Κάθε φορά που μια κωμωδία υπερηφανεύεται ότι έχει πάνω από πέντε πρωτοκλασάτους ηθοποιούς στο καστ της, τότε αυτό προμηνύει σχεδόν πάντα προβλήματα. Ακόμα κι όταν είναι εισπρακτικές επιτυχίες (θυμηθείτε τα Απλώς δεν σε Γουστάρει, Valentine’s Day και New Year’s Eve), παίρνουν χάλια κριτικές, κυρίως λόγω του κακού σεναρίου τους που βασίζεται περισσότερο στην αναγνωρισιμότητα των ηθοποιών παρά στην υπόθεση. Το «Τι Να Περιμένεις Όταν Είσαι Έγκυος» πάσχει ακριβώς από το ίδιο πρόβλημα.
Το σενάριο είναι μια χούφτα από ιδέες που δεν θα μπορούσαν να στηρίξουν από μονές τους μια ταινία, οπότε ο σκηνοθέτης Kirk Jones τις ανακατεύει, παρατείνοντας τες κατά πολύ. Στην απόπειρα του να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα στο φιλμικό δίωρο, πέφτει σε τρία σημαντικά λάθη. Δεν διεισδύει σε βάθος σε καμία από τις πέντε ιστορίες και έτσι δεν δίνει την ευκαιρία στο κοινό να δεθεί με καμία από αυτές, δεν κρατά σωστές ισορροπίες αφού αντί να παρέχει ένα ενδιαφέρον δέσιμο της ιστορίας οι χαρακτήρες πάνε κι έρχονται από σκηνή σε σκηνή αντιδρώντας σε καταστάσεις και τέλος, μέσα σε ένα γενικότερα χαλαρό και χαριτωμένο κλίμα, μιλά για καταστάσεις που πραγματικά μπορεί να πάνε στραβά -επιπλοκές γέννας, αποβολές- χωρίς να εμβαθύνει και πολύ. Το φιλμ είναι όλα όσα περιμένετε να δείτε από μια ταινία για την εγκυμοσύνη: πρωινή ναυτία, αύξηση βάρους, εναλλαγές της διάθεσης, σπάσιμο νερών, ο αγώνας δρόμου για το νοσοκομείο. Όλα σε υπερβολικό βαθμό όμως.
Ας μην είμαι, όμως, άδικος. Στην ταινία παίζουν δυο ηθοποιοί που κατάφεραν να προσφέρουν αρκετό χιούμορ και συναίσθημα: Anna Kendrick, εξαιρετικά χαριτωμένη, φτιαγμένη για σαφώς σημαντικότερα πράγματα, είναι η καρδιά της ταινίας, και Elizabeth Banks, που παρόλο που δεν βοηθιέται από το σενάριο, δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα της και να παραδώσει μια over-the-top ερμηνεία που σου προκαλεί αβίαστα το γέλιο. Πέρα από αυτό, όμως, το «Τι Να Περιμένεις Όταν Είσαι Έγκυος» μας παρέχει πολλά από αυτά που περιμέναμε, αλλά λίγα από αυτά που πραγματικά ελπίζαμε. Η μόνη έκπληξη εδώ είναι ότι δεν την σκηνοθετεί ο Garry Marshall, ονομάζοντας το «Mother’s Day»…
Το σενάριο είναι μια χούφτα από ιδέες που δεν θα μπορούσαν να στηρίξουν από μονές τους μια ταινία, οπότε ο σκηνοθέτης Kirk Jones τις ανακατεύει, παρατείνοντας τες κατά πολύ. Στην απόπειρα του να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα στο φιλμικό δίωρο, πέφτει σε τρία σημαντικά λάθη. Δεν διεισδύει σε βάθος σε καμία από τις πέντε ιστορίες και έτσι δεν δίνει την ευκαιρία στο κοινό να δεθεί με καμία από αυτές, δεν κρατά σωστές ισορροπίες αφού αντί να παρέχει ένα ενδιαφέρον δέσιμο της ιστορίας οι χαρακτήρες πάνε κι έρχονται από σκηνή σε σκηνή αντιδρώντας σε καταστάσεις και τέλος, μέσα σε ένα γενικότερα χαλαρό και χαριτωμένο κλίμα, μιλά για καταστάσεις που πραγματικά μπορεί να πάνε στραβά -επιπλοκές γέννας, αποβολές- χωρίς να εμβαθύνει και πολύ. Το φιλμ είναι όλα όσα περιμένετε να δείτε από μια ταινία για την εγκυμοσύνη: πρωινή ναυτία, αύξηση βάρους, εναλλαγές της διάθεσης, σπάσιμο νερών, ο αγώνας δρόμου για το νοσοκομείο. Όλα σε υπερβολικό βαθμό όμως.
Ας μην είμαι, όμως, άδικος. Στην ταινία παίζουν δυο ηθοποιοί που κατάφεραν να προσφέρουν αρκετό χιούμορ και συναίσθημα: Anna Kendrick, εξαιρετικά χαριτωμένη, φτιαγμένη για σαφώς σημαντικότερα πράγματα, είναι η καρδιά της ταινίας, και Elizabeth Banks, που παρόλο που δεν βοηθιέται από το σενάριο, δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα της και να παραδώσει μια over-the-top ερμηνεία που σου προκαλεί αβίαστα το γέλιο. Πέρα από αυτό, όμως, το «Τι Να Περιμένεις Όταν Είσαι Έγκυος» μας παρέχει πολλά από αυτά που περιμέναμε, αλλά λίγα από αυτά που πραγματικά ελπίζαμε. Η μόνη έκπληξη εδώ είναι ότι δεν την σκηνοθετεί ο Garry Marshall, ονομάζοντας το «Mother’s Day»…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου