Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Despicable Me 2 [3.5/5]

Όπως στα περισσότερα σίκουελ διάσημων κι επιτυχημένων ταινιών, έτσι και στο «Εγώ, ο Απαισιότατος 2» το στοιχειό της πρωτοτυπίας αλλά και της έκπληξης έχει ελαττωθεί κατά πολύ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, αυτό δεν πειράζει καθόλου αφού οι σεναριογράφοι Cinco Paul και Ken Daurio καταφέρνουν και κρατούν όλα τα θετικά της πρώτης, πατούν πάνω σε αυτά και διατηρούν σε έναν μεγάλο βαθμό τη μαγεία του πρώτου επεισοδίου.

Ενώ η αρχική ταινία του 2010 μετέτρεπε έξυπνα τον κακό του πρωταγωνιστή Gru σε έναν ήρωα, αυτό το ακαταμάχητο σίκουελ καταφέρνει κι αξιοποιεί πλήρως τη νέα ιδιότητά του. Αν κι ένας σωφρονισμένος πρώην σούπερ-κακοποιός και νυν υπεύθυνος οικογενειάρχης, η πλοκή του έργου θέλει τον Gru να προσλαμβάνεται για να βοηθήσει την Anti-Villain League, προκειμένου να σώσει τον κόσμο από την εμφάνιση ενός νέου κακού. Χρησιμοποιώντας πλήρως τις δυνατότητες αυτής της ολοκαίνουργιας βάσης, η ταινία χτίζει έναν γνώριμο αλλά και νέο κόσμο.

Σε αυτό το νέο σύμπαν, η χαριτωμενιά των τριών κορών του Gru παίζει μεγαλύτερο ρόλο, ειδικά της μικρής Agnes, η οποία είναι απολύτως αξιαγάπητη. Ο Gru είναι πιο χαλαρός, αλλά και πιο αδέξιος. Η προσθήκη της πράκτορας-βοηθού Wilde (ερμηνευμένη φωνητικά στην εντέλεια από την Kristen Wiig) αποτελεί μια έξυπνη προσθήκη και το τέλειο, γυναικείο, αντίβαρο στον Gru. Ενώ, για ακόμα μια φορά, η μεγαλύτερη δύναμη του έργου, τα Μίνιον, διαθέτοντας περισσότερο χρόνο τα δίνουν όλα.

Συνυπολογίζοντας τώρα ότι χάρη στη σκηνοθεσία των Pierre Coffin και Chris Renaud, η ταινία δεν χάνει ούτε στιγμή τον ξέφρενο ρυθμό της, το «Εγώ, ο Απαισιότατος 2» παρόλο που δεν φτάνει τον προκάτοχό του, εξακολουθεί να είναι ένα ευφυέστατο μείγμα ιδεών και δράσης εμπλουτισμένο με χρώμα και μπόλικο χιούμορ, που αξίζει τη βόλτα μέχρι την πλησιέστερη κινηματογραφική αίθουσα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...