Ο Andy είναι Ελληνοκύπριος που ζει μόνιμα στην Αγγλία και εργάζεται σε ένα «φισάδικο» μαζί με τη Γερμανίδα φίλη του, Karin, και την έφηβη κόρη της, Emma, ενώ παράλληλα φροντίζει και την, πάσχουσα από αλτσχάιμερ, μητέρα του. Έχοντας βαρεθεί τη ζωή στο Λονδίνο και για λόγους υγείας της μητέρας του, αποφασίζει ότι είναι ανάγκη όλοι να επισκεφθούν την πατρίδα του. Αγοράζει τα εισιτήρια και οι τέσσερις εμφανίζονται στο κατώφλι του αδελφού του στην Κύπρο. Εκεί, ο Andy πείθεται ότι έχει βρει την απάντηση στα προβλήματα του, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει τις αποταμιεύσεις του προκειμένου να ανοίξει ένα δικό του «φισάδικο» στη θάλασσα. Αλλά η αφομοίωση σε έναν τόπο δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται για έναν άνθρωπο που δεν ξέρει πραγματικά τη χώρα απ' όπου κατάγεται.
Ο πρόσφατα βραβευμένος από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου σαν καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Ηλίας Δημητρίου, έχοντας ο ίδιος Βρετανική, Ελληνική και Κυπριακή υπηκοότητα, ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Καταφέρνει να αφηγηθεί με όμορφη κινηματογράφηση μια συγκινητική ιστορία που βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, μιας και διαθέτει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, σωστές και δυνατές ερμηνείες και εξαιρετική μουσική επένδυση. Η ταινία του επικεντρώνεται κυρίως στους ήρωες του και στα συναισθήματα τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ασχολείται και με αλλά θέματα. Μιλάει για τα όνειρα και τις ψευδαισθήσεις μιας χώρας εξιδανικευμένης για όσους είναι μακριά, άλλα και αδυσώπητα σκληρής όταν τη ζήσεις από κοντά.
Η ιστορία που διηγείται αφορά τη ζωή, την αγάπη, τη χώρα, το πεπρωμένο και το πώς όλοι επιβιώνουμε σε αυτόν τον δύσκολο και πάντα μεταβαλλόμενο κόσμο. Όλα αυτά, όμως, δυστυχώς ειπωμένα με έναν άνευρο σεναριακό ρυθμό. Οι ιδέες που ο Δημήτριου θέλει να μοιραστεί (για το αίσθημα πιστής σε μια χώρα που δεν υπάρχει πια έτσι όπως την ήξεραν οι γονείς μας, κοκ) υποφέρουν κάτω από το βάρος των ελαττωμάτων της αφήγησης, πράγμα που στερεί από την ταινία αυτό το έξτρα που θα μας έκανε να μιλάμε για μια εξαιρετική, κι όχι απλά καλή, ταινία.
Παρά τα μειονεκτήματα του, το «Fish n` Chips» διατηρεί ένα ικανοποιητικό επίπεδο σε όλη τη διάρκεια του, που καταφέρνει να σου μεταδώσει συναισθήματα και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σου μέχρι το απρόσμενο κι αλληγορικό τους τέλος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου