Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Martian [4/5]

Μετά τη δυσνόητη ασυναρτησία του «Συνηγόρου», την ανιαρή «Έξοδο» και τον απογοητευτικό «Προμηθέα», μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί την ανησυχία των απανταχού σινεφίλ για το αν η «Διάσωση» θα προστεθεί στην λίστα με τις απογοητεύσεις του Ridley Scott, ή θα αγγίξει τα στάνταρ που ο ίδιος ο 77χρόνος σκηνοθέτης έθεσε στην αρχή της καριέρας του. Ευτυχώς, τα νέα είναι καλά και το τελευταίο σκηνοθετικό εγχείρημα του Scott, αν κι ίσως όχι απόλυτα η ταινία που θα περιμένατε από το τρέιλερ, είναι ένα φρέσκα εύθυμο και αφοπλιστικά διασκεδαστικό έργο που σηματοδοτεί και μια πρωτιά: είναι η πρώτη εκ προθέσεως ψυχαγωγική ταινία του σκηνοθέτη με ένα βαθύ νόημα.

Ως το τρίτο συνεχόμενο φθινοπωρινό blockbuster που εξελίσσεται στον διάστημα (και το δεύτερο με πρωταγωνιστή τον Matt Damon), η «Διάσωση» μπορεί να μη διαθέτει την τεχνική φιλοδοξία του «Gravity» ή τη φιλόδοξη υπέρβαση του «Interstellar», διαθέτει όμως τα απαραίτητα εκείνα συστατικά που το μετατρέπουν στην πιο cinema-friendly ταινία των τελευταίων ετών με θέμα τα αστέρια. Η ομορφιά της ταινίας βρίσκεται στην απλότητά της. Παρά το γεγονός ότι έχει πάνω από δύο ώρες διάρκεια, διαθέτει γοργό ρυθμό χάρη στην πολύ απλή κεντρική δυναμική της. Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά, το στάτους κβο της ταινίας έχει εδραιωθεί με συγκλονιστική αποτελεσματικότητα: ο αστροναύτης Mark Whatney εγκαταλείπεται -καθώς θεωρείται- νεκρός στην επιφάνεια του Άρη και πρέπει να αγωνιστεί να επιβιώσει σε έναν πλανήτη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να του πάρει τη ζωή. Η υπόθεση είναι πολύ ξεκάθαρη, και σπάνια γίνεται πιο περίπλοκη πέρα από αυτή την πολύ βασική πάλη ενάντια στις συντριπτικές πιθανότητες και το αδιάφορο σύμπαν.

Με τα δεινά του Mark να μη διαφέρουν και πολύ από εκείνα του Chuck Noland στον «Ναυαγό» ή του ανώνυμου πρωταγωνιστή στο «Όλα Χάθηκαν», το αστρικό σκηνικό της ταινίας εδώ χρησιμεύει ως πύλη προς ένα ευρύτερο σχόλιο σχετικά με την ανθρώπινη αλληλεξάρτηση και συνεργασία. Σε αντίθεση με το «Interstellar» που ασχολείται με την ιδέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων ως απόδειξη της ικανότητας της ανθρωπότητας να φτάσει πέρα από πολύ κυριολεκτικά όρια, εδώ το διαστημικό πρόγραμμα δεν είναι τόσο πολύ για την επίτευξη στόχων πέρα από την ανθρώπινη εμπειρία, αλλά ένας θαυμάσια αισιόδοξος διαλογισμός για την προθυμία της ανθρωπότητας να καταφέρει την επιδίωξη ενός υψηλότερου ιδανικού. Στην περίπτωση αυτή, να φέρει τον Mark Whatney σπίτι. Αυτός είναι ο πυρήνας της κοσμοθεωρίας της «Διάσωσης».

Με ξεκάθαρο το θεματικό κομμάτι του φιλμ, το σενάριο του Drew Goddard και η σκηνοθεσία του Ridley Scott καταφέρνουν να διερευνήσουν και να αναπτύξουν όλα τα υπόλοιπα στο έπακρο, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να πάρει μια αίσθηση του τι περνά ο ήρωας, υπογραμμίζοντας το μέγεθος της κρίσης του και βάζοντάς τον στο τριπάκι της προσκόλλησης στην οθόνη, μη θέλοντας να χάσει ούτε λεπτό. Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, αυτό που κάνει τη «Διάσωση» μια μεγάλη ταινία είναι ο Matt Damon. Μετά τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ» και τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ», αυτή είναι ίσως μία από τις πιο αξέχαστες ερμηνείες του. Χωρίς την εμπνευσμένη απόδοσή του (όσο καλό κι αν είναι το σενάριο), η ταινία θα ήταν ολωσδιόλου βαρετή. Αντ` αυτού, ο Damon γίνεται ο ήρωας που θα σας φτιάξει το κέφι με τα επιτεύγματά του και θα σας κάνει να κλαίτε όταν ο νόμος του Murphy χτυπά.

Εκτός από τον Damon, όμως, γύρω του υπάρχει μια μυριάδα από πρωτοκλασάτα ονόματα, τα οποία ο Scott χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα για να τονίσει τη σημασία του υποστηρικτικού καστ. Η ταινία βρίσκει χώρο για τους Jessica Chastain, Kate Mara, Sebastian Stan, Kristen Wiig, Jeff Daniels, Michael Pena, Sean Bean, Aksel Hennie, Chiwetel Ejiofor και Donald Glover, αποδεικνύοντας πολύ έξυπνα ότι κανένας ρόλος δεν είναι πολύ μικρός για έναν καλό κι αναγνωρίσιμο ερμηνευτή και πως ένα καλό σενάριο πάντα βρίσκει αποτελεσματικούς τρόπους ανάδειξης όλων των χαρακτήρων.

Συναισθηματικά και οπτικά συναρπαστική, αυτή η ιστορία επιβίωσης στο διάστημα έχει ισόποσες ποσότητες χιούμορ και θεάματος, μετατρέποντας τη σε ένα must-see αστρικό επίτευγμα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...