Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Wrath of the Titans [2/5]

Για όσους ακόμα κλαίνε εκείνα τα 12 Ευρώ που έδωσαν στο σινεμά για να δουν το, παραδόξως αρκετά ανιαρό, Η Τιτανομαχία σε 3D και ήρθαν αντιμέτωποι με σχεδόν μια 2D ταινία, μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι αφού οι κινηματογραφιστές πίσω από την «Οργή των Τιτάνων» πήραν το μάθημα τους κι έχουν ρίξει αρκετό χρήμα τόσο στην παράγωγη, όσο και σε μια καλύτερη απόδοση της τρίτης διάστασης. Όχι ότι είναι το καλύτερο που έχω δει, αλλά είναι σίγουρα ικανοποιητικό.

Με τα χρόνια να έχουν περάσει από τότε που ο Περσέας (Sam Worthington) έσωσε τους κατοίκους του Αργούς κι αφού γύρισε την πλάτη του στον κόσμο των θεών και των τεράτων, τώρα ζει σε ένα μικρό ψαροχώρι με το γιο του, Helius (John Bell). Παρά τις αλιευτικές του ικανότητες και την επιθυμία να είναι μόνιμα καλυμμένος από χώμα, αρχίζει να φαίνεται ότι η επιλογή του να μείνει έξω από τον τρόπο ζωής που του αξίζει σαν ημίθεος δεν ήταν και η σωστότερη. Ακόμα και ο Hellius δεν έχει πεισθεί πλήρως, έχοντας περάσει τον ελεύθερο χρόνο του φτιάχνοντας ένα ξύλινο σπαθί για παιχνίδι. Ευτυχώς, η καθημερινότητα του θα διακοπεί από τον πραγματικό πατέρα του Περσέα, τον Δία (Liam Neeson), ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει τη βοήθειά του για την καταπολέμηση του Άδη (Ralph Fiennes) και πάλι. Η αυξημένη αδιαφορία κι ο σεβασμός της ανθρωπότητας για τους Θεούς έχει φοβίσει τον Άδη για την αθανασία του και έτσι, όπως κάθε καλός γιος, στράφηκε προς τον πατέρα του, τον φυλακισμένο Τιτάνα Κρόνο. Αν τον ελευθερώνει από τη φυλακή των Ταρτάρων, η αθανασία του είναι προφανώς εξασφαλισμένη. Έτσι, ο Περσέας παίρνει την πανοπλία του και ξεκίνα για τη μάχη. Στο ενδιάμεσο γίνονται κι αλλά πολλά. Εμπλέκεται ο Άρης, ο Ήφαιστος, ο Ποσειδώνας και πολλοί ακόμα άλλοι.

Αν επιχειρήσω μια κόντρα με τον προκάτοχο του, σαφώς το σίκουελ είναι καλύτερο σχεδόν σε όλους τους τομείς. Το θέαμα είναι τεράστιο, τα εφέ είναι πραγματικά εντυπωσιακά και το κακό που αντιμετωπίζει ο Περσέας αυτή τη φορά κάνει το Kraken της πρώτης ταινίας να μοιάζει ένα τίποτα. Οι παραγωγοί Kevin De La Noy και Basil Iwanyk, καθώς κι ο νέος σκηνοθέτης, Jonathan Liebesman, προφανώς αποφάσισαν να ανεβάσουν τον πήχη στο επικό μέρος της ταινίας και ως επί το πλείστον το κατάφεραν, αλλά όπως και με την Τιτανομαχία του Louis Leterrier και την προηγούμενη ταινία του Liebesman, Παγκόσμια Εισβολή, η επιθυμία για ύπαρξη σοκ και δέους στο μεγαλύτερο κομμάτι του έργου αφήνει λίγο κατάλοιπο για οποιαδήποτε συναισθηματική πρόκληση. Ο ρυθμός της ταινίας είναι σίγουρα το πιο επιτυχημένο κομμάτι της, αφού ασταμάτητα έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι διαφορετικό. Χίμαιρες, Κύκλωπες, τέρατα, εκρήξεις, μάχες, όλα δίνουν το παρόν σε μια πιο αληθοφανή από το πρώτο ιστορία. Και εσύ απλά μένεις να τα χαζεύεις. Οποιοδήποτε δέσιμο με χαρακτήρες απλά δεν υφίσταται. Τα όποια ήσυχα ιντερλούδια δεν προσθέτουν τίποτα στην ταινία και απλά σου αποσπούν την προσοχή από τη δράση.

Αλλά, θα μου πείτε, σε τέτοιου είδους ταινίες ποιος ενδιαφέρεται για ανθρωπίνους χαρακτήρες; Αυτό που σε νοιάζει είναι πώς θα περάσεις καλύτερα στο μούλτιπλεξ. Φυσικά, να αναφέρω κάπου εδώ ότι οποίος πάει με το σκεπτικό ότι θα δει μια μεταφορά της τόσο πλούσιας ελληνικής μυθολογίας μας, είναι γελασμένος αφού δεν έχει καμιά απολύτως σχέση. Αλλά και οποιαδήποτε γκρίνια πάνω στο θέμα είναι κουτή και προσωπικά εμένα, που ξέρω τι περιμένω να δω, δεν με αφορά. Οπότε συζητήσεις περί ευτελισμού τις μυθολογίας μας κρίνονται άτοπες. Η «Οργή των Τιτάνων» είναι μια σφιχτοδεμένη περιπέτεια, ένα ποπ-κορν υπερθέαμα το οποίο θα κατά-ευχαριστηθείτε επί μεγάλης οθόνης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Awakening [3/5]

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, εκατομμύρια ζωές χάθηκαν. Είμαστε στο 1921 και όπως λένε, είναι περίοδος φαντασμάτων. Η Florence Cathcart (Rebecca Hall) είναι αφοσιωμένη στην επιστήμη κι αποφασισμένη να αποκαλύπτει τους τσαρλατάνους που κοροϊδεύουν τους ανθρώπους και επωφελούνται από αυτούς μέσω πνευματιστικών συγκεντρώσεων. Είναι τόσο διάσημη στη χώρα, που το βιβλίο της βρίσκεται στα ράφια των ανθρώπων δίπλα στην Αγία Γραφή. Μετά από μια επίσκεψη από τον διευθυντή ενός σχολειού, Robert Mallory (Dominic West), συσκευάζει τα πράγματα της και πάει στην Cumbria για να ανακαλύψει πώς ένας από τους μαθητές, ο Walter, πέθανε κάτω από το άγρυπνο μάτι της οικοδέσποινας Maud (Imelda Staunton). Κατά την άφιξή της, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και η Florence πρέπει να παλέψει με κάτι πολύ πιο σκοτεινό απ` όσα έχει αντιμετωπίσει πριν. Το «The Awakening» είναι μια καλή, ντεμοντέ ιστορία φαντασμάτων. Χωρίς να είναι επουδενί μια ταινία τρόμου, διαθέτει ένα αξιοσέβαστο ποσοστό σ...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &...