Η υπόθεση της ταινίας είναι μια καθαρά τυπική ιστορία αγάπης με μια δόση υπερφυσικού. Αγόρι συναντά κορίτσι, το κορίτσι είναι μια μάγισσα, αγόρι και κορίτσι ερωτεύονται και συναντούν εμπόδια στον δρόμο προς την ευτυχία. Και μπορεί η απλή σύνοψη της ταινίας που μόλις διαβάσατε να είναι η επιτομή του κλισέ, το έργο, προς ευχάριστη έκπληξη όλων, καταφέρνει στις λεπτομέρειες να αντισταθμίσει τις οποίες κοινοτυπίες διαθέτει και να ξεχωρίσει από άλλες παρόμοιες παράγωγες όπως το πρόσφατο Αγάπησα ένα Ζόμπι.
Τι το διαφορετικό διαθέτει; Πρώτα-πρώτα, είναι σπάνιες οι κινηματογραφικές μεταφορές τέτοιου είδους βιβλίων που καταφέρνουν να πουν μια πλήρη κι ολοκληρωμένη ιστορία. Ακόμα πιο σπάνιο, δε, είναι τέτοιες ταινίες να ασχολούνται με θέματα ανακάλυψης του πεπρωμένο μας καθώς και αναγνώρισης των δικών μας δυνάμεων και δυναμικών μας. Και όμως εδώ το μερικές φόρες ευφυές και με αρκετές δόσεις χιούμορ σενάριο του Richard LaGravanese καταπιάνεται και με τα δυο αυτά θέματα αλλά και με πολλά αλλά. Για να το πιο απλά, αν η ταινία αποκτήσει συνέχειες θα είμαι τουλάχιστον σε θέση να καταλάβω την ύπαρξη τους αφού έχει να πει πράγματα. Και αυτό από μονό του σημαίνει πολλά. Τα καλά όμως δεν σταματούν εδώ. Ιδιαίτερα ελκυστικό προσόν της ταινίας είναι και το λαμπερό καστ της. Διαθέτοντας εξαιρετική χημεία και τα απαραίτητα ερμηνευτικά προσόντα (όχι σαν το τρίο του «Twilight») και κάνοντας σε να τους υποστηρίζεις και να θέλεις να δεις πώς θα εξελιχτεί η ιστορία τους, το πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας (Alice Englert και Alden Ehrenreich) είναι δύο άκρως διασκεδαστικοί και χαρισματικοί νέοι καλλιτέχνες. Καθώς, όμως, η πλήρης έκταση της καταραμένης ιστορίας ξεδιπλώνεται, στο παιχνίδι μπαίνουν και δεύτεροι ρόλοι ερμηνευμένοι από ηθοποιούς που δεν περιμένεις να δεις σε μια τέτοια παράγωγη. Ονόματα όπως Jeremy Irons, Emma Thompson, Viola Davis και Margo Martindale συμβάλλουν κατά πολύ στο να ανεβάσουν το επίπεδο αλλά και τη συνολική ποιότητα της ταινίας και όπως ήταν αναμενόμενο κλέβουν δικαιολογημένα και την παράσταση. Τέλος, ο LaGravenese, του οποίου οι προηγούμενες σκηνοθετικές δουλειές (Freedom Writers και Υ.Γ. Σ`Αγαπώ) σίγουρα δεν με προετοίμαζαν για ένα καλό αποτέλεσμα σκηνοθετικά, καταφέρνει και σε αυτό τον τομέα να πάρει θετικά σχόλια. Όχι ότι κάνει κάτι το φοβερό, αλλά διαθέτει μια αρκετά σωστή και μετρημένη σκηνοθεσία που ταιριάζει απολυτά στην τρόπο αφήγησης που έχει διαλέξει.
Εν γένει, το «Όμορφα Πλάσματα» αποδεικνύεται σαφώς καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ταινία τέτοιου είδους έχει κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό. Απροσδόκητα αστεία, με αρκετές σεναριακές εκπλήξεις και μπαίνοντας στον κόπο να ασχοληθεί και πέρα από την εφηβική ερωτική ιστορία που έχει στο επίκεντρο της, η νέα ταινία του Richard LaGravenese αξίζει της προσοχής σας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου