Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Albert Nobbs [3/5]

Άλλη μια ταινία (μετά τα The Iron Lady και J.Edgar) οπού ο σημαντικότερος λόγος για να την δεις είναι η πρωταγωνίστρια/ης της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για την Glenn Close. Σπουδαία ηθοποιός, έχει προταθεί για το βραβείο Όσκαρ πέντε φορές για αξέχαστες ερμηνείες σε ταινίες όπως: Επικίνδυνες Σχέσεις, Ολέθρια Σχέση και Ο Αλλόκοτος Κόσμος του Γκαρπ. Εδώ είναι απολύτως καταπληκτική. Όχι μόνο γιατί η μεταμόρφωση της είναι εξαιρετική, αλλά και γιατί η ερμηνεία της ως ένας μπάτλερ στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα είναι απίστευτη.

Βασισμένη σε μια σύντομη ιστορία που η Close είχε ξαναπαίξει σε ένα θεατρικό έργο σχεδόν 20 χρόνια πριν, ο ομώνυμος χαρακτήρας του τίτλου της ταινίας είναι ο αρχιυπηρέτης σε ένα ιρλανδικό ξενοδοχείο, ο οποίος έχει ένα μυστικό. Σεβαστός από τους υπόλοιπους υπαλλήλους και κλειστός στον εαυτό του. Η ταινία παίρνει μπρος με την άφιξη ενός μπογιατζή που κατανοεί τον Albert καλύτερα από όσο ποτέ θα μπορούσε να έχει φανταστεί και τον φέρνει ξαφνικά αντιμέτωπο με διλήμματα όσον αφορά στον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει να ζει τόσα χρόνια. Εκ πρώτης όψεως, λοιπόν, μπορεί η ταινία να φαίνεται σαν ακόμα μια κλισέ ταινία εποχής, αλλά αποδεικνύεται τελικά ένα εξαίσιο δράμα χαρακτήρων.

Το «Albert Nobbs» διαθέτει πανέμορφη φωτογραφία, κοστούμια και σκηνικά και θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως μια όμορφη τραγωδία αφού εξιστορεί μια θλιβερή ιστορία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται ο Albert. Ένας χαρακτήρας φυλακισμένος μέσα στα ίδια του τα ρούχα, ένας άνθρωπος που έχει μάθει να επιβιώνει με τον δικό του θλιβερό και παράξενο τρόπο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα σας το χαλάσω, θα πω μονάχα ότι το έργο θα τρυπώσει μέσα σας με απρόσμενο τρόπο και θα σας κάνει να σκεφτείτε για τη ζωή, για ευκαιρίες που χάσατε και για την αγάπη, αγάπη που εκφράσατε ή που παρέμεινε ανέκφραστη. Αποτελεί μια ήρεμη ματιά για τη σεξουαλική ταυτότητα του καθενός και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Μόνο μου πρόβλημα ο κάπως αργός ρυθμός της και το γεγονός ότι δεν προσφέρει αρκετή διορατικότητα στον σύνθετο κόσμο του Albert όπως προσωπικά θα ήθελα. Είναι κλειστός, ψυχρός και τόσο αποξενωμένος και από μας σαν θεατές που μας είναι δύσκολο να παρασυρθούμε πλήρως από τη μυστηριώδη ζωή του.

Το Albert Nobbs δεν είναι για όλους. Είναι μια περίεργη ταινία που ποτέ δεν φαίνεται να αξιοποιείται πλήρως ή να αναπτύσσεται εξολοκλήρου. Αποπνέει μια μελαγχολία και η πραγματικά λυπηρή κατάληξη της μας υπενθυμίζει μια μικρή, απλή κι αυταπόδεικτη αλήθεια … ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ποτέ τη δύναμη της αγάπης καθώς και τη δυστυχία της μοναξιάς, και πως πολλές φορές η ζωή μπορεί να μην μας τα φέρνει όπως θέλουμε γι’αυτό καλύτερα θα ήταν να ζούμε στο τώρα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται