Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

A Girl Walks Home Alone at Night [2.5/5]

Το «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα» εξελίσσεται σε μια φανταστική πόλη στο Ιράν ονομαζόμενη Bad City, με δρόμους άνευ ζωής και με τους κατοίκους της να είναι είτε τοξικομανείς κλεισμένοι στα σπίτια τους, είτε πλούσιοι περιφραγμένοι στις οικίες τους. Κάπου εκεί υπάρχει κι ένα ποτάμι γεμάτο πτώματα. Και κάθε βράδυ, μια κοπέλα, ντυμένη με ένα hijab, περιφέρεται στου δρόμους. Πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, είναι όμως και η ταινία καλή;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ταινία της Ana Lily Amirpour είναι cool. Από την ασπρόμαυρη φωτογραφία μέχρι την electro-pop μουσική επένδυση της, όλα συνθέτουν μια επαναστατική, arty ατμόσφαιρα που θέλοντας και μη θα σε κερδίσει. Κάθε κάδρο της είναι τόσο προσεκτικά κι εξαιρετικά επιμελημένο που φτάνεις σε σημείο να θέλεις να πατάς συνεχώς pause για να την εκτιμήσεις στο έπακρο. Επηρεασμένη ξεκάθαρα από το «Άσε το Κακό να Μπει» αλλά και το «Eraserhead» στο στυλ, η σκηνοθέτης προτιμάει, αντί να διαθέτει εξάρσεις του gore ή αόριστα σασπένς, να φτιάξει μια ήρεμη indie ταινία εκμεταλλευόμενη όλη την κινηματογραφική μαεστρία που διαθέτει. Καταφέρνει και δημιουργεί, λοιπόν, μια ταινία άκρως ενδιαφέρουσα οπτικά αλλά όχι κατ` ανάγκην σημαντική.

Αυτό συμβαίνει γιατί πέρα από το cool χρειάζεται και ουσία. Τα στοιχειώδη συστατικά του σεναρίου λειτουργούν κυρίως ως ένα όχημα προκειμένου να γυριστεί η ταινία σε αυτό το ύφος, και όχι γιατί θέλει να πει κάτι μέσω των χαρακτήρων. Μπορώ να καταλάβω τη διατήρηση της κεντρικής ηρωίδας ως ένα μεγάλο σιωπηλό αίνιγμα, ακόμα κι αυτό όμως είναι έτσι καμωμένο που λειτουργεί μειονεκτικά και κάνει το φιλμ να περπατάει χωρίς να ξέρει τι θέλει να είναι. Αυτή η ασάφεια επεκτείνεται και στην πολιτική του έργου. Το να βάλεις απλά ένα κορίτσι βαμπίρ στο Ιράν ναι μεν χορηγεί στην ταινία μια πολιτική διάσταση, αντιστρέφοντας τις προσδοκίες της θηλυκότητας αλλά και της θέσης των γυναικών σε ένα θεοκρατικό ισλαμικό κράτος, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Χρειάζεσαι και κάποια πλοκή, με την οποία ο θεατής θα μπορέσει να εμπλακεί.

Συνοψίζοντας, το «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα» αξίζει να το δει κάνεις γιατί θα εκτιμήσει το στυλ και θα είναι παρών στην πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια μιας πολλά υποσχόμενης φωνής. Ωστόσο, βγαίνοντας από την αίθουσα, η έλλειψη κάτι πρωτότυπου και ουσιώδους θα σε κάνει να αισθάνεσαι πως η ταινία είναι ημιτελής.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται