Αποτελώντας εγγύηση για παιδική (και όχι μόνο) κωμωδία κινουμένων σχεδίων από το 1999, ο «Μπομπ Σφουγγαράκης» αποτελεί πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Λέγοντας αυτό, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρω ότι ο μικρός πορώδης τύπος δεν θα απογοητεύσει τους οπαδούς του στη δεύτερη περιπέτεια του στη μεγάλη οθόνη. Σκηνοθετημένο και γραμμένο (μαζί με άλλους τρεις) από τον Paul Tibbitt, η ταινία εστιάζει σε ένα παλιό ζήτημα για τον Βυθό του Μπικίνι, την κλοπή και το μυστήριο για το πού πήγε η συνταγή του Καβουροπάτυ. Η απώλεια της οδηγεί σε ένα υποθαλάσσιο χάος που αναγκάζει τους ήρωες να βγουν μέχρι την επιφάνεια.
Το πρώτο πράγμα που θα εκτιμήσει κανείς βλέποντας την ταινία είναι η επιμονή να διατηρήσει την 2D εμφάνιση για το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας της. Το μάρκετινγκ και οι αφίσες μπορεί να προβάλλουν μια πιο ψηφιακή 3D περιπέτεια, η οποία όμως στην πραγματικότητα δεν λαμβάνει χώρα παρά μόνο στο τέλος της ταινίας και για λίγο, κάτι που βρήκα πολύ θετικό. Ακόμα ένα στοιχείο που απολαμβάνεις παρακολουθώντας την είναι πόσο αμέριμνος και πολύχρωμα διασκεδαστικός είναι ο κόσμος του Μπομπ Σφουγγαράκη. Παρόλο που τα προφανή αστεία και το χονδροειδές χιούμορ δεν λείπουν, κλείνοντας το μάτι σε ένα μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό, το εν λόγω έργο διαθέτει έξυπνο χιούμορ για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα.
Υπάρχουν φυσικά και οι πτυχές της ταινίας που δεν λειτουργούν και αφορούν κυρίως τα live-action στοιχεία της. Ο Antonio Banderas ως ο πειρατής Burger-Beard είναι αρκετά αντιπαθητικός, ενοχλητικός και ας μην γελιόμαστε άχρηστος σαν χαρακτήρας. Καταλαμβάνοντας ένα μεγάλο μέρος του χρόνου, εκείνος και οι γλάροι το μόνο που καταφέρνουν, με τα όχι και τόσο επιτυχημένα αστεία τους, είναι να σε πετάνε έξω από την πλοκή που ούτως ή άλλως έχει πρόβλημα από μόνη της. Διαθέτοντας απλότητα στο σημείο της σύγχυσης, η ταινία αποφασίζει στα μέσα του έργου να το γυρίσει στην «τρέλα», οδηγώντας το φιλμ σε μια ψυχαγωγική μεν, αλλά άνιση εμπειρία.
Αφήνοντας τις επικρίσεις στην άκρη και με πλήρη εντιμότητα, το συμπέρασμα είναι ότι το «Μπομπ Σφουγγαράκης: Εξω απ`τα Νερά του» είναι επιτυχία σε μεγάλο βαθμό χάρη στην αφοσίωση στο πρωτότυπο. Οι φωνές είναι υπέροχες, το animation είναι οπτικά τέλειο και η κωμωδία είναι τόσο απολαυστική όσο περιμένεις. Αν είστε οπαδός της τηλεοπτικής εκπομπής, θα την καταευχαριστηθείτε. Αν δεν είστε εξοικειωμένοι, είναι πιθανό το έργο να μην σας κερδίσει, καθώς είναι απαρέγκλιτα πιστό στις ρίζες του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου