Σχεδόν τα πάντα στο «Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή» είναι βελτιωμένα σε σχέση με το πρώτο μέρος της τριλογίας του Peter Jackson. Και αυτή η γνώμη προέρχεται από κάποιον που απόλαυσε το «Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» πολύ περισσότερο από τον μέσο θεατή. Επίσης, οποιεσδήποτε ανησυχίες είχα (και πιστεύω και πολλοί άλλοι μαζί με μένα) σχετικά με το αν και πώς ο Jackson θα μπορούσε να κάνει τρεις ταινίες, με δεδομένη την πρώτη ύλη στην οποία βασίστηκε, έχουν παραμεριστεί.
Η ταινία ξεκινάει εκεί ακριβώς εκεί όπου μας είχε αφήσει η προηγούμενη. Ο Bilbo Baggins (Martin Freeman) μαζί με τους νάνους συνεχίζουν την πορεία τους στη Μέση Γη με τελικό προορισμό το Όρος Erebor και τη διεκδίκηση του από τον δράκο Smaug (Benedict Cumberbatch). Χωρίς να χρειάζεται να συστήσει τους χαρακτήρες όπως έκανε την πρώτη φορά, ο Jackson είναι σε θέση να παρουσιάσει συναρπαστικές σκηνές δράσης, τη μια μετά την άλλη. Από το συναρπαστικό ταξίδι μέσα από το σκοτεινό δάσος μέχρι την τολμηρή απόδραση από τα ξωτικά, όλες οι σκηνές θυμίζουν έντονα «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και σε κρατούν συνεχώς σε εγρήγορση, ανά στιγμές σου κόβουν την ανάσα και φυσικά σου προσφέρουν τον ενθουσιασμό που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από αυτές τις ταινίες. Ενώ χάρη σε αυτή την ευδιάκριτη έλλειψη ανάγκης ανάπτυξης χαρακτήρων, η «Ερημιά του Νοσφιστή» μπορεί είναι και πιο σκοτεινή, και πιο σοβαρή και πιο έντονη σαν εμπειρία σε αντίθεση με την ελαφρότητα της πρώτης.
Πέρα όμως από όλα τα φανταστικά στοιχεία, τα υπερφυσικά περιβάλλοντα και τις απίθανες σκηνές δράσης που, ούτως ή άλλως, σε μια ταινία τέτοιου είδους κλέβουν την παράσταση, υπάρχουν δύο στοιχειά τα όποια ανεβάζουν την ταινία σε άλλο επίπεδο. Πρώτον, το γεγονός ότι η ταινία μπορεί να ειδωθεί κι από μια ανθρώπινη προοπτική, αφού το κυρίαρχο θέμα τη, καθόλη τη διάρκεια της, είναι εκείνο της απληστίας και του εθισμού. Και δεύτερον, το ποσό σαφές γίνεται πως το δεύτερο κεφάλαιο του Χόμπιτ είναι εξίσου σημαντικό κι άμεσα συνδεδεμένο τόσο με το «Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» όσο και με την αρχική αριστουργηματική τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Ο Peter Jackson παίζει έξυπνα με τα στοιχειά εκείνα που έχουν δημιουργήσει αυτή την εκπληκτική μυθολογία και πραγματικά όσοι είστε φαν δεν θα απογοητευτείτε καθόλου.
Επίσης, είναι σημαντικό να μιλήσουμε για το τεχνικό επίτευγμα το οποίο ο Jackson και οι συνεργάτες του έχουν κατορθώσει. Φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια, όλα, όπως είναι αναμενόμενο, αγγίζουν την τελειότητα. Ενώ δεν υπάρχουν αρκετοί έπαινοι που μπορούν να δοθούν στον Benedict Cumberbatch και την ομάδα των ειδικών εφέ για τη δημιουργία του δράκου Smaug. Πραγματικά, μιλάμε για ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα του κινηματογράφου, που αποδεικνύει τις εξαιρετικές δυνατότητες των σύγχρονων εφέ.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι όπως κάθε μεσαία ταινία μοιάζει να ξεκίνα όταν φτάνει στο αποκορύφωμά της, έτσι και το «Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή» δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα. Διαθέτοντας, όμως, ένα ανεπανάληπτο «cliffhanger», αυτό το συναρπαστικό κι ενδιαφέρον ταξίδι αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολλά ακόμη να ανακαλύψουμε στη Μέση Γη.
Η ταινία ξεκινάει εκεί ακριβώς εκεί όπου μας είχε αφήσει η προηγούμενη. Ο Bilbo Baggins (Martin Freeman) μαζί με τους νάνους συνεχίζουν την πορεία τους στη Μέση Γη με τελικό προορισμό το Όρος Erebor και τη διεκδίκηση του από τον δράκο Smaug (Benedict Cumberbatch). Χωρίς να χρειάζεται να συστήσει τους χαρακτήρες όπως έκανε την πρώτη φορά, ο Jackson είναι σε θέση να παρουσιάσει συναρπαστικές σκηνές δράσης, τη μια μετά την άλλη. Από το συναρπαστικό ταξίδι μέσα από το σκοτεινό δάσος μέχρι την τολμηρή απόδραση από τα ξωτικά, όλες οι σκηνές θυμίζουν έντονα «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και σε κρατούν συνεχώς σε εγρήγορση, ανά στιγμές σου κόβουν την ανάσα και φυσικά σου προσφέρουν τον ενθουσιασμό που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από αυτές τις ταινίες. Ενώ χάρη σε αυτή την ευδιάκριτη έλλειψη ανάγκης ανάπτυξης χαρακτήρων, η «Ερημιά του Νοσφιστή» μπορεί είναι και πιο σκοτεινή, και πιο σοβαρή και πιο έντονη σαν εμπειρία σε αντίθεση με την ελαφρότητα της πρώτης.
Πέρα όμως από όλα τα φανταστικά στοιχεία, τα υπερφυσικά περιβάλλοντα και τις απίθανες σκηνές δράσης που, ούτως ή άλλως, σε μια ταινία τέτοιου είδους κλέβουν την παράσταση, υπάρχουν δύο στοιχειά τα όποια ανεβάζουν την ταινία σε άλλο επίπεδο. Πρώτον, το γεγονός ότι η ταινία μπορεί να ειδωθεί κι από μια ανθρώπινη προοπτική, αφού το κυρίαρχο θέμα τη, καθόλη τη διάρκεια της, είναι εκείνο της απληστίας και του εθισμού. Και δεύτερον, το ποσό σαφές γίνεται πως το δεύτερο κεφάλαιο του Χόμπιτ είναι εξίσου σημαντικό κι άμεσα συνδεδεμένο τόσο με το «Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι» όσο και με την αρχική αριστουργηματική τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Ο Peter Jackson παίζει έξυπνα με τα στοιχειά εκείνα που έχουν δημιουργήσει αυτή την εκπληκτική μυθολογία και πραγματικά όσοι είστε φαν δεν θα απογοητευτείτε καθόλου.
Επίσης, είναι σημαντικό να μιλήσουμε για το τεχνικό επίτευγμα το οποίο ο Jackson και οι συνεργάτες του έχουν κατορθώσει. Φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια, όλα, όπως είναι αναμενόμενο, αγγίζουν την τελειότητα. Ενώ δεν υπάρχουν αρκετοί έπαινοι που μπορούν να δοθούν στον Benedict Cumberbatch και την ομάδα των ειδικών εφέ για τη δημιουργία του δράκου Smaug. Πραγματικά, μιλάμε για ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα του κινηματογράφου, που αποδεικνύει τις εξαιρετικές δυνατότητες των σύγχρονων εφέ.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι όπως κάθε μεσαία ταινία μοιάζει να ξεκίνα όταν φτάνει στο αποκορύφωμά της, έτσι και το «Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή» δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα. Διαθέτοντας, όμως, ένα ανεπανάληπτο «cliffhanger», αυτό το συναρπαστικό κι ενδιαφέρον ταξίδι αποδεικνύει ότι υπάρχουν πολλά ακόμη να ανακαλύψουμε στη Μέση Γη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου