Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Avengers [4/5]

Μετά από τις ως επί το πλείστον εξαιρετικές set-up ταινίες για όλους τους ήρωες της Marvel, η μεγαλύτερη πρόκληση για αυτήν την ταινία ήταν η σωστή αντιμετώπιση όχι ενός αλλά έξι χαρακτήρων. Ε λοιπόν, τα νέα είναι καλά. Τα κατάφεραν! Καιρό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή, καθαρόαιμη περιπέτεια από εκείνες που μόνο το Χόλιγουντ ξέρει να φτιάχνει. Μια από τις καλύτερες ταινίες σούπερ ηρώων μέχρι σήμερα και μια από τις καλύτερες ταινίες δράσης στην πρόσφατη ιστορία. Τα εύσημα πρέπει να αποδοθούν σε όλους όσους εμπλέκονται στην δημιουργία της, με το έργο να αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα του πώς μια ταινία ποπ-κορν μπορεί και πρέπει να είναι.

Πρώτο και σημαντικότερο, το σενάριο είναι τέλειο. Εισάγει τους χαρακτήρες με μια σημαντική, αλλά μικρή σκηνή και στη συνέχεια τους τοποθετεί σε ζευγάρια σε διαφορετικές καταστάσεις, κυρίως αντιπαραθέσεις, για να διαμορφώσει τελικά μια ομάδα. Αυτές οι σκηνές είναι τόσο άριστα γραμμένες κι αστείες, που πραγματικά το απολαμβάνεις. 143 λεπτά περνούν σαν νεράκι, με σένα να αναζητάς την επομένη σκηνή δράσης με αγωνία. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες μικρές «τρύπες» στο σενάριο ή ένα-δυο πράγματα που εμένα προσωπικά με ενόχλησαν, αλλά είναι τόσο μικρής σημασίας που δεν είναι άξια λόγου. Ένα σχόλιο μόνο για το 3D. Δεν είναι πάντα τόσο εμφανές σε όλη την ταινία, αλλά στις στιγμές που πρέπει, προσφέρει μερικές από τις ωραιότερες σκηνές 3D που έχουμε δει.

Ένα σφιχτοδεμένο fun σενάριο, λοιπόν, το οποίο είναι δίκαιο απέναντι σε όλους τους χαρακτήρες, δίνοντας τους ισάξιο ρόλο. Όλοι μα όλοι, ακόμα κι εκείνοι σε μικρούς ρόλους, έχουν σημασία. Έχουμε την πρώτη σωστή απεικόνιση του Hulk σε ταινία (επιτέλους), ανάπτυξη της Black Widow και του Hawkeye κι έναν κακό, τον Loki του Thor, που είναι πραγματικά κακός και σε κάνει να πιστεύεις ότι οι ήρωες βρίσκονται αληθινά σε κίνδυνο. Η ταινία ανυψώνεται ακόμα περισσότερο από τους ηθοποιούς. Όλοι τους εξαιρετικοί, αλλά για μένα την παράσταση κλέβουν οι Tom Hiddleston και Scarlett Johansson. Όσο για τον Joss Whedon, τα λόγια είναι περιττά. Δεδομένου ότι είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης του έργου, αυτό που καταφέρνει σου προκαλεί δέος. Είναι πραγματικά αδύνατο να μεταφέρω πόσο τέλεια επιλογή ήταν για αυτήν την ταινία.

Η αριστοτεχνική ταινία του Whedon είναι άξια ολόκληρης έκθεσης και όχι μιας σύντομης κριτικής. Με απλά και λίγα λόγια, αν θέλετε να ζήσετε μια πραγματικά θαυμαστή και διασκεδαστική κινηματογραφική εμπειρία, κάντε κράτηση εισιτηρίων, αγοράστε το ποπ κορν σας κι ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται