Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Le Havre [3/5]

Αξιόλογο, γλυκό και απλό. Τρεις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την νέα ταινία του Aki Kaurismaki. Το Λιμάνι της Χάβρης ευτελίζει περίπλοκα ζητήματα αφού καταφέρνει και υφαίνει την παγκόσμια πολιτική με την τοπική κοινωνία. Μιλάει για την καλοσύνη και το θάρρος, αλλά και για τη σοβαρή κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη με τους πρόσφυγες από την Αφρική, οι οποίοι έρχονται στην χώρα ανεπιθύμητοι χωρίς χαρτιά . Όμως, στα χέρια του Φιλανδού σκηνοθέτη η ταινία καταφέρνει να είναι μια ιστορία για τους ανθρώπους, όχι για την πολιτική. Με επίκεντρο δύο πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες που ο ένας, μέσω της φιλίας, βοηθά τον άλλο να αποκτήσει αυτό που πραγματικά επιθυμεί, την ελευθερία, ο Kaurismaki σκηνοθετεί ένα πολύ όμορφο, αξιοπρεπές, συγκινητικό φιλμ, με ένα επάξια αίσιο τέλος.

Έχουμε, όμως, να κάνουμε και με μια συγκρατημένη ταινία σε όλα τα επίπεδα. Συναισθηματικά, αφού δεν υπήρχαν τραβηγμένες σκηνές αγάπης κι αισθημάτων, αντ' αυτού υπάρχουν απλές ανταλλαγές λέξεων. Επιπλέον, η ιστορία, όσο σημαντική κι αν είναι, εξελίσσεται χωρίς υπερβολές, χωρίς εκρήξεις, χωρίς κυνηγητά αλλά με ένα ήπιο και περίεργο τρόπο που κάπου κουράζει. Η παραγωγή, από την άλλη, είναι λιτή, ο φωτισμός και τα σκηνικά πλησιάζουν περισσότερο τα σκηνικά του θεάτρου αντί του κινηματογράφου, ενώ η κάμερα δεν μετακινείται από τη σταθερή της θέση για το μεγαλύτερο μέρος του έργου. Γενικά, νομίζω ότι εδώ η υφολογική προσέγγιση του Kaurismaki επισκίασε την πλοκή και την ανάπτυξη χαρακτήρων.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν έχει να προσφέρει πράγματα στον θεατή και υλικό να σκεφτεί μετά, απλά εγώ στο τέλος ένιωσα ότι κάτι έλειπε.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...
6 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα