It's a Movie Movie Movie World

Η πολυαναμενόμενη 23η νέα ταινία του James Bond σκηνοθετημένη από τον Sam Mendes με πρωταγωνιστές τους Daniel Craig και Javier Bardem είναι γεμάτη από όλες εκείνες τις τυπικές συγκινήσεις κι ενθουσιασμούς που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από τον αγαπημένο κατάσκοπο της Αυτού Μεγαλειότητος τα τελευταία πενήντα χρόνια. Ωστόσο, αυτή τη φορά, ερχόμαστε, προς έκπληξη μας, με μια αναζωογονητική προσέγγιση που καταφέρνει να δώσει νέα ενέργεια στο μακροβιότερο franchise όλων των εποχών. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από την πρώτη κιόλας εκπληκτική εναρκτήρια σεκάνς που ξεκινά με μια καταδίωξη με μοτοσικλέτες στις στέγες των σπιτιών για να καταλήξει σε μια σώμα με σώμα μάχη στην κορυφή ενός κινούμενου τρένου, αντιλαμβάνεσαι ότι όλα όσα θα περίμενες από μια ταινία Bond είναι εδώ. Οι εξωτικές τοποθεσίες υπάρχουν (Κωνσταντινούπολη, Σαγκάη, Μακάο), όπως και οι όμορφες γυναίκες (Naomie Harris, Berenice Marlohe και η δική μας Τόνια Σωτηροπούλου). Τα επικίνδυνα ακροβατικά και οι πε...

Η δωρεά μιας καμηλοπάρδαλης από τον Μοχάμεντ Αλή Πασά της Αιγύπτου στον 10ο βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο είναι σίγουρα ένα αντισυμβατικό θέμα για να εμπνεύσει μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Το Zarafa, όμως, αποδεικνύει ότι με έξυπνο χειρισμό ακόμα και οι πιο δύσκολες ιστορίες μπορούν να επιφέρουν μαγικά αποτελέσματα. Και οι δημιουργοί της ταινίας, Remi Bezancon και Jean-Christophe Lie, καταφέρνουν επιτυχημένα να τιθασεύσουν το υλικό και να μας παρουσιάζουν την περιπέτεια ενός αγοριού που το μονό που ήθελε ήταν να εκπληρώσει την υπόσχεσή του. Με 150.000 σχέδια από 8 διαφορετικά στούντιο κινουμένων σχεδίων και 346 σχεδιαστές από όλο το κόσμο να συνεργάζονται για την ολοκλήρωση της ταινίας, αυτό το παραδοσιακό 2D παραμύθι είναι σίγουρα μαγευτικό στο να το παρακολουθείς. Και ενώ θα ήταν εύκολο για τους συντελεστές του να εφησυχαστούν στα υπέροχα κινούμενα σχέδια και την εξαίσια μουσική του έργου, αυτό δεν συμβαίνει. Τουναντίον, καταφέρνουν να φτιάξουν μια εξαιρετική, τόσο οπτικά όσο κι ...

Ένα άτεκνο ζευγάρι βρίσκει ένα καλυμμένο με λάσπη αγόρι στον κήπο το βράδυ μετά την ταφή ενός κουτιού, στο οποίο έχουν περιγράψει το ονειρικό παιδί τους. Αφού αντιμετωπίσουν το αρχικό σοκ, έρχονται αντιμέτωποι με αρκετές εκπλήξεις. Το «Η Παράξενη Ζωή του Τίμοθι Γκριν» είναι ο κινηματογραφικό ορισμός της λέξης «χαριτωμένο». Είναι πολύ… Disney. Και αυτό σημαίνει ότι μόλις ο θεατής αντιληφθεί πού το πάει η ταινία, κάτι που δεν απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα, παύουν να υπάρχουν εκπλήξεις. Κι από εκεί και πέρα έρχεται αντιμέτωπος με ένα ακόμα ηθικοπλαστικό παραμύθι γεμάτο κοινότυπες καταστάσεις και ακόμα πιο τετριμμένους χαρακτήρες. Και παρόλο που κάπως το δικαιολογώ γιατί μπορώ να αντιληφθώ το πόσο δύσκολο είναι να γυρίσεις μια ταινία κατάλληλη για όλη την οικογένεια, χωρίς να υποκύψεις στη χρήση διάφορων κλισέ, η συγκεκριμένη ταινία διαπράττει δύο ανεπανόρθωτα, για μένα, λάθη, τα όποια κατεβάζουν κατά πολύ τα όρια της ηλικίας στα όποια απευθύνεται. Πρώτον, τίποτα ...

Ο Αστερίξ έχει απολαύσει μια υγιή ζωή στη μεγάλη οθόνη. Η γαλλική εταιρεία animation Dargaud γύρισε μια σειρά από ταινίες κινουμένων σχεδίων [Ο Αστερίξ Επιτίθεται Εναντίον των Βαρβάρων (1967), Αστερίξ και Κλεοπάτρα (1968), Ο Αστερίξ και τα Τρελά Κατορθώματα του (1976), Ο Αστερίξ Λεγεωνάριος Μονομάχος (1985), Ο Αστερίξ στη Χώρα των Βρετανών (1986) και Ο Αστερίξ στη Μεγάλη Μάχη (1989)]. Υπάρχουν επίσης δύο ακόμα ταινίες κινουμένων σχεδίων από άλλες εταιρείες [Αστερίξ και οι Ινδιάνοι (1994) και Ο Αστερίξ και οι Βίκινγκς (2006)], ενώ τα τελευταία χρόνια έχει γυριστεί μια σειρά από live-action ταινίες, η οποία μετά τα Αστερίξ και Οβελίξ Εναντίον Καίσαρα (1999), Αστερίξ & Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα (2002), Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2008) φτάνει αισίως στην τέταρτη συνέχεια, με το Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία… Οι νέες περιπέτειες του Αστερίξ στη μεγάλη οθόνη αποτελούν σίγουρα μια αναβάθμιση από την προηγούμενη ανέμπνευστη ταινία, αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι τ...

Το «Η Ασφάλεια σας Δεν Είναι Εγγυημένη» είναι ο τύπος της γλυκιάς, χαμηλού προϋπολογισμού, ανεξάρτητης κωμωδίας με πολλή καρδιά. Ένα εξαίσιο δείγμα του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Darius (Aubey Plaza, γνωστή από τον ρόλο της στο τηλεοπτικό «Parks and Recreation»), μια συνεσταλμένη ασκούμενη σε ένα περιοδικό του Σιάτλ  που της ανατίθεται να συμμετέχει μαζί με δύο συναδέλφους της στην κατασκοπεία ενός ατόμου ονόματι Kenneth (Mark Duplass), ο οποίος έχει δημοσιεύσει μια αγγελία αναζητώντας συντροφιά για ένα ταξίδι στο χρόνο, για μια πιθανή ιστορία. Εξαιτίας της εκκεντρικής κωμωδίας, των άψογων νατουραλιστικών ερμηνειών και των πιστευτών σεναρίων, μέσω των οποίων η κεντρική ιδέα του ταξιδιού στον χρόνο είναι δεξιοτεχνικά διασκορπισμένη, το «Η Ασφάλεια σας Δεν Είναι Εγγυημένη» δεν υστερεί ποτέ και παραμένει σταθερά αστείο. Γραμμένο από τον Derek Connolly και σκηνοθετημένο με επάρκεια από τον Colin Trevorrow, αυτό το παρ...

Η οικογένεια του Fatih Akin, από την πλευρά του πατέρα του, καταγόταν από το Camburnu, ένα χωριό περίπου τέσσερα μίλια από τη θάλασσα, του οποίου η οικονομία φαίνεται να εξαρτάται κυρίως από τη συγκομιδή των φύλλων τσαγιού. Πριν από δέκα χρόνια, οι περιφερειακές αρχές αποφάσισαν να μετατρέψουν το εγκαταλειμμένο ορυχείο χαλκού του χωριού σε έναν χώρο υγειονομικής ταφής (χωματερή) που θα κρατούσε τα απόβλητα από τις γύρω κοινότητες. Και μόνο από το γεγονός ότι η οικογένεια του σκηνοθέτη είναι από τη συγκεκριμένη τοποθεσία, μπορείτε να καταλάβετε ότι το ντοκιμαντέρ σίγουρα δεν θα είναι αμερόληπτο, τείνοντας να χάσει την προοπτική του στόχου του. Μιλώντας με καθαρά κινηματογραφικούς ορούς, είναι βέβαιο πως αν το έργο διέθετε και την άποψη «της άλλης μεριάς» θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο, γιατί θα μας έδινε μια πληρέστερη εικόνα του γεγονότος. Ο Akin, όμως, κρατάει σαφέστατα μια στάση υπέρ των κατοίκων και αυτό γιατί το ντοκιμαντέρ του, γυρισμένο κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πέντε ετ...

Ο υπάλληλης μικρής ερευνητικής εταιρίας στη Βοστόνη, ο Paul (Alex Karpovsky), περνάει ένα ρομαντικό σαββατοκύριακο με την όμορφη συνάδελφο του, Danielle (Jaime Ray Newman). Εκείνος θέλει κάτι παραπάνω από ένα σαββατοκύριακο, εκείνη δεν ενδιαφέρεται. Μήνες αργότερα, η μονομερής αγάπη του Paul μετατρέπεται σε οργή και ζήλια, όταν η Danielle αρχίζει να ενδιαφέρεται για κάποιον άλλο. Και νομίζω ότι μπορείτε να μαντέψετε τι θα γίνει από εδώ και πέρα… Και αυτή η προβλεψιμότητα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, γιατί μπορεί ο «Βράχνας» να διαθέτει χαρακτηριστικά ενός θρίλερ και ενός ανεξάρτητου δράματος πάνω στην μελέτη ενός χαρακτήρα, αλλά ουσιαστικά δεν να είναι τίποτα από τα δύο. Είναι μια σχεδόν παρά πολύ απλή ταινία για να ταξινομηθεί σε μια κατηγορία. Και αυτό συμβαίνει γιατί παρόλο που η απλότητα αποτελεί ένα καλό χαρακτηριστικό για μια ταινία σαν αυτή, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο θεατής αναζητά συνεχώς και περιμένει με αγωνία μια ανατροπή η όποια δεν έρχεται ποτέ. Α...

Τοποθετημένη στις ακτές μιας μικρής, χωρισμένης από τον υπόλοιπο κόσμο με ένα φράγμα, πόλης που ονομάζεται Bathtub, η ιστορία ακολουθεί την εξάχρονη Χάσπαπι (Quvenzhane Wallis) και τον πατέρα της Γουίνκ (Dwight Henry), καθώς αντιμετωπίζουν τη δική τους εκδοχή του τέλους του κόσμου. Για να εκτιμήσει κανείς το «Μυθικά Πλάσματα του Νότου», πρέπει να ακολουθήσει την ασυνήθιστη ροη του. Μπορεί η υπόθεση να υποδεικνύει ότι διαδραματίζεται σε μια περιοχή με την ονομασία Bathtub, αλλά ουσιαστικά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λαμβάνει χώρα στο μυαλό της Χάσπαπι. Είναι η (μαγική) οπτική ματιά μιας νεαρής πάνω σε διάφορα θέματα και, όντας φυσικό αφού μιλάμε για εξάχρονη, μερικές φορές είναι δύσκολο να διαχωριστεί το φανταστικό από το πραγματικό, με αποτέλεσμα ο θεατής να μην είναι απόλυτα σε θέση να ακολουθήσει τον ρυθμό της ταινίας. Αυτή ήταν και η δίκη μου πρώτη δυσκολία κατά τη διάρκεια της ταινίας. Η συνειδητοποίηση της πολύ λεπτής γραμμής διαχωρισμού μεταξύ του ρεαλισμού και της φαντα...

Το «Compliance» είναι το είδος της ταινίας που έμενα μου αρέσει. Φιλόδοξη, επιθετική, με καλογραμμένους χαρακτήρες και μια κεντρική ιδέα που σου προκαλεί τέτοιες «εκρήξεις» που σχεδόν κανένα καινοτομικό εφέ δεν καταφέρνει, εγείροντας παράλληλα πολλά ερωτήματα. Θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά ενώ το παρακολουθείτε είμαι σίγουρος ότι κι εσείς θα αμφισβητήσετε ή θα γελάσετε αμήχανα με πολλά από όσα διαδραματίζονται στην οθόνη. Προσωπικά, είναι δύσκολο να σας πω πόσες φορές κατά τη διάρκεια του έργου σκεπτόμουν: «Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό», «Αποκλείεται…», «Ε, αυτό παραπάει» και ούτω καθεξής. Είναι καλύτερο να δείτε την ταινία χωρίς γνώση του αντικειμένου της (όπως έκανα κι εγώ) προκειμένου να έχετε κι εσείς αυτή την αίσθηση της έκπληξης. Δυστυχώς όμως, είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσει ή να γράψει κάποιος για αυτήν χωρίς να προδώσει κάτι. Επομένως, διαβάστε παρακάτω με δική σας ευθύνη... Το έργο είναι ένα ανεξάρτητης παραγωγής θρίλερ στο οποίο ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος ότι...

Για μια ακόμη φορά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ελληνική ταινία που θέλει να πει πολλά, αλλά δεν καταφέρνει να πει τίποτα. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι μπόλικοι. Σεναριακά, η ταινία απλά στερείται σεναρίου. Παρόλο που καταπιάνεται με θέματα επίκαιρα (οικογένεια, χρέη, ευθύνες, χρεωκοπία κ.τ.λ.), δεν καταφέρνει να σου τραβήξει το ενδιαφέρον ούτε ένα λεπτό. Και αυτό γιατί είναι όλα δοσμένα στον θεατή με έναν τρόπο βαρετό και μονότονο. Με ελάχιστους διαλόγους και μια αφήγηση που σπάνια σου προκαλεί έκπληξη, το «Η Κόρη» κουράζει από τα πρώτο μισάωρο. Αντιλαμβάνομαι ότι η απλότητα στον λόγο αποτελεί ένα καλό χαρακτηριστικό για ορισμένα φιλμ, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως η κατάσταση μοιάζει να ξέφυγε. Τίποτα δεν λέγεται ευθέως κι όλα εννοούνται με έναν τρόπο αλληγορικό, αφήνοντας τον θεατή να ψάχνει απεγνωσμένα να βρει το νόημα και την αλήθεια μέσα στα ερωτήματα και τα διλήμματα που προκύπτουν. Είναι τέτοια η δομή του σεναρίου, όμως, που τα περισσότερα ζητήματα με τα όποια κατ...

Μερικές από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών καταφέρνουν να σε κάνουν να «μπεις» μέσα σε αυτές ενώ παράλληλα σου δίνουν χώρο για να τις ανακαλύψεις εξερευνώντας τις θεωρίες και τα θέματα τους σύμφωνα πάντα με τη δίκη σου ανάλυση. Είναι συναρπαστικό να προσεγγίζεις τις ταινίες κάτω από νέες προοπτικές, να ψάχνεις για σύμβολα και κρυφά νοήματα, είτε ήταν επιδιωκόμενα είτε όχι. Υπάρχει σίγουρα ένα συνειδητό επίπεδο του νοήματος σε όλες τις ταινίες, αλλά όπως συμβαίνει πάντα στην τέχνη υπάρχουν υποσυνείδητα θέματα και ιδέες που γλιστρούν μέσα στο τελικό αποτέλεσμα που εσύ βλέπεις, ακόμη και εν αγνοία του σκηνοθέτη. Για όσους θέλουν να ασχοληθούν με θεωρίες και αναλύσεις γύρω από ταινίες ο Stanley Kubrick είναι πάντα μια γονιμοποιός μορφή. Δεν είναι μόνο ένας πολύ καλός σκηνοθέτης, αλλά και ένας απαιτητικός και ακριβής τεχνίτης. Είναι γνωστό πλέον ότι τίποτα σε μια ταινία του Kubrick δεν είναι τυχαίο. Κάθε λεπτομέρεια είναι εκεί για έναν λόγο και έχει ένα νόημα. Και αν o σκηνοθέτη...

Αφήνοντας πίσω μας το γεγονός ότι ο Oliver Stone του Γεννημένοι Δολοφόνοι και του Πλατούν είναι ο ίδιος Oliver Stone που σκηνοθέτησε τα Γουόλ Στριτ: Το Χρήμα Ποτέ Δεν Πεθαίνει και Δίδυμοι Πύργοι, στο «Αγριότητα» συνειδητοποιούμε ότι η δυνατή πλευρά του εξαιρετικού σκηνοθέτη έχει επιστρέψει σε αυτό το βίαιο, σεξουαλικό και έντονο δράμα για ένα καρτέλ ναρκωτικών. Πράγματι ο σκηνοθέτης σαφώς και το διασκεδάζει επιστρέφοντας στις ρίζες του, και το αποτέλεσμα είναι μια εμπειρία που, παρά τα (πολλά) ελαττώματα της, θα σας καθηλώσει. Βασισμένο στο μυθιστόρημα με το ίδιο όνομα από τον Don Winslow το «Αγριότητα» εξιστορεί την ιστορία δύο τύπων που μπλέχτηκαν με την λάθος επιχείρηση. Ο Ben (Aaron Johnson) και ο Chon (Taylor Kitsch) είναι κολλητοί φίλοι και επιδέξιοι καλλιεργητές μαριχουάνας. Ανάμεσά τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, βρίσκεται η Ophelia (Blake Lively). Καθώς η επιχείρησή τους μεγαλώνει, αρχίζει να έρχεται σε σύγκρουση με το καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού, με αποτέλεσμα τα πρ...

Μια παντρεμένη γυναίκα, δυσαρεστημένη με την βαρετή ζωή της, ελπίζει ότι με το να γυρίσει στο πατρικό της και να ξανασυνδεθεί με τον νεανικό της έρωτα θα βρει ξανά την ευτυχία. Το πιο πιθανό είναι να σκεφτείτε ότι ταινίες με παρόμοια υπόθεση έχετε δει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Η διαφορά εδώ είναι ότι ο Meyer προσεγγίζει αυτή την ιδιόμορφη ανεξάρτητη ρομαντική κομεντί με σεβασμό και την μεταχειρίζεται ως ένα σοβαρό ρομαντικό δράμα. Αφαιρώντας όλα εκείνα τα ενοχλητικά κλισέ που συνήθως βρίσκουμε σε ταινίες τέτοιας φύσης (π.χ. η ύπαρξη ποπ τραγουδιών, ανούσιων δεύτερων χαρακτήρων, τραγελαφικών καταστάσεων κ.ο.κ.) ο Meyer στηρίζεται αποκλειστικά στο σενάριο και στους ηθοποιούς προκειμένου να μεταφέρει τα συναισθήματα της ιστορίας της. Χωρίς να στερείται την αίσθηση του χιούμορ σπάνια προσφέρει γέλιο που δεν είναι συνδεδεμένο με κάποια οδυνηρή έκφραση του συμβιβασμού ή της απογοήτευσης. Εμπλουτισμένο με φυσικούς διάλογους και ρεαλιστικές καταστάσεις το έργο του Meyer δια...

Η ταινία, όσο και αν λυπάμαι που το λέω, δεν πλησιάζει καν το πόσο καλή θα μπορούσε να είναι. Διαθέτει θετικά στοιχειά αλλά στο σύνολό της είναι μια δειλή, αδέξια ταινία που το πιο σημαντικό της πρόβλημα είναι ότι αποφεύγει να δώσει κάποια μορφή επίλυσης στο πρόβλημα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το «Bully» εξιστορεί διάσπαρτες ιστορίες σχολικού εκφοβισμού σε μια μικρή πόλη της Αμερικής. Μιλάει για τον Alex, ένα δωδεκάχρονο παιδί που προφανώς δεν κατανοεί την πλήρη φρίκη της κατάστασης του νομίζοντας ότι τα παιδιά που τον ενοχλούν είναι φίλοι του. Για μια πολύ καλή μαθήτρια η οποία κουβαλούσε μαζί της ένα γεμάτο όπλο σε ένα σχολικό λεωφορείο για να σταματήσει τα παιδιά από το να την πειράζουν. Για μια νεαρή κοπέλα που καταγγέλθηκε από το σχολείο και την πόλη της επειδή φανέρωσε τις σεξουαλικές προτιμήσεις της. Για γονείς που αντιμετωπίζουν ατάραχοι την πρόσφατη αυτοκτονία του γιου τους, και ούτω καθεξής. Οι ιστορίες τους περιγράφουν μια καθαρή εφηβική κόλαση που μπορε...

Πόσο συχνά σας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσετε ένα ντοκιμαντέρ για δυο ηλικιωμένες πόρνες; Το «Κατέβασε τα Κόκκινα Φανάρια» σας παρέχει αυτή την σπάνια ευκαιρία, επειδή επικεντρώνεται γύρω από τις Louise και Martine Fokken, δύο πανομοιότυπες δίδυμες, που ζουν στην περιοχή των κόκκινων φαναριών του Άμστερνταμ τα τελευταία 50 χρόνια. Οι σκηνοθέτες Gabrielle Provaas και Rob Schroder αρχικά μας παρουσιάζουν την καθημερινή τους ζωή και πολύ αργότερα μας παρέχουν πληροφορίες όσον άφορα το υπόβαθρο τους. Απόλυτα ειλικρινείς, φιλικές και αστείες, το δίδυμο των αδελφών Fokken αποτελεί το μοναδικό δυνατό χαρτί της ταινίας αφού από μόνες τους, με τη ζωηράδα και τα τερτίπια τους, καταφέρνουν να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Πέρα από αυτές η ταινία αποτυγχάνει παταγωδώς να θέσει καίρια ερώτημα και ακόμα χειρότερα να λάβει ουσιώδεις απαντήσεις. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο είναι διασκεδαστικό να τις βλέπεις να προσπαθούν να αποπλανήσουν τους περαστικούς ή να χοροπηδούν στα χιόνια. Μετά από πε...