Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δεμένη Κόκκινη Κλωστή [2/5]

«Κόκκινη κλωστή δεμένη» γύρω από μια δύσκολη περίοδο της νεότερης ιστορίας του ελληνικού έθνους, τον Εμφύλιο Πόλεμο, μας παρουσιάζει ο Κώστας Χαραλάμπους. Ο τίτλος της ταινίας έχει διττή έννοια καθώς συνδέει τη γνώριμη φράση που συνοδεύει την έναρξη της αφήγησης ενός παραμυθιού με τη γραμμή του αίματος που διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία. Ο εμφύλιος είναι μια ιστορική περίοδος σκληρή κι αληθινή, που δίχασε την Ελλάδα όσο καμία άλλη και άφησε σημάδια που φαίνονται ως σήμερα. Εξακολουθώντας και τώρα να παραμένει, κατά πολλούς, ένα θέμα ταμπού, εγώ δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο το έργο είναι ιστορικά ακριβές ή όχι, θα ασχοληθώ μονάχα με την ταινία ως ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Και την αλήθεια, δεν έχω να πω και πολλά. Ρεαλιστική απεικόνιση, εξαιρετικά σκηνικά και τοποθεσίες, μια πλούσια παράγωγη άλλα κι ωραίες ερμηνείες είναι πράγματα που προσθέτουν πόντους στο όλο εγχείρημα. Από την άλλη, όμως, το λέω και θα το ξαναλέω μέχρι να βαρεθείτε να με ακούτε. Αυτό το ανέκφραστο ύφος, αυτή η «άποψη» ότι τα πλάνα πρέπει να είναι αργόσυρτα και οι ηθοποιοί να λένε μια-δυο κουβέντες κι αυτές με το τσιγκέλι είναι κάτι που εγώ δεν καταλαβαίνω. Όχι μόνο είναι ένα ύφος που δεν ταιριάζει σε όλες τις ταινίες, άλλα κουράζει απεριόριστα. Και μπορεί εδώ να μην είναι τόσο έντονο το φαινόμενο και να υπάρχει μια… δράση, παρόλα αυτά, όταν συμβαίνει, σου κάνει ακόμα μεγαλύτερη, άσχημη, εντύπωση. Επιπροσθέτως το «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» έχει κι ένα πρόβλημα με το σενάριο. Δεν υπάρχει ουσιαστική ροη αφού όσο προχωράει δεν υπάρχει κάποια ουσιώδης εξέλιξη. Μου φάνηκε ότι περισσότερο ήταν μια απεικόνιση της σκληρότητας και των καταστάσεων του πολέμου πάρα μια ολοκληρωμένη ταινία. Λόγω αυτού, χάνεις το ενδιαφέρον σου από ένα σημείο και μετά.

Να πω εδώ ότι μ’ άρεσε πολύ η άποψη της ταινίας περί ιδεολογιών και φανατισμού σε γενικό επίπεδο. Η προσήλωση σε κάποιες αντιλήψεις, ανεξάρτητα της ορθότητας ή όχι αυτών και ανεξαρτήτως της φύσης τους (θρησκευτικές, κομματικές, για ομάδες) είναι κάτι το οποίο στερεί από το άνθρωπο την πολυτιμότερη μορφή ελευθερίας, την ελευθερία της σκέψης και την αξιοπρέπειά του και οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου έβγαλε η ταινία και το θεώρησα πολύ σημαντικό, εξού και το αναφέρω. Το συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι μιλάμε για μια ενδιαφέρουσα απόπειρα με αρκετά θετικά στοιχεία που παρακολουθείτε με ενδιαφέρον, παρά τα προβλήματα της.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται