Ο συγγραφέας/σκηνοθέτης Ben Lewin έχει δεξιοτεχνικά γράψει μια πρωτότυπη από όποια πλευρά και αν το δεις ιστορία που θα τρυπώσει μέσα στη καρδιά σας και θα μείνει εκεί. Αυτό που εδώ καταφέρνει, πέρα από το να αποσπάσει μια αξιοθαύμαστη ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή του, John Hawkes, είναι ότι του επιτρέπει να πλάσει ένα αγαπητό χαρακτήρα που χάρη στο σενάριο δε βασίζεται στην απλή συμπόνια. Και τι εννοώ με αυτό. Ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα σε ταινίες με θέμα την αναπηρία είναι η ανάγκη του σκηνοθέτη να κάνει το κοινό να συνδεθεί με το χαρακτήρα στο σημείο που θα τον συμπονούν ως άνθρωπο και όχι ως έναν άνθρωπο με αναπηρία. Η σωστή εκτέλεση αυτού του προβλήματος είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πόσο καλή είναι η ταινία. Και το «Μαθήματα Ενηλικίωσης» τα καταφέρνει περίφημα. Καταφέρνοντας αυτό όλα τα αλλά έρχονται εύκολα.
Και αυτά που θα λάβετε σαν θεατές από το «Μαθήματα Ενηλικίωσης» είναι πολλά. Αρχικώς σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες που εστιάζουν στην απώλεια της παρθενίας, η ταινία ακολουθεί μια πιο ρεαλιστική και ώριμη προσέγγιση στην έννοια του σεξ. Παρόλο που η σκέψη του σεξ φέρνει μια αίσθηση ενθουσιασμού αλλά και φόβου στον πρωταγωνιστή, οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους χαρακτήρες στην ταινία βλέπουν την πράξη ναι μεν ως κάτι απολαυστικό, αλλά σίγουρα όχι τόσο σπουδαίο. Αφαιρώντας λοιπόν την όποια ελκυστικότητα από το σεξ, και απεικονίζοντάς το με ένα διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνήθως βλέπουμε στις περισσότερες ταινίες, ο σκηνοθέτης Ben Lewin είναι σε θέση να παρέχει μια πιο ειλικρινή απεικόνιση του πως οι πραγματικοί άνθρωποι σκέπτονται το σεξ. Του επιτρέπει επίσης να προβάλλει μια καλόγουστη, αλλά και χιουμοριστική, προσέγγιση των σεξουαλικών αναγκών όσων ζουν με σωματικές αναπηρίες. Και τελικά καταφέρνει να κάνει την ταινία να μιλά περισσότερο για τις συναισθηματικές συνέπειες του σεξ. Είναι πολύ αναζωογονητικό να βλέπεις μια ταινία η όποια ανεπιτήδευτα μεταχειρίζεται την συνουσία ως μια φυσιολογική ανάγκη και όχι ως μια γεμάτη ταμπού. Διαπλέκοντας αριστοτεχνικά και το θρησκευτικό στοιχείο (μέσα από συζητήσεις με έναν ιερέα που τον υποδύεται απολαυστικά ο William H. Macy) η ταινία διαθέτει και πνευματικό μήνυμα για το δικαίωμα να ζεις μια ζωή γεμάτη ευχαρίστηση και αγάπη χωρίς ένοχες.
Πέρα όμως από ένα δράμα για το σεξ και τη σεξουαλικότητα, το «Μαθήματα Ενηλικίωσης» είναι και ένα μάθημα για τη σημασία του να είναι κανείς άνετος με το σώμα του. Όσο δύσκολο και αν είναι να το πιστέψετε, το σενάριο του Lewin κάνει μια καταπληκτική δουλειά στο να παρουσιάσει το τι κάνει μια σεξο-θεραπεύτρια. Μέσα από την προσπάθεια της να ηρεμήσει τον Mark παράλληλα καταφέρνει να ανακουφίσει και το κοινό. Παρά το γεγονός ότι οι σκηνές στην κρεβατοκάμαρα είναι εξαιρετικά γραφικές όλα παρουσιάζονται με γούστο εξυμνώντας το σώμα, σε όλες τις μορφές του. Αυτό επιτυγχάνεται και σε ένα μεγάλο βαθμό μέσα από τις θαρραλέες ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών. Από τη μια, ο John Hawkes δίνει μια τρισμέγιστη ερμηνεία καταφέρνοντας να απεικονίσει εξαιρετικά τις ιδιομορφίες (στάση σώματος, φωνή) του παράλυτου O`Brien, ενώ παράλληλα πλάθει μια ολοκληρωμένη, γεμάτη νευρικότητα, ρομαντισμό και χιούμορ προσωπικότητα και από την άλλη έχεις την θεαματική επάνοδο της οσκαρούχας Helen Hunt η οποία αξιοποιεί κάθε λεπτό που βρίσκεται στην οθόνη παραδίδοντας μια εξίσου μεγάλη ερμηνεία.
Αυξάνοντας τη συναισθηματική πολυπλοκότητά του καθώς εξελίσσεται, το «Μαθήματα Ενηλικίωσης» είναι μια απόδειξη για την αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος, καθώς και μια από τις πιο πετυχημένες κινηματογραφικές εξετάσεις δυο ιστορικά άβολων συναναστροφών, του σεξ και της θρησκείας. Θα σας εμπνεύσει, θα σας κάνει να δακρύσετε και τέλος να σκεφτείτε που τοποθετείτε εσείς τον εαυτό σας αναφορικά με τη ζωή που θέλετε να ζήσετε και τι ζητάτε από αυτήν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου