Δεν μπορώ να πω, το «Επικίνδυνο Κύκλωμα» είναι ένα διασκεδαστικό θρίλερ συνωμοσίας για την επικρατούσα αγγλοαμερικανική κατάσταση στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που δεν πασχίζει να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, και στα 95 λεπτά της διάρκειας του, αν μη τι άλλο, δεν κουράζει. Το κακό όμως είναι έχουμε δει τόσες πολλές τέτοιους είδους ταινίες, που είναι πραγματικά δύσκολο να εκπλαγείς ή να ενθουσιαστείς ξανά. Ακόμα κι αν η ταινία διαθέτει ένα «μίνι-τουίστ», αυτό δεν σημαίνει ότι το κοινό θα ενδιαφερθεί για ένα, κατά τα αλλά, τετριμμένο έργο.
Αναμφίβολα, βάση για κάτι καλό υπάρχει. Ο σεναριογράφος Steven Knight θέτει μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: πώς μπορεί κάποιος να προβεί σε δίκαιη δίκη σε περιπτώσεις όπου οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης και της ασφάλειας της χώρας φαίνεται να αντιτίθενται μεταξύ τους τόσο άμεσα; Η κατάσταση αυτή προσφέρει ένα σαφέστατο πρόβλημα και ενδεχομένως θα αποτελούσε έναν πρωτότυπο τρόπο δόμησης του σεναρίου. Αντ’ αυτού, όμως, τα πράγματα παίρνουν τη συμβατική οδό αρκετά γρήγορα.
Τίποτα από την ιστορία του Knight δεν είναι πρωτότυπο ή ασυνήθιστο. Μας βάζει σε έναν κόσμο που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά και στη συνέχεια αφήνει τις εμφανής γνώσεις του για το βρετανικό νομικό σύστημα να πάρουν τον έλεγχο. Οι κακοί είναι ολοφάνεροι, κάποιες αποκαλύψεις είναι προβλέψιμα βαρετές, οι κλασικές λήψεις από κάμερες κλειστού κυκλώματος καθιστούν σαφές ότι οι πρωταγωνιστές παρακολουθούνται, η τρίτη πράξη καταλήγει σε άσκοπες σκηνές κυνηγητού και δράσης και φυσικά υπάρχει το πανάσχετο κι εντελώς διακοσμητικό ρομαντικό κομμάτι της υπόθεσης. Όλα τα παραπάνω κάνουν το έργο να πάσχει από μια σοβαρή περίπτωση κινηματογραφικού déjà vu.
Αν είστε φανατικός οπαδός του είδους, υποθέτω ότι θα πάρετε κάποια ευχαρίστηση βλέποντας μία από τα ίδια. Για εκείνους που τους αρέσει μια ταινία που προσπαθεί να ταρακουνήσει λίγο το καλούπι δημιουργώντας κάτι αξιομνημόνευτο, προτείνω να ψάξετε να δείτε κάτι άλλο.
Αναμφίβολα, βάση για κάτι καλό υπάρχει. Ο σεναριογράφος Steven Knight θέτει μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: πώς μπορεί κάποιος να προβεί σε δίκαιη δίκη σε περιπτώσεις όπου οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης και της ασφάλειας της χώρας φαίνεται να αντιτίθενται μεταξύ τους τόσο άμεσα; Η κατάσταση αυτή προσφέρει ένα σαφέστατο πρόβλημα και ενδεχομένως θα αποτελούσε έναν πρωτότυπο τρόπο δόμησης του σεναρίου. Αντ’ αυτού, όμως, τα πράγματα παίρνουν τη συμβατική οδό αρκετά γρήγορα.
Τίποτα από την ιστορία του Knight δεν είναι πρωτότυπο ή ασυνήθιστο. Μας βάζει σε έναν κόσμο που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά και στη συνέχεια αφήνει τις εμφανής γνώσεις του για το βρετανικό νομικό σύστημα να πάρουν τον έλεγχο. Οι κακοί είναι ολοφάνεροι, κάποιες αποκαλύψεις είναι προβλέψιμα βαρετές, οι κλασικές λήψεις από κάμερες κλειστού κυκλώματος καθιστούν σαφές ότι οι πρωταγωνιστές παρακολουθούνται, η τρίτη πράξη καταλήγει σε άσκοπες σκηνές κυνηγητού και δράσης και φυσικά υπάρχει το πανάσχετο κι εντελώς διακοσμητικό ρομαντικό κομμάτι της υπόθεσης. Όλα τα παραπάνω κάνουν το έργο να πάσχει από μια σοβαρή περίπτωση κινηματογραφικού déjà vu.
Αν είστε φανατικός οπαδός του είδους, υποθέτω ότι θα πάρετε κάποια ευχαρίστηση βλέποντας μία από τα ίδια. Για εκείνους που τους αρέσει μια ταινία που προσπαθεί να ταρακουνήσει λίγο το καλούπι δημιουργώντας κάτι αξιομνημόνευτο, προτείνω να ψάξετε να δείτε κάτι άλλο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου