το κομμάτι πολύ καλά και σου δημιουργεί μια συμπάθεια για τον χαρακτήρα του Weston που περιμένει μια καλύτερη θέση στη δουλειά και μαζί την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής. Αφού δούμε το όμορφο Κέιπ Τάουν μέσα από τα μάτια τον Weston και της φίλης του, μπαίνει στο παιχνίδι ο Tobin Frost (Denzel Washington). Δεν θα πω πολλά για τον χαρακτήρα του πάρα μόνο ότι όταν ο Frost κάνει μια συναλλαγή και μπαίνει στο σκόπευτρο των «κακών» της ταινίας, το έργο παίρνει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Μετά την πρώτη σκηνή δράσης, δεν σου μένει και πολύς χρόνος για να αναπνεύσεις αφού όλα τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς. Οι χαρακτήρες και η ιστορία υφαίνουν ένα αξιοπρεπές σενάριο, το οποίο όμως χρησιμεύει κυρίως για να μας οδηγήσει στην επόμενη μεγάλη έκρηξη, αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή συμπλοκή. Κι εσύ μένεις να το απολαμβάνεις. Η δράση είναι απίστευτα γρήγορη και παράφρων. Η στενή παρακολούθηση και τα κοντινά πλανά του σκηνοθέτη οδηγούν σε ορισμένες συναρπαστικές στιγμές. Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον στο αμερικανικό ντεμπούτο του Daniel Espinosa ήταν οι προφανείς ομοιότητες αλλά και οι λεπτές διαφορές του ύφους του στυλ σκηνοθεσίας του σε σχέση με γνωστούς Αμερικανούς σκηνοθέτες. Η ταινία του μοιάζει πολύ σαν ταινία του Tony Scott, αλλά με πολύ περισσότερη ζωντάνια.
Ουσιαστικά, αυτή η ταινία ζει και πεθαίνει με τους δυο πρωταγωνιστές της. Υπάρχουν μερικές αποκλίσεις από την κύρια ιστορία, αλλά είναι εκεί μονάχα για να επιμηκύνουν την ταινία και να της προσθέσουν κάποιο βάθος. Για τον Reynolds ήταν μια δύσκολη χρονιά αφού μετά τις αποτυχίες των Green Lantern και Change-Up, έπρεπε να αποδείξει την αξία του. Ο ρόλος εδώ του ταιριάζει γάντι επιτρέποντάς του να μοιραστεί το φορτίο με έναν βετεράνο τέτοιου είδους ταινιών και να μην σηκώνει όλη την ταινία μόνος του. Εξεπλάγην ευχάριστα, δε, με την ικανότητά του που τον βοήθησε να δώσει περισσότερο βάθος στον Weston απ’ ότι βλέπουμε συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες και νομίζω ότι πέτυχε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στον μισοτρομαγμένο κι άπειρο χαρακτήρα που στην πορεία αλλάζει και γίνεται ο σκληρός που απλά πρέπει να τα βγάλει περά. Ο Washington, εν τω μεταξύ, είναι απίστευτος, αποπνέει τόσο δυναμισμό αλλά και απειλή, ακριβώς στις σωστές ποσότητες. Πάντα μια επιβλητική παρουσία στην οθόνη χωρίς να έχει σημασία ποιος είναι ο ρόλος του. Όταν λέει τα λόγια του με αυτό το ήσυχο, ήρεμο και μετρημένο τρόπο είναι στα καλύτερά του και εδώ έχει έναν ρόλο που χρησιμοποιεί αυτή του την ικανότητα αρκετές φορές. Δεν μπορώ να πω ότι είναι μία από τις καλύτερες ερμηνείες του και είναι σίγουρα μια ασφαλέστερη επιλογή από ό, τι θα ήθελα να δω από έναν ηθοποιό του βεληνεκούς του, αλλά παρόλα αυτά είναι μια υπενθύμιση του ποσό κάλος είναι. Μεταξύ τους έχουν μια εξαιρετική χημεία. Τόσο καλή που θα ήθελα η ταινία να ήταν αφιερωμένη ακόμα περισσότερο σε αυτούς τους δυο χαρακτήρες.
Εν κατακλείδι, αν ψάχνετε για μια διασκεδαστική ταινία δράσης δεν θα απογοητευτείτε. Μπορεί η πλοκή να διαθέτει κάποιες γενικότητες, αλλά προσωπικά δεν με ενόχλησαν καθόλου αφού τα επίπεδα δράσης αντισταθμίζουν τα όποια κλισέ σημεία του σεναρίου. Ίσως δυσαρεστήθηκα λίγο με το τέλος, αλλά ακόμα κι αυτό μπορείς να το παραβλέψεις. Δεν είναι μια ταινία που θα παρακολουθήσετε μια ντουζίνα φορές, παρόλα αυτά το «Κρησφύγετο» προσφέρει μια διασκεδαστική κι ελκυστική εμπειρία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου