Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Argo [4.5/5]

Ο Ben Affleck συνεχίζει την αξιοσημείωτη καλλιτεχνική άνοδο του ως ένας από τους καλύτερους νέους σκηνοθέτες της Αμερικής. Το «Επιχείρηση: Argo» είναι ένα υποδειγματικό παράδειγμα του τύπου των συναρπαστικών θρίλερ που μόνο το Χόλιγουντ ξέρει και πρέπει συχνότερα να φτιάχνει. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της τολμηρής απόδρασης έξι μελών του προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ από την Τεχεράνη, αυτό το καλά κρυμμένο κρατικό μυστικό είναι από μόνο του μια καθηλωτική ιστορία.

Αυτή η συναρπαστική αληθινή υπόθεση, λοιπόν, σε συνδυασμό με υπέροχα κοστούμια και εξαιρετικά σκηνικά, δεν επρόκειτο ποτέ να είναι τίποτα λιγότερο από μια αξιοσημείωτη ταινία. Ο τρόπος, όμως, με τον όποιο ο Affleck σκηνοθετεί το έργο βοηθά στο να μετατρέψει το φιλμ σε μια από εκείνες τις σπάνιες περιστάσεις ενός πανέξυπνου αλλά και διασκεδαστικού μπλοκ-μπάστερ. Ο χαρακτηρισμός μπλοκ-μπάστερ, φυσικά, δεν του στερεί καθόλου τις ιδιότητες ενός πολιτικού θρίλερ. Ισορροπώντας πάνω σε μια πολύ λεπτή γραμμή όταν πρόκειται για την πολιτική ορθότητα, το «Επιχείρηση: Argo» με επιτυχία καταφέρνει να αποφύγει την αντιπαράθεση και να μην χαρακτηριστεί φιλοαμερικανικό όπως συνήθως γίνεται και με άλλες τέτοιες απεικονίσεις στη μεγάλη οθόνη παρόμοιων καταστάσεων. Η ταινία έχει καρδιά κι εγκέφαλο, καθώς και κότσια. Το σενάριο παρέχει μια σαφή και ισχυρή ιστορία χωρίς να θυσιάζει ούτε το πολιτικό ούτε το προσωπικό πλαίσιο. Για την ακρίβεια, ο Affleck καλύπτει όλα τα δύσκολα σημεία νωρίς-νωρίς με μια σύντομη αλλά κατατοπιστική, κινούμενων σχεδίων, παρουσίαση που επιτρέπει στο κοινό μια εύκολα προσβάσιμη δίοδο στα ιστορικά γεγονότα. Ενώ πέρα από αυτό, η ταινία καταφέρνει να ενσωματώσει άψογα αρχειακό υλικό, προσθέτοντας υφή κι αμεσότητα μέσα στη δραματουργία του.

Οι αρχικές σκηνές της επανάστασης και η κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας είναι κινηματογραφημένες στην εντέλεια. Οι σκηνές αργότερα στην ταινία που περιλαμβάνουν τη δραπέτευση των έξι είναι πέρα για πέρα έντονες κι αγωνιώδεις. Ενώ φυσικά δεν λείπει και το χιούμορ, το όποιο παρέχεται άφθονο στον θεατή κυρίως μέσα από το δευτερεύον καστ που περιλαμβάνει ηθοποιούς όπως John Goodman, Alan Arkin και Bryan Cranston. Για άλλη μια φορά, όμως, πρέπει να πούμε ότι το πραγματικό αστέρι εδώ, τόσο εμπρός όσο και πίσω από την κάμερα, είναι ο Affleck. Με το όνομα του να είναι ανέκδοτο στο Χόλιγουντ (για λόγους που μου διαφεύγουν ακόμα) εδώ και πολύ καιρό, ο Affleck είχε μια σημαντική μεταστροφή στην καριέρα του ως σκηνοθέτης. Πρώτα ήρθε το Χωρίς Ίχνη και στη συνέχεια το The Town. Με το «Επιχείρηση: Argo» παγιώνει τη θέση του ως ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα.

Κωμωδία, θρίλερ, περιπέτεια το «Επιχείρηση: Argo» τα συνδυάζει όλα. Τέλεια σκηνοθετημένο κι επιμελημένο, κάθε μικρή λεπτομέρεια ενώνεται για να σχηματίσει μια πολυεπίπεδη συναισθηματική εμπειρία. Ως ένα πραγματικό ανθρώπινο δράμα, είναι εξαιρετικό. Ως κινηματογραφική εμπειρία, είναι άχαστη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...