Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Men in Black III [2.5/5]

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία απογοητευτική ταινία των «Ανδρών με τα Μαύρα» και 15 ολόκληρα χρόνια από την εξαιρετική πρώτη, και στην πραγματικότητα κανείς δεν περίμενε ούτε ήθελε μια ακόμα συνεχεία. Και μοιάζει, σχεδόν, πάρα πολύ εύκολο να απορρίψει κάποιος μια συνέχεια ενός franchise, όταν έχει περάσει τόσο καιρός από την προηγούμενη ταινία. Μην το κάνετε όμως. Το MiB3 χάρη σε ένα μεστό σενάριο καταφέρνει να είναι μια καλή ταινία που θα σας εκπλήξει ευχάριστα.

Με την τρίτη ταινία, ο σκηνοθέτης Barry Sonnenfeld, με τη βοήθεια των σεναριογράφων, ξανασυλλαμβάνει την παλιά μαγεία μεταξύ του Will Smith και του Tommy Lee Jones. Ιδιόμορφο και εφευρετικό, γεμάτο με όλα τα περίεργα και υπέροχα εξωγήινα πλάσματα για τα οποία οι ταινίες «Men in Black» είναι γνώστες, το έργο αναπαράγει τον γνώριμο κόσμο του MiB στο μέγιστο. Χρησιμοποιεί, δε, όλα τα μέσα (συμπεριλαμβανομένου και του 3D) για να μεγιστοποιήσει τη μοναδικότητα του σαν concept, αλλά και για να αυξήσει τη ψυχαγωγία του κοινού. Παρόλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζει τη σημερινή εποχή το κοινό έχει αλλάξει. Γι’ αυτό και το MiB3 ανανεώνει το franchise με μια τολμηρή πλοκή που περιλαμβάνει το ταξίδι στον χρόνο. Θα μου πείτε, πόσο κοινότυπη μπορεί να είναι μια τέτοια ιδέα για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το καλύτερο κομμάτι του έργου. Από τη μια, μέσα από τα μάτια των πρακτόρων βλέπουμε όχι μόνο την εκτόξευση του Απόλλων 11 αλλά και την «αληθινή» ιστορία πίσω από τον μύθο του Andy Warhol. Από την άλλη, η διακωμώδηση διαφόρων ιστορικών γεγονότων είναι κάτι το απολαυστικό. Εδώ, λοιπόν, η ιδέα του ταξιδιού στο παρελθόν είναι τόσο εμπνευσμένη όσο κι απόλυτα πιστευτή και την όποια ο Sonnenfeld καταφέρνει να παρουσιάσει εξαιρετικά και με αξιοσημείωτη προσοχή ώστε να αποφύγει οτιδήποτε θα ακύρωνε τη βασική της σύλληψη. Γνωρίζει πώς να πει μια ιστορία με αξιοπρεπείς ρυθμούς προκαλώντας το γέλιο, ενώ παράλληλα διαθέτει κι ορισμένες δραματικές στιγμές που δίνουν στους χαρακτήρες περισσότερο βάθος.

Και μιας και μιλάμε για χαρακτήρες, το MiB3 διαπρέπει και σε έναν άλλο τομέα. Στην εξερεύνηση της ανεξιχνίαστης σχέση μεταξύ του πράκτορα J (Will Smith) και του πράκτορα K (Tommy Lee Jones). Και είναι αυτή ακριβώς η αναθεώρηση, δέκα χρόνια αργότερα, των γνωρίμων χαρακτήρων, που σου προκαλεί έντονα συναισθήματα, προσδίδει τον σωστό τόνο νοσταλγίας στην ταινία και την ανεβάζει πέρα από τις προσδοκίες. Η τελική σκηνή, δε, η οποία είναι συναισθηματική πληρωμή της ταινίας, είναι πολύ πιθανόν να σας φέρει δάκρυα στα μάτια . Με τον Barry Sonnenfeld στο τιμόνι και πάλι λοιπόν, το Οι «Άνδρες με τα Μαύρα ΙΙΙ» είναι ότι θα μπορούσαμε να ελπίζουμε και πολλά περισσότερα… ψυχαγωγία που δεν απαιτεί πολλή σκέψη διαθέτοντας όμως ουσία και καρδιά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...