Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Hobbit: An Unexpected Journey [4/5]

Αρχικώς, θα ήθελα να μιλήσω για τον ελέφαντα που βρίσκεται στο δωμάτιο και που οι περισσότεροι κάνουν πως δεν βλέπουν και να δηλώσω την πραγματικότητα (όχι τη γνώμη μου) για το γεγονός ότι το «Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» δεν είναι και δεν μπορεί να είναι τόσο καλό όσο η εκπληκτική τριλογία που συνεπήρε τον κόσμο πάνω από μια δεκαετία πριν. Δεν είναι δυνατόν για τον έναν και απλό λόγο: στην πρώτη τριλογία, η μοίρα ολοκλήρου του κόσμου βρισκόταν σε κίνδυνο, καθώς το φλεγόμενο μάτι του Sauron ατένιζε τον κόσμο από την κορυφή του πύργου προσπαθώντας να καταστρέψει οτιδήποτε είναι καλό. Στο «Χόμπιτ», οι ήρωες μας απλά πηγαίνουν σε ένα βουνό για να σκοτώσουν έναν δράκο. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι όσο να ΄ναι ένα κάποιο δραματουργικό βάρος χάνεται στη σύγκριση αυτών των δύο.

Και προφανώς, με την ανακοίνωση ότι το ταξίδι του «Χόμπιτ» στη μεγάλη οθόνη θα διαρκέσει τρεις ταινίες για να ολοκληρωθεί, σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα πολύ μικρότερο ταξίδι. Έγινε μεγάλος ντόρος για την απόφαση τού να κάνουν ακόμα μια τριλογία από ένα βιβλίο περίπου 300 σελίδων και το συμπέρασμα που βγήκε (λανθασμένα για μένα, μετά τη θέαση της ταινίας) είναι ότι ο λόγος που γίνεται αυτό είναι τα λεφτά. Αλλά προσωπικά δεν με νοιάζει, καθώς όλα τα σίκουελ, πρίκουελ, spin-off και διασκευές έχουν από πίσω τους ένα χρηματικό υπόβαθρο. Το «Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» μου θύμισε ότι η Μέση Γη του Peter Jackson είναι ένα θαυμαστό και φανταστικό μέρος και δεν με νοιάζει όσες φορές και αν την επισκεφτώ.

Και η φετινή επίσκεψη μας στη Μέση Γη είναι πλουσιοπάροχη, καθώς ο Jackson μάς παρέχει πολλά, μιας και η διασκευή του μυθιστορήματος και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη είναι διεξοδική και λεπτομερέστατη. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία με αργούς ρυθμούς στην αρχή, καθώς ο Jackson παίρνει τον χρόνο του εισάγοντας μας στους χαρακτήρες και εξιστορώντας την ιστορία του. Μόλις όμως η ταινία παίρνει μπρος, υπάρχει πολύ δράση που σου κόβει την ανάσα, παρά πολλές στιγμές που θα σου προσφέρουν τον ενθουσιασμό που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από αυτές τις ταινίες και φυσικά στιγμές μεγαλείου, όπως η εμφάνιση του Γκόλουμ. Ο Jackson, ούτως ή άλλως, είναι μαέστρος στο να φτιάχνει ατμόσφαιρα και να δημιουργεί ένταση. Υπάρχει αναμφισβήτητα μια πιο καρτουνίστικη αύρα, οφείλεται όμως στο αρχικό υλικό, μιας και το «Χόμπιτ» είναι ένα μυθιστόρημα για παιδιά.

Εκτιμώντας ότι το μυθιστόρημα του Tolkien δεν ήταν ποτέ ένα συνειδητό πρίκουελ του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών», η ταινία του Jackson προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της ελαφρότητας της αρχικής πηγής και της επικείμενης καταστροφής του κόσμο της Μέσης Γης. Η ενσωμάτωση της μυθολογίας του «Άρχοντα» στο «Χόμπιτ» λειτουργεί και υποστηρίζεται από δύο-τρεις χαρακτηριστικότατες σκηνές και παρά τους αντίθετους τόνους, το έργο καταλήγει να λειτουργεί απίστευτα καλά. Πιστεύω, δε, ότι η επιλογή τού να γίνει τριλογία μπορεί να βοηθήσει πολύ στην αφήγηση της ιστορίας που ο Jackson έχει επιλέξει να διηγηθεί. Γιατί, ουσιαστικά, ο Jackson δεν γύρισε πίσω για να βγάλει λεφτά (θα το γίνει κι αυτό βέβαια). Αντ 'αυτού, έχει έρθει πίσω στη Μέση Γη για να τελειώσει μια δουλειά και το πρώτο του βήμα γίνεται με μεγάλο ενθουσιασμό και κέφι. Δεν ξέρω αν αυτή η ταινία απευθύνεται στο εσωτερικό μου χόμπιτ, αλλά όταν ακούς τις πρώτες νότες από το γνωστό μουσικό θέμα είναι δύσκολο να μην νιώθετε ότι έχετε επιστρέψει στο σπίτι.

Στην τελική, το «Χόμπιτ» είναι μια όμορφα «φουσκωμένη» ταινία που μας μεταφέρει πίσω στη Μέση Γη για ένα ακόμα μοναδικό ταξίδι κινηματογραφικά ισοδύναμο με το στυλ αφήγησης του J.R.R. Tolkien, που ούτε εκείνος ήταν φειδωλός με τις λεπτομέρειες στα υπέροχα μυθιστορήματά του.

Σχόλια

  1. "Υπάρχει αναμφισβήτητα μια πιο καρτουνίστικη αύρα, οφείλεται όμως στο αρχικό υλικό, μιας και το «Χόμπιτ» είναι ένα μυθιστόρημα για παιδιά."

    ...

    Όχι και για παιδιά... Η ταινία είναι για όλες τις ηλικίες και δεν βρίσκω κανένα λόγο να πάρει 4 αντί για 5...

    Όσο για το "δραματουργικό βάρος" των χαρακτήρων, θα αναφέρω μόνο πως έστω και μία αλλαγμένη επιλογή στις αποφάσεις των ηρώων μπορεί να έφερνε καταστροφικές συνέπειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και είναι για όλες τις ηλικίες, αλλά η ιστορία καθαρά σαν ιστορία είναι πιο απλή από τον Άρχοντα. Και αναφέρω στην κριτική λέγοντας «για παιδιά» γιατί οι περισσότεροι που έγραψαν/είπαν κακά λόγια για την ταινία το βάσισαν πάνω στο ότι δεν είναι το ίδιο σημαντική ιστορία με τον Άρχοντα. Ε λογικό είναι!! Αφού Το Χόμπιτ είναι ένα φανταστικό μυθιστόρημα για παιδιά γραμμένο από τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν σαν παραμύθι. Αυτό δεν αναιρεί (κατ’ εμε πάντα) το δραματουργικό του βάρος του έργου σαν σύνολο, ούτε των χαρακτήρων. Συμφωνώ απολυτά με αυτό.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται