Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Vampire Academy [0.5/5]

Δυστυχώς, οι οπαδοί της λογοτεχνικής σειράς των έξι βιβλίων Vampire Academy θα στεναχωρηθούν να μάθουν ότι η μεταφορά του πρώτου βιβλίου στη μεγάλη οθόνη δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακραία ανόητη κακογυρισμένη και κακοπαιγμένη ταινία. Οι λόγοι που συντελούν για να βγει το συγκεκριμένο συμπέρασμα είναι πολλοί, και ευδιάκριτοι ακόμα κι από το τρέιλερ της ταινίας. Παρόλα αυτά, ας προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί η ταινία όχι μόνο δεν είναι καλή, αλλά δεν βλέπεται.

Μην έχοντας διαβάσει ούτε ένα από τα έξι βιβλία της σειράς, πίστευα πραγματικά ότι ο σκηνοθέτης του Τα Κακά Κορίτσια, Mark Waters, θα αποτελούσε την ιδανική επιλογή που θα κατάφερνε να δώσει μια νέα πνοή σε αυτό το βαμπιρικό εφηβικό είδος ταινιών που εδώ και καιρό αποτελεί μόδα στο Χόλιγουντ. Δυστυχώς, όμως, η σκηνοθεσία του σε συνδυασμό με το αξιοθρήνητο σενάριο του αδελφού του, Daniel Waters, είναι μόνο δύο από τους τρανταχτούς λογούς που η ταινία καταρρέει πλήρως.

Πραγματικά, δεν ξέρω σε τι να πρωτοαναφερθώ. Στις πάμπολλες σκηνές νεανικού ειδυλλίου που ούτε ρεαλιστικές είναι, ούτε ελκυστικές; Στην πληθώρα γλυκανάλατων σκηνών αγάπης; Στην ύπαρξη γελοίου και καθόλου αστείου αμήχανου χιούμορ; Στην περιστασιακή δράση με άκρως βαρετές χορογραφημένες κι εκτελεσμένες σκηνές; Στο γεγονός ότι τονικά η ταινία είναι ένας αχταρμάς που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει καμία ιδέα για το τι θέλει να είναι;

Τo μόνο σίγουρο είναι ότι το Vampire Academy αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα κυρίως χάρη στη λογική του fast-forward που το διακατέχει. Ακόμα και τώρα, δεν μου είναι σαφές γιατί υπήρχαν οι διενέξεις, γιατί ο κακός ήταν κακός, γιατί μας απασχολούσε το ένα, γιατί το άλλο, τίποτα μα τίποτα δεν αναλύεται πέρα από το «ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε» για να οδηγήσουν σε μια παντελώς ηλίθια μάχη που τελειώνει πριν καν αρχίσει.

Τελικό συμπέρασμα: Προσπεράστε την, αν εκτιμάτε τον χρόνο, τα χρήματα και τη νοημοσύνη σας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...