Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Les Infideles [0.5/5]

Πολλές απατημένες σύζυγοι, απεγνωσμένες απόπειρες αποπλάνησης, Λολίτες, ζευγάρια σε κρίση, είναι μερικά από τα θέματα με τα όποια καταπιάνονται επτά διαφορετικοί σκηνοθέτες έχοντας πάντα σαν πρωταγωνιστές τον πρόσφατα βραβευμένο με Όσκαρ Jean Dujardin και τον Gilles Lellouche.

Όπως συμβαίνει σε κάθε σπονδυλωτή ταινία, οι ιστορίες που την αποτελούν είναι και καλές και κακές. Το «6+1 Απιστίες», λοιπόν, είναι μια συλλογή από έξι επιμέρους επεισόδια που απεικονίζουν διαφορετικές καταστάσεις. Όλες, όμως, έχοντας σαν άξονα τους το ίδιο θέμα: τη μοιχεία ή πιο συγκεκριμένα την ανδρική απιστία στις διάφορες εκδοχές της. Δυστυχώς, η παραπάνω σύνθεση δεν βγαίνει στο πανί, όπως πιστεύω θα περίμεναν οι συντελεστές τις. Η ιδέα που έχουν εξαντλείται γρήγορα και το έργο προσπαθεί να βγάλει ζουμί από την τελική ανατροπή της ταινίας. Με μονό μια ιστορία να είναι κάπως έξυπνη, οι υπόλοιπες βρίθουν από κλισέ και σποραδικά έξυπνες ατάκες, με αποτέλεσμα να παρακολουθείς μια σειρά από μικροαστικές αρλούμπες και εξόφθαλμο κιτς.

«6+1 απιστίες», ο τίτλος της ταινίας στα ελληνικά. 6+1 βλακείες θα το έλεγα εγώ…

Σχόλια

  1. Ίσως του δώσω μία ευκαιρία και πάω καμιά τετάρτη με το 2for 1 στα village! Πάνω από 3,5€ δε νομίζω να αξίζει! μακάρι να βγω ψεύτρα γιατί και εγώ για 6+1 βλακείες το κόβω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να του δώσεις μια ευκαιρία. Την αλήθεια η συγκεκριμένη κριτική είναι από τις λίγες προσωπικές και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα διαφωνήσουν μαζί μου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...