Και προφανώς, με την ανακοίνωση ότι το ταξίδι του «Χόμπιτ» στη μεγάλη οθόνη θα διαρκέσει τρεις ταινίες για να ολοκληρωθεί, σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα πολύ μικρότερο ταξίδι. Έγινε μεγάλος ντόρος για την απόφαση τού να κάνουν ακόμα μια τριλογία από ένα βιβλίο περίπου 300 σελίδων και το συμπέρασμα που βγήκε (λανθασμένα για μένα, μετά τη θέαση της ταινίας) είναι ότι ο λόγος που γίνεται αυτό είναι τα λεφτά. Αλλά προσωπικά δεν με νοιάζει, καθώς όλα τα σίκουελ, πρίκουελ, spin-off και διασκευές έχουν από πίσω τους ένα χρηματικό υπόβαθρο. Το «Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» μου θύμισε ότι η Μέση Γη του Peter Jackson είναι ένα θαυμαστό και φανταστικό μέρος και δεν με νοιάζει όσες φορές και αν την επισκεφτώ.
Και η φετινή επίσκεψη μας στη Μέση Γη είναι πλουσιοπάροχη, καθώς ο Jackson μάς παρέχει πολλά, μιας και η διασκευή του μυθιστορήματος και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη είναι διεξοδική και λεπτομερέστατη. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία με αργούς ρυθμούς στην αρχή, καθώς ο Jackson παίρνει τον χρόνο του εισάγοντας μας στους χαρακτήρες και εξιστορώντας την ιστορία του. Μόλις όμως η ταινία παίρνει μπρος, υπάρχει πολύ δράση που σου κόβει την ανάσα, παρά πολλές στιγμές που θα σου προσφέρουν τον ενθουσιασμό που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από αυτές τις ταινίες και φυσικά στιγμές μεγαλείου, όπως η εμφάνιση του Γκόλουμ. Ο Jackson, ούτως ή άλλως, είναι μαέστρος στο να φτιάχνει ατμόσφαιρα και να δημιουργεί ένταση. Υπάρχει αναμφισβήτητα μια πιο καρτουνίστικη αύρα, οφείλεται όμως στο αρχικό υλικό, μιας και το «Χόμπιτ» είναι ένα μυθιστόρημα για παιδιά.
Εκτιμώντας ότι το μυθιστόρημα του Tolkien δεν ήταν ποτέ ένα συνειδητό πρίκουελ του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών», η ταινία του Jackson προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της ελαφρότητας της αρχικής πηγής και της επικείμενης καταστροφής του κόσμο της Μέσης Γης. Η ενσωμάτωση της μυθολογίας του «Άρχοντα» στο «Χόμπιτ» λειτουργεί και υποστηρίζεται από δύο-τρεις χαρακτηριστικότατες σκηνές και παρά τους αντίθετους τόνους, το έργο καταλήγει να λειτουργεί απίστευτα καλά. Πιστεύω, δε, ότι η επιλογή τού να γίνει τριλογία μπορεί να βοηθήσει πολύ στην αφήγηση της ιστορίας που ο Jackson έχει επιλέξει να διηγηθεί. Γιατί, ουσιαστικά, ο Jackson δεν γύρισε πίσω για να βγάλει λεφτά (θα το γίνει κι αυτό βέβαια). Αντ 'αυτού, έχει έρθει πίσω στη Μέση Γη για να τελειώσει μια δουλειά και το πρώτο του βήμα γίνεται με μεγάλο ενθουσιασμό και κέφι. Δεν ξέρω αν αυτή η ταινία απευθύνεται στο εσωτερικό μου χόμπιτ, αλλά όταν ακούς τις πρώτες νότες από το γνωστό μουσικό θέμα είναι δύσκολο να μην νιώθετε ότι έχετε επιστρέψει στο σπίτι.
Στην τελική, το «Χόμπιτ» είναι μια όμορφα «φουσκωμένη» ταινία που μας μεταφέρει πίσω στη Μέση Γη για ένα ακόμα μοναδικό ταξίδι κινηματογραφικά ισοδύναμο με το στυλ αφήγησης του J.R.R. Tolkien, που ούτε εκείνος ήταν φειδωλός με τις λεπτομέρειες στα υπέροχα μυθιστορήματά του.
"Υπάρχει αναμφισβήτητα μια πιο καρτουνίστικη αύρα, οφείλεται όμως στο αρχικό υλικό, μιας και το «Χόμπιτ» είναι ένα μυθιστόρημα για παιδιά."
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Όχι και για παιδιά... Η ταινία είναι για όλες τις ηλικίες και δεν βρίσκω κανένα λόγο να πάρει 4 αντί για 5...
Όσο για το "δραματουργικό βάρος" των χαρακτήρων, θα αναφέρω μόνο πως έστω και μία αλλαγμένη επιλογή στις αποφάσεις των ηρώων μπορεί να έφερνε καταστροφικές συνέπειες...
Φυσικά και είναι για όλες τις ηλικίες, αλλά η ιστορία καθαρά σαν ιστορία είναι πιο απλή από τον Άρχοντα. Και αναφέρω στην κριτική λέγοντας «για παιδιά» γιατί οι περισσότεροι που έγραψαν/είπαν κακά λόγια για την ταινία το βάσισαν πάνω στο ότι δεν είναι το ίδιο σημαντική ιστορία με τον Άρχοντα. Ε λογικό είναι!! Αφού Το Χόμπιτ είναι ένα φανταστικό μυθιστόρημα για παιδιά γραμμένο από τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν σαν παραμύθι. Αυτό δεν αναιρεί (κατ’ εμε πάντα) το δραματουργικό του βάρος του έργου σαν σύνολο, ούτε των χαρακτήρων. Συμφωνώ απολυτά με αυτό.
Διαγραφή