Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

American Reunion [2.5/5]

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε που πρωτοσυναντήσαμε τους Jim, Michelle, Oz και Stiffler στο πρώτο (και καλύτερο) American Pie. Στο «American Reunion», όλοι οι γνώριμοι μας χαρακτήρες επιστρέφουν και μας προσφέρει όλα όσα προσδοκούσαμε.

Όπως και με τις τρεις πρώτες ταινίες (δεν μετράω τις υπόλοιπες, κατευθείαν σε DVD, συνέχειες), δεν είναι η δράση, η περιπέτεια ή η σύνθετη πλοκή που το κοινό αναζητά από το συγκεκριμένο franchise. Όχι, αυτό που θέλει είναι το γέλιο. Ομολογουμένως, δεν είναι όλα τα αστεία επιτυχημένα και υπάρχει ακόμα άφθονο χιούμορ τουαλέτας, αλλά η ταινία θα σας κάνει να γελάσετε. Αρκετά, κιόλας. Η έξυπνη γραφή του διδύμου Jon Hurwitz και Hayden Schlossberg χειρίζεται με τρυφερότητα και κατανόηση του χαρακτήρες, με την πλοκή του καθενός να εξελίσσεται φυσιολογικά και σωστά. Υπάρχει μια ωραία ισορροπία μεταξύ του χαζού και του έξυπνου, του γελοίου και του εγκάρδιου. Με τους Hurwitz, Schlossberg να είναι σίγουρα οπαδοί του πρωτοτύπου, υπάρχουν πολλές αναφορές σε προηγούμενες καταστάσεις και γεγονότα, καθώς και μουσικές επιλογές που θα σου φάνουν οικείες. Κάτι που κάνει το «American Reunion» πιο εύκολα προσιτό σε εκείνους που θυμούνται με στοργή την πρώτη ταινία. Για όσους, όμως, δεν γνωρίζουν τις προηγούμενες ταινίες του franchise, θα πρέπει να καλύψουν τη διαφορά πριν κατευθυνθούν στο σινεμά. Αλλιώς, μπορεί να αισθανθούν ότι βρίσκονται στο reunion ενός ξένου, παρακολουθώντας παρέες να αναπολούν στιγμές ανωριμότητας από το παρελθόν τους.

Όπως αναφέρθηκε, όλο το καστ είναι επανενωθεί. Ο Jason Biggs, ο οποίος πραγματικά αρνείται να μεγαλώσει, είναι συμπαθής και ιδιαίτερα απολαυστικός ως Jim. Οι Chris Klein, Thomas Ian Nicholas και Eddie Kaye Thomas τα καταφέρνουν περίφημα χωρίς να έχουν να κάνουν τίποτα το ιδιαίτερο. Ο Eugene Levy είναι αναμενόμενα εξαιρετικός ως ο πατέρας του Jim. Αλλά για μια ακόμη φορά, οι περισσότερες από τις καλύτερες σκηνές κι ατάκες της ταινίας προέρχονται από τον χαρακτήρα του Seann William Scott, τον Stifler. Ο «Stifmeister», λοιπόν, επιστρέφει και είναι σε μεγάλα κέφια. Ο πιο καλογραμμένος χαρακτήρας μακράν και προς έκπληξη όλων, η καρδιά της ταινίας. Δυστυχώς, τα κορίτσια της παρέας (Alyson, Tara και Mena) έχουν μικρούς ρόλους, ενώ και οι νέες γυναικείες προσθήκες στο καστ υπάρχουν κατά κύριο λόγο για οφθαλμόλουτρο.

Το «American Reunion», λοιπόν, είναι μια επανένωση τόσο για το κοινό όσο και για τους χαρακτήρες στην οθόνη. Χωρίς ποτέ να αποκτά την εικόνα μιας αξέχαστης κωμωδίας, προσφέρει δυο χαλαρές ώρες γέλιου με μπόλικη δόση νοσταλγίας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται