Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

A Royal Affair [4.5/5]

Το ιστορικό δράμα του Nikolaj Arcel, «A Royal Affair», με πρωταγωνιστές τον κορυφαίο ηθοποιό Mads Mikkelsen, τον βραβευμένο με Αργυρή Άρκτο καλύτερου ανδρικού ρόλου στο 62o Φεστιβάλ Βερολίνου Mikkel Folsgaard και το νέο, πολλά υποσχόμενο, αστέρι Alicia Vikander, είναι ένα καλό παράδειγμα μιας εξαιρετικά καλοφτιαγμένης κι απολαυστικής ταινίας εποχής που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο ρομάντζο και την πολιτική με φόντο την Δανία του 18ου αιώνα. Η ιστορία εξιστορεί το πώς ο επαρχιακός Γερμανός γιατρός κι ερασιτέχνης φιλόσοφος Johan Struensee (Mads Mikkelsen) έγινε η κινητήριος δύναμη πίσω από τον βασιλιά της Δανίας, μετατρέποντας, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, μια από τις πιο οπισθοδρομικές χώρες τις Ευρώπης σε ένα προοδευτικό μοντέλο του διαφωτισμού αρκετές δεκαετίες πριν την Γαλλική Επανάσταση, εξερευνώντας παράλληλα και την παράνομη σχέση του με τη βασίλισσα της Δανίας, Caroline Matilda (Alicia Vikander), και τις επιπτώσεις που αυτή αποφέρει.

Το κλειδί για την επιτυχία του έργου είναι, αναμφίβολα, η απλή του προσέγγιση. Δεν υπάρχει τίποτα ριζοσπαστικό στον τρόπο με τον οποίο η ταινία είναι φτιαγμένη, εν αντιθέσει το δυνατό της σημείο είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων που ενωμένα δημιουργούν μια σφιχτή, ευχάριστη και διασκεδαστική ταινία. Πρώτο συστατικό, η άκρως ενδιαφέρουσα και καθηλωτική ιστορία ενός βασιλικού ερωτικού τρίγωνου, τοποθετημένο μέσα στο δράμα των ιστορικών γεγονότων του Διαφωτισμού. Ένα είδος αφήγησης που παρέχει ισορροπία και ρυθμό σε μια ταινία που είναι σε θέση να είναι ταυτόχρονα συναρπαστική και προκλητική. Σύνθετο και πολυεπίπεδο το σενάριο που έγραψαν οι Rasmus Heisterberg και Nikolaj Arcel (σεναριογράφος της πρώτης ταινίας του σουηδικού Το Κορίτσι με το Τατουάζ), αποτελεί μια θαυμάσια προσαρμογή του μυθιστορήματος της Bodil Steensen-Leth. Οι εντάσεις και τα δράματα σε όλα τα επίπεδα (από τα βαθιά προσωπικά, έως τα θέματα του κράτους) διαθέτουν μια αίσθηση αυθεντικότητας, οι χαρακτήρες είναι σωστά διατυπωμένοι επιδεικνύοντας μια όλο και πιο ελαστική ηθική, ενώ υπάρχουν και πολλά στοιχεία συναφή με τον κόσμο μας σήμερα.

Ένα καλό σενάριο, όμως, αν δεν βρεθούν οι σωστοί ηθοποιοί να του δώσουν πνοή, δεν λέει κάτι από μόνο του. Ερχόμαστε, λοιπόν, στο δεύτερο συστατικό που ανεβάζει το έργο στα ύψη: τους ηθοποιούς. Ο πάντα εκπληκτικός Mikkelsen δίνει μια ακόμα δυναμική και πολύ πιστευτή ερμηνεία ως Struensee, αποδίδοντας στην εντέλεια τη διακύμανση των συναισθημάτων που περνά ο χαρακτήρας του. Η Vikander τα καταφέρνει περίφημα δίνοντας μια λεπτή, εύθραυστη, αλλά και ανά στιγμές σπαρακτική ερμηνεία. Η Trine Dyrholm ως διπρόσωπη βασίλισσα Dowger καθώς και όλο το υπόλοιπο καστ δίνουν (μηδενός εξαιρούμενου) υπέροχες ερμηνείες. Στην τελική, όμως, το αστέρι της ταινίας είναι ο Folsgaard και η παράξενα γοητευτική, συχνά ξεκαρδιστική, αλλά ουσιαστικά τραγική ερμηνεία του ως τρελός βασιλιάς της Δανίας.

Και περνάμε στο τρίτο και τελευταίο συστατικό. Η εκπληκτική φωτογραφία του Rasmus Videbaek, το θαυμάσιο σκορ του Gabriel Yared κι ο άψογος σχεδιασμός σκηνικών και κοστουμιών συνθέτουν έναν μοναδικό κινηματογράφο. Έναν κινηματογράφο που αποφεύγει να είναι μια απλή ροζ νουβέλα, καταφέρνοντας να συνδυάσει αποτελεσματικά την ιστορική ακρίβεια με την κινηματογραφική συνοχή. Μια επική ιστορία ρομαντισμού, φιλοδοξίας και της τραγική σφαλερότητας του ιδεαλισμού, το «A Royal Affair» είναι απλά εκπληκτικό!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται