Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Horrible Bosses 2 [2.5/5]

Θα πω προκαταβολικά ότι ο «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι ανάμεσα στους ισχυρούς διεκδικητές του τίτλου της καλύτερης καθαρόαιμης κωμωδίας του 2014, για τον απλό λόγο ότι καταφέρνει κάτι που συνήθως τα σίκουελ δεν επιτυγχάνουν: δημιουργεί κάτι φρέσκο χωρίς ποτέ να ξεχνάει τα στοιχεία που το μετέτρεψαν την πρώτη φορά σε επιτυχία. Έχοντας ως γνώμονα αυτό, το φιλμ αποφασίζει να ταρακουνήσει τα πράγματα τοποθετώντας τους τρεις ήρωες του στην αρχή της προσπάθειας ανάπτυξης δικής τους επιχείρησης, ώστε να είναι αφεντικά του εαυτού τους. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά, αλλά δεν είναι και τόσο κακοί όσο αυτοί που προσπάθησαν να δολοφονήσουν στην αρχική ταινία. Είναι απλά ανίκανοι ηλίθιοι.

Και μπορεί η παραπάνω μίνι περίληψη να καλύπτει την έκταση του καινούργιου που το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» φέρνει στο τραπέζι, ευτυχώς γι` αυτό όμως ο σκηνοθέτης Sean Anders καθιστά το εγχείρημα αρκετό και πλήρως δικαιολογημένο. Μαζί με τον σεναριογράφο του είναι σε θέση να καταλάβουν τι περιμένουν και θέλουν οι θεατές να δουν και πώς αυτό μπορεί, τουλάχιστον, να ταιριάζει με το πρωτότυπο όσον αφορά την ποιότητα. Κάτι που ας πούμε το πολύ πιο επικερδές franchise του «The Hangover» απέτυχε να κάνει επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια. Αυτό που έκανε την πρώτη ταινία επιτυχία, τόσο κριτικά όσο κι εμπορικά, είναι ο απόλυτος παραλογισμός των over-the-top χαρακτήρων του. Εδώ η χαοτική συναδελφικότητα μεταξύ των τριών πρωταγωνιστών επιστρέφει κι εξακολουθεί να είναι εξωφρενικά διασκεδαστική. Επιπλέον, η ταινία καταφέρνει και ενσωματώνει ξεκαρδιστικά όλους τους δευτεραγωνιστές χωρίς να μοιάζουν παράταιροι, αλλά έχοντας μια σαφή κατεύθυνση και ρόλο μέχρι και το τέλος της.

Με τη δράση πιο συγκεντρωμένη και την έμφαση να δίνεται στο τρίο των ηρώων, οι ηθοποιοί Jason Bateman, Jason Sudelkis και Charlie Day παραδίδουν για ακόμα μία φορά χαρωπά διασκεδαστικές ερμηνείες. Ο Kevin Spacey καταφέρνει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό κωμικά, κλέβοντας την παράσταση. Η Jennifer Aniston χτυπά το τζακ ποτ πάλι με την αθυρόστομη ερμηνεία της ως νυμφομανής οδοντίατρος. Ο Jamie Fox ΕΙΝΑΙ ο «Μotherfuckah» Jones. Φυσικά, ο νέος στο καστ Christopher Waltz αν και σε μικρό ρόλο είναι απολαυστικός και ο Chris Pine αποδεικνύει ότι οι κωμικοί ρόλοι τού ταιριάζουν γάντι.

Φυσικά, αν κάτσεις να το πολυσκεφτείς, σαφέστατα το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι μια προβληματική ταινία. Πρώτα-πρώτα είναι προβλέψιμη. Όχι τόσο από άποψη αστείων, αλλά από μεριάς κινήτρων. Αν έχεις παρακολουθήσει έστω και μία ταινία εκδίκησης, κατά πάσα πιθανότητα θα πιάσεις από την αρχή πώς θα εξελιχθεί η πλοκή. Ένα άλλο που μπορείς να πεις είναι ότι πετώντας από πάνω της οτιδήποτε σοβαροφανές και κρατώντας και υπερτονίζοντας στοιχεία όπως το vulgar χιούμορ και την ηλιθιότητα των πρωταγωνιστών, η ταινία καταντά (αν και μικρή σε διάρκεια) κάπως κουραστική και επαναλαμβανόμενη. Για να μην μακρηγορώ, όμως, όσοι δεν έμειναν ευχαριστημένοι από το πρώτο μέρος, θα βρουν τη συνέχεια εξίσου μη ελκυστική. Όλοι οι υπόλοιποι θα βρείτε ότι το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» δεν είναι ένα ακόμα αχρείαστο σίκουελ όπως θα περιμένατε, αλλά αντ` αυτού μια πολύ πιο χυδαία και πολύ πιο αστεία ταινία. Θα πρέπει να γυριστεί «Αφεντικά για Σκότωμα 3»; Όχι, μάλλον όχι! Αλλά count me in for this one!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται