Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

What to Expect When You're Expecting [1/5]

Κάθε φορά που μια κωμωδία υπερηφανεύεται ότι έχει πάνω από πέντε πρωτοκλασάτους ηθοποιούς στο καστ της, τότε αυτό προμηνύει σχεδόν πάντα προβλήματα. Ακόμα κι όταν είναι εισπρακτικές επιτυχίες (θυμηθείτε τα Απλώς δεν σε Γουστάρει, Valentine’s Day και New Year’s Eve), παίρνουν χάλια κριτικές, κυρίως λόγω του κακού σεναρίου τους που βασίζεται περισσότερο στην αναγνωρισιμότητα των ηθοποιών παρά στην υπόθεση. Το «Τι Να Περιμένεις Όταν Είσαι Έγκυος» πάσχει ακριβώς από το ίδιο πρόβλημα.

Το σενάριο είναι μια χούφτα από ιδέες που δεν θα μπορούσαν να στηρίξουν από μονές τους μια ταινία, οπότε ο σκηνοθέτης Kirk Jones τις ανακατεύει, παρατείνοντας τες κατά πολύ. Στην απόπειρα του να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα στο φιλμικό δίωρο, πέφτει σε τρία σημαντικά λάθη. Δεν διεισδύει σε βάθος σε καμία από τις πέντε ιστορίες και έτσι δεν δίνει την ευκαιρία στο κοινό να δεθεί με καμία από αυτές, δεν κρατά σωστές ισορροπίες αφού αντί να παρέχει ένα ενδιαφέρον δέσιμο της ιστορίας οι χαρακτήρες πάνε κι έρχονται από σκηνή σε σκηνή αντιδρώντας σε καταστάσεις και τέλος, μέσα σε ένα γενικότερα χαλαρό και χαριτωμένο κλίμα, μιλά για καταστάσεις που πραγματικά μπορεί να πάνε στραβά -επιπλοκές γέννας, αποβολές- χωρίς να εμβαθύνει και πολύ. Το φιλμ είναι όλα όσα περιμένετε να δείτε από μια ταινία για την εγκυμοσύνη: πρωινή ναυτία, αύξηση βάρους, εναλλαγές της διάθεσης, σπάσιμο νερών, ο αγώνας δρόμου για το νοσοκομείο. Όλα σε υπερβολικό βαθμό όμως.

Ας μην είμαι, όμως, άδικος. Στην ταινία παίζουν δυο ηθοποιοί που κατάφεραν να προσφέρουν αρκετό χιούμορ και συναίσθημα: Anna Kendrick, εξαιρετικά χαριτωμένη, φτιαγμένη για σαφώς σημαντικότερα πράγματα, είναι η καρδιά της ταινίας, και Elizabeth Banks, που παρόλο που δεν βοηθιέται από το σενάριο, δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα της και να παραδώσει μια over-the-top ερμηνεία που σου προκαλεί αβίαστα το γέλιο. Πέρα από αυτό, όμως, το «Τι Να Περιμένεις Όταν Είσαι Έγκυος» μας παρέχει πολλά από αυτά που περιμέναμε, αλλά λίγα από αυτά που πραγματικά ελπίζαμε. Η μόνη έκπληξη εδώ είναι ότι δεν την σκηνοθετεί ο Garry Marshall, ονομάζοντας το «Mother’s Day»…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται