Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Bernie [3.5/5]

Δεν υπάρχει τίποτα πιο παράξενο από μια παράξενη πραγματική, αληθινή ιστορία. Και ο Richard Linklater όχι μόνο κατάλαβε ότι η ιστορία που είχε στα χεριά του ήταν συναρπαστική, αλλά διαθέτει και την κατάλληλη κινηματογραφική ικανότητα προκειμένου να τη διηγηθεί τέλεια. Ο εφευρετικός σκηνοθέτης (Πριν το Ξημέρωμα, Waking Life, A Scanner Darkly, Fast Food Nation) έχει συνδυάσει την αφήγηση με το ντοκιμαντέρ προκειμένου φτιάξει ένα μοναδικό και τέλειο όχημα που θα του δώσει τη δυνατότητα να πει την ιστορία του Bernie Tiede.

Δεν θα σας χαλάσω την ιστορία, ούτε θα σας αφαιρέσω τις απολαύσεις που σας περιμένουν κατά τη διάρκεια του έργου, μπαίνοντας σε πάρα πολλές λεπτομέρειες. Αυτό που θα επισημάνω είναι ότι (σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Skip Hollandsworth) ο Linklater έχει γράψει ένα σενάριο που βασίζεται εξολοκλήρου σε πραγματικά στοιχεία. Και αυτά είναι οι χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της πόλης, και η ιστορία τού τι συνέβη. Ο τρόπος με τον οποίο αυτή η ξεκαρδιστική κι ανθρωπινή ιστορία έχει δομηθεί επιτρέποντας στους κατοίκους της μικρής πόλης του Κάρθατζ στο Τέξας να παριστάνουν τους ενσυνείδητους αφηγητές, είναι πέρα για πέρα εμπνευσμένος και παρέχει στο κοινό μια ενδιαφέρουσα εικόνα για την πολυπλοκότητα και την ηθική επιλεκτικότητα της ανθρώπινης φύσης.

Τροφοδοτούμενη από μια σύνθετη και λεπτών αποχρώσεων ερμηνεία από τον Jack Black και μια μοναδικά ξεκαρδιστική ερμηνεία από τη Shirley MacLaine, το «Bernie» είναι μια πικρά ειρωνική και απροσδόκητα συγκινητική ταινία που θα σας βάλει σε σκέψεις για το πώς η αμεροληψία στην απόφαση ενός εγκλήματος είναι τόσο θεμελιώδης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται