A Million Ways to Die in the West [2.5/5]

Βγαλμένη από το μυαλό του δημιουργού της κινηματογραφικής επιτυχίας «Ted», αλλά και της τηλεοπτικής σειράς «Family Guy», το «Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση» είναι μια μισό-παρωδία με όλες τις γνωστές παρεμβάσεις, αναφορές στην ποπ κουλτούρα και ακραίο χιούμορ που αποτελούν σήματα κατατεθέντα του σκηνοθέτη. Εάν δεν είστε ήδη φαν του στυλ της κωμωδίας του, θα δυσκολευτείτε να απολαύσετε τη συγκεκριμένη ταινία που είναι μεγάλη σε διάρκεια και εξωφρενικά R-rated. Επωμιζόμενος τον ρόλο του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του παραγωγού και του πρωταγωνιστή, ο MacFarlane δημιουργεί μια ταινία με μεγαλύτερο θέλγητρο την ύπαρξη ενός μάτσου εκκεντρικών χαρακτήρων, των οποίων οι αλληλεπιδράσεις και οι περιπέτειες υφαίνουν μια ιστορία γεμάτη με παραλογισμούς κι αντιφάσεις.

Μέσα λοιπόν από τις καταστάσεις που δημιουργούνται, το άσεμνο και για κάποιους αηδιαστικό χιούμορ του MacFarlane καταλαμβάνει πρώτη θέση, με τα αστεία και τα χωρατά να διαδέχονται το ένα το άλλο σε τέτοιο βαθμό που, όπως και να το κάνεις, κάποιο -για χάρη της κωμωδίας, αν θέλετε- θα σου αρέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι μιλάμε για μια μεγάλη ταινία, σίγουρα όμως δεν μιλάμε και για μια κακή. Χάρη στην παρουσία του Liam Neeson και της Charlize Theron (μία από τις πιο όμορφες ηθοποιούς στον κόσμο), αλλά και σε ένα πλήθος ηθοποιών που γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει κωμωδία, το «Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση» διασώζεται πετυχαίνοντας την ίδια ισορροπία του χιούμορ και του συναισθήματος που είδαμε και στο «Ted». Το ειδύλλιο στο επίκεντρο της ταινίας είναι κάπως γλυκό, υπάρχει πραγματική χημεία μεταξύ του Seth και της Charlize και πέρα από τη «βρωμιά», οι χαρακτήρες είναι αξιαγάπητοι κι ελκυστικοί.

Ωστόσο, με διάρκεια περίπου δύο ώρες, το έργο κουράζει αφού κάποια στιγμή η στασιμότητα του, τόσο χιουμοριστικά όσο και σεναριακά, αρχίζει να διαφαίνεται. Από ένα σημείο και μετά, ο MacFarlane, προκείμενου να επιβεβαιωθεί η κωμική φήμη του, βασίζεται υπερβολικά πολύ στο χονδροειδές χιούμορ του και βάζει στο περιθώριο τα βασικά στοιχεία της αφήγησης, κάτι που στην ουσία δεν έχει καμία ανάγκη να κάνει, αφού έχει στα χέρια του χαρακτήρες που δεν είναι καρικατούρες. Για κάθε αστείο που πετυχαίνει τον στόχο του, υπάρχει άλλο ένα που δεν τα καταφέρνει, ενώ θα λέγαμε ότι κάποια φτάνουν σε βαθμό ασυγχώρητων λαθών. Ίσως μετά το «Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση» να ήρθε η ώρα, αφού έχει πιστοποιηθεί η μαεστρία του στην κωμωδία, ο MacFarlane να δοκιμαστεί και σε κάτι άλλο.

Όλα τα παραπάνω, λοιπόν, συνθέτουν ένα στο όριο απογοητευτικό προϊόν που, εφόσον πάτε έχοντας γνώση του τι θα δείτε, εξακολουθεί να είναι διασκεδαστικό. Μέχρι εκεί…