Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος #blogoscars

11. Η Naomi Watts στο "The Impossible"
Γιατί στο τσακ δεν μπήκε στην δεκάδα.

10. Η Ann Dowd στο "Compliance"
Γιατί είναι εντυπωσιακή ως Sandra, μεταφέροντας μας με τρόπο απίστευτο την εσωτερική σύγκρουση που περνά ο χαρακτήρας της.

9. Η Jenn Harris στο "Gayby"
Γιατί έδωσε, μακράν, την καλύτερη κωμική ερμηνεία της χρονιάς.

8. Η Melanie Lynskey στο "Hello I Must Be Going"
Γιατί έπλασε έναν ολοκληρωμένο, περίπλοκο, χαρακτήρα και τον υπηρέτησε εξαιρετικά από την αρχή μέχρι το τέλος.

7. Η Jessica Chastain στο "Zero Dark Thirty"
Ο πιο δυναμικός φετινός γυναικείος χαρακτήρας ερμηνευμένος από μια εξαίσια ηθοποιό. Συνδυασμός to die for!

6. Η Quvenzhané Wallis στο "Beasts of the Southern Wild"
Ταλεντάκι από τα λίγα. Χάρισε στην ταινία το πρόσωπο και την ψυχή της.

5. Η Alicia Vikander στο "A Royal Affair"
Διπλό χτύπημα φέτος (την ψήφισα και στο Β' Γυναικείο Ρόλο) από την Alicia Vikander. Στο " A Royal Affair" δίνει μια λεπτή, εύθραυστη, αλλά και ανά στιγμές σπαρακτική ερμηνεία.

4. Η Emmanuelle Riva στο "Amour"
Το μόνο καλό πράγμα στο Amour (πέστε να με φάτε). Η Riva είναι πραγματικά αποκάλυψη ως η γυναίκα που βλέπει το τέλος. 

3. Η Marion Cotillard στο "Rust and Bone"
Προσκυνώ. Νuff said!!

2. Η Jennifer Lawrence στο "Silver Linings Playbook"
Αστεία, νευριασμένη, στεναχωρημένη, θυμωμένη. Η Lawrence διαθέτει μια πλήρη γκάμα συναισθημάτων στο Silver Linings Playbook και σε κάθε ένα από αυτά αριστεύει. Μια ατρόμητη ερμηνεία πραγματικά.

1. Η Suzanne Clément στο "Laurence Anyways"
Απίστευτη στο σύνολο της ταινίας, αλλά και να μην ήταν μόνο για την σκηνή στο εστιατόριο όλες οι πρωτιές δικές της. Ερμηνεία από εκείνες που σπάνια βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...