Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Tracks [2/5]

Το «Tracks» είναι μια μάλλον όμορφη, πανέμορφα κινηματογραφημένη ταινία που περιγράφει την αληθινή ιστορία της αυστραλής Robyn Davidson που έκανε μια πορεία 1.700 μιλίων διασχίζοντας την αχανή χώρα της, από τις κεντρικές ερήμους μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, παρέα μόνο με τέσσερις καμήλες και τον πιστό της σκύλο.

Ξεκινώντας με τα θετικά… Τα στοιχειά εκείνα που ξεχωρίζουν στο φιλμ είναι δύο. Η Mia Wasikowska, που κουβαλήσει όλη την ταινία πάνω της και δίνει μια άρτια ερμηνεία σε έναν σωματικά δύσκολο ρόλο, και η φωτογραφία της Mandy Walker, μια άξια οσκαρικής βράβευσης κινηματογράφηση που απεικονίζει στο έπακρο το άγονο περιβάλλον και τις δυσκολίες που αυτό διαθέτει. Από εκεί και πέρα, το κύριο πρόβλημα της είναι ότι δεν υπάρχει και πολύ ιστορία να αφηγηθείς. Είναι άκρως ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης John Curran δεν αισθάνεται την ανάγκη να κάνει τα πάντα προφανή κι εύκολα, επιτρέποντας μας να ανακαλύψουμε το μυστήριο της πρωταγωνίστριας, από την άλλη όμως το οδοιπορικό ενός ατόμου μέσα στις έρημους δεν προσφέρει και πολλά από την άποψη της ψυχαγωγίας. Το έργο στερείται κινηματογραφικής «σπίθας». Υπάρχουν ελάχιστες στιγμές έντασης και αυτές όχι αρκετά ισχυρές προκειμένου να εξάψουν και κυρίως να συντηρήσουν το ενδιαφέρον μας στα 110 λεπτά διάρκειας της.

Χωρίς να προσφέρει τίποτα καινούργιο στο είδος των ταινιών περί ανακάλυψης του εαυτού σου στη φύση, το φιλμ, αν και βασισμένο σε μια απίστευτη ιστορία (ένα τολμηρό κατόρθωμα που θα ήταν αδιανόητο σήμερα), δυστυχώς δεν καταφέρνει ούτε στιγμή να ξεφύγει από τη μετριότητα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...