Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος #blogoscars

15. Η Jacki Weaver στο "The Five-Year Engagement"
Γιατί με έκανε να γελάσω με το απίστευτο κωμικό τάιμινγκ της.

14. Η Shirley MacLaine στο "Bernie"
Γιατί καμία άλλη δεν μπορεί να παίξει την κακιά τόσο καλά. 

13. Η Gina Gershon στο "Killer Joe"
Γιατί μας χάρισε μια ανυπόφορη σκηνή ανθολογίας.

12. Η Kelly Reilly στο "Flight"
Γιατί στην αντίπερα όχθη από τον Washington μας δείχνει πως είναι όταν θέλεις να σωθείς.

11. Η Emma Watson στο "Τhe Perks of Being a Wallflower"
Γιατί ήταν γλυκιά, αστεία και τρισχαριτωμένη.

10. Η Blythe Danner στο "Hello I Must Be Going"
Γιατί είναι σπαρακτική στην προσπάθεια της να ζήσει το μέλλον που της αξίζει.

9. Η Alicia Vikander στο "Anna Karenina"
Γιατί είναι ταλέντο και γιατί ξέφυγε από την στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία της ταινίας και ερμήνευσε.

8. Η Charlize Theron στο "Snow White and the Huntsman"
Γιατί ΕΊΝΑΙ η κακιά του παραμυθιού σε όλο της το μεγαλείο.

7. Η Elsebeth Steentoft στο "Teddy Bear"
Γιατί είναι στοιχειωτική και τόσο μα τόσο κακιά.

6. Η Eva Green στο "Dark Shadows"
Γιατί μέσα στον αχταρμά της ταινίας εκείνη το καραδιασκεδάζει και ξεχωρίζει πραγματικά.

5. Η Helen Hunt στο "The Sessions"
Γιατί διαθέτει τον πιο δύσκολο ρόλο από όλες και καταφέρνει και αξιοποιεί κάθε λεπτό που βρίσκεται στην οθόνη παραδίδοντας μια μεγάλη ερμηνεία.

4. Η Emily Blunt στο "Looper"
Γιατί κλέβει την παράσταση, πετυχαίνει διάνα την προφορά και γιατί απλά ήταν εξαιρετική.

3. Η Amy Adams στο "The Master"
Γιατί παίζει με αφοπλιστική σιγουριά την δυναμική γυναίκα πίσω από ένα σημαντικό άντρα.

2. Η Sally Field στο "Lincoln"
Γιατί για άλλη μια φορά, παραδίδει μαθήματα υποκριτικής.

1. Η Anne Hathaway στο "Les Misérables"
Γιατί απλά σου κόβει την ανάσα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...