Μην έχοντας διαβάσει ούτε ένα από τα έξι βιβλία της σειράς, πίστευα πραγματικά ότι ο σκηνοθέτης του Τα Κακά Κορίτσια, Mark Waters, θα αποτελούσε την ιδανική επιλογή που θα κατάφερνε να δώσει μια νέα πνοή σε αυτό το βαμπιρικό εφηβικό είδος ταινιών που εδώ και καιρό αποτελεί μόδα στο Χόλιγουντ. Δυστυχώς, όμως, η σκηνοθεσία του σε συνδυασμό με το αξιοθρήνητο σενάριο του αδελφού του, Daniel Waters, είναι μόνο δύο από τους τρανταχτούς λογούς που η ταινία καταρρέει πλήρως.
Πραγματικά, δεν ξέρω σε τι να πρωτοαναφερθώ. Στις πάμπολλες σκηνές νεανικού ειδυλλίου που ούτε ρεαλιστικές είναι, ούτε ελκυστικές; Στην πληθώρα γλυκανάλατων σκηνών αγάπης; Στην ύπαρξη γελοίου και καθόλου αστείου αμήχανου χιούμορ; Στην περιστασιακή δράση με άκρως βαρετές χορογραφημένες κι εκτελεσμένες σκηνές; Στο γεγονός ότι τονικά η ταινία είναι ένας αχταρμάς που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει καμία ιδέα για το τι θέλει να είναι;
Τo μόνο σίγουρο είναι ότι το Vampire Academy αποτυγχάνει σε όλα τα επίπεδα κυρίως χάρη στη λογική του fast-forward που το διακατέχει. Ακόμα και τώρα, δεν μου είναι σαφές γιατί υπήρχαν οι διενέξεις, γιατί ο κακός ήταν κακός, γιατί μας απασχολούσε το ένα, γιατί το άλλο, τίποτα μα τίποτα δεν αναλύεται πέρα από το «ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε» για να οδηγήσουν σε μια παντελώς ηλίθια μάχη που τελειώνει πριν καν αρχίσει.
Τελικό συμπέρασμα: Προσπεράστε την, αν εκτιμάτε τον χρόνο, τα χρήματα και τη νοημοσύνη σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου