Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανακοινώθηκαν τα πρώτα βραβεία

Ο χορός της Οσκαρικής περιόδου έχει ξεκινήσει για τα καλά με τις πρώτες κιόλας Ενώσεις Κριτικών να ανακοινώνουν τα βραβεία τους. Την αρχή έκανε την Δευτέρα η Ένωση Κριτικών Της Νέας Υόρκης ακολουθούμενη από τις επιλογές του National Board of Review, της αρχαιότερης ένωσης κριτικών της Αμερικής. Μεγάλος νικητής και στις δυο ενώσεις η νέα ταινία της βραβευμένης με Όσκαρ Σκηνοθέτιδας Kathryn Bigelow, «Zero Dark Thirty». 

Ιδού που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και οι δυο ενώσεις: 

New York Film Critics Circle Awards

Καλύτερη Ταινία: «Zero Dark Thirty» της Kathryn Bigelow 
Καλύτερος Σκηνοθέτης: Kathryn Bigelow για το «Zero Dark Thirty» 
Καλύτερο Σενάριο: Tony Kushner για το «Lincoln» 
Καλύτερος Ηθοποιός: Daniel Day-Lewis για το «Lincoln» 
Καλύτερη Ηθοποιός: Rachel Weisz για το «The Deep Blue Sea»
Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος: Matthew McConaughey για τα «Bernie» και «Magic Mike» 
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος: Sally Field για το «Lincoln» 
Καλύτερη Ξένη Ταινία: «Amour» του Michael Haneke 
Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Frankenweenie» του Tim Burton 
Καλύτερη Φωτογραφία: Greig Fraser για το «Zero Dark Thirty» 
Καλύτερη Μη Δραματική Ταινία: «The Central Park Five» των Ken Burns, Sarah Burns και David McMahon 
Καλύτερο Ντεμπούτο: «How To Survive a Plague» του David France 

National Board Of Review

Καλύτερη Ταινία: «Zero Dark Thirty» της Kathryn Bigelow 
Καλύτερος Σκηνοθέτης: Kathryn Bigelow για το «Zero Dark Thirty» 
Καλύτερος Ηθοποιός: Bradley Cooper για το «Silver Linings Playbook» 
Καλύτερη Ηθοποιός: Jessica Chastain για το «Zero Dark Thirty» 
Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος: Leonardo DiCaprio για το «Django Unchained»
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος: Ann Dowd για το «Compliance»
Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο: Rian Johnson για το «Looper» 
Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο: David O. Russell για το «Silver Linings Playbook» 
Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Wreck-It Ralph» του Rich Moore 
Καλύτερο Κινηματογραφικό Επίτευγμα: Ben Affleck για το «Argo» 
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου: Tom Holland για το «The Impossible» 
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης: Quvenzhané Wallis για το «Beasts Of The Southern Wild» 
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη: Benh Zeitlin για το «Beasts Of The Southern Wild» 
Καλύτερη Ξένη Ταινία: «Amour» του Michael Haneke 
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ: «Searching for Sugar Man» του Malik Bendjelloul 
Καλύτερο Καστ: «Les Miserables» του Tom Hooper 
Βραβείο Spotlight: John Goodman για τα «Argo», «Flight», «ParaNorman» και «Trouble With The Curve» 
Βραβείο Ελευθερίας της Έκφρασης: «The Central Park Five» των Ken Burns, Sarah Burns και David McMahon και « Promised Land» του Gus Van Sant 
William K. Everson Film History Award: 50 Χρόνια James Bond 

Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς (με αλφαβητική σειρά)
Argo
Beasts Of The Southern Wild 
Django Unchained 
Les Miserables 
Lincoln 
Looper 
The Perks Of Being A Wallflower 
Promised Land 
Silver Linings Playbook

Οι πέντε καλύτερες ξενόγλωσσες ταινίες (με αλφαβητική σειρά)

Barbara 
The Intouchables 
The Kid With A Bike 
No 
War Witch

Τα πέντε καλύτερα ντοκιμαντέρ (με αλφαβητική σειρά)

Ai Weiwei: Never Sorry 
Detropia 
The Gatekeepers 
The Invisible War 
Only The Young

Οι 10 καλύτερες ανεξάρτητες ταινίες (με αλφαβητική σειρά)

Arbitrage 
Bernie 
Compliance 
End Of Watch 
Hello I Must Be Going 
Little Birds 
Moonrise Kingdom 
On The Road 
Quartet 
Sleepwalk With Me

Επόμενα βραβεία την Κυριακή από τους Κριτικούς του Λος Άντζελες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται