Despicable Me 2 [3.5/5]

Όπως στα περισσότερα σίκουελ διάσημων κι επιτυχημένων ταινιών, έτσι και στο «Εγώ, ο Απαισιότατος 2» το στοιχειό της πρωτοτυπίας αλλά και της έκπληξης έχει ελαττωθεί κατά πολύ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, αυτό δεν πειράζει καθόλου αφού οι σεναριογράφοι Cinco Paul και Ken Daurio καταφέρνουν και κρατούν όλα τα θετικά της πρώτης, πατούν πάνω σε αυτά και διατηρούν σε έναν μεγάλο βαθμό τη μαγεία του πρώτου επεισοδίου.

Ενώ η αρχική ταινία του 2010 μετέτρεπε έξυπνα τον κακό του πρωταγωνιστή Gru σε έναν ήρωα, αυτό το ακαταμάχητο σίκουελ καταφέρνει κι αξιοποιεί πλήρως τη νέα ιδιότητά του. Αν κι ένας σωφρονισμένος πρώην σούπερ-κακοποιός και νυν υπεύθυνος οικογενειάρχης, η πλοκή του έργου θέλει τον Gru να προσλαμβάνεται για να βοηθήσει την Anti-Villain League, προκειμένου να σώσει τον κόσμο από την εμφάνιση ενός νέου κακού. Χρησιμοποιώντας πλήρως τις δυνατότητες αυτής της ολοκαίνουργιας βάσης, η ταινία χτίζει έναν γνώριμο αλλά και νέο κόσμο.

Σε αυτό το νέο σύμπαν, η χαριτωμενιά των τριών κορών του Gru παίζει μεγαλύτερο ρόλο, ειδικά της μικρής Agnes, η οποία είναι απολύτως αξιαγάπητη. Ο Gru είναι πιο χαλαρός, αλλά και πιο αδέξιος. Η προσθήκη της πράκτορας-βοηθού Wilde (ερμηνευμένη φωνητικά στην εντέλεια από την Kristen Wiig) αποτελεί μια έξυπνη προσθήκη και το τέλειο, γυναικείο, αντίβαρο στον Gru. Ενώ, για ακόμα μια φορά, η μεγαλύτερη δύναμη του έργου, τα Μίνιον, διαθέτοντας περισσότερο χρόνο τα δίνουν όλα.

Συνυπολογίζοντας τώρα ότι χάρη στη σκηνοθεσία των Pierre Coffin και Chris Renaud, η ταινία δεν χάνει ούτε στιγμή τον ξέφρενο ρυθμό της, το «Εγώ, ο Απαισιότατος 2» παρόλο που δεν φτάνει τον προκάτοχό του, εξακολουθεί να είναι ένα ευφυέστατο μείγμα ιδεών και δράσης εμπλουτισμένο με χρώμα και μπόλικο χιούμορ, που αξίζει τη βόλτα μέχρι την πλησιέστερη κινηματογραφική αίθουσα.