Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Mr. Peabody & Sherman [4/5]

Εντελώς στερημένο από πρωτότυπες ιδέες, το Χόλιγουντ συνεχίζει να βασίζεται στο παρελθόν και να μεταφέρει στον κινηματογράφο αγαπημένες τηλεοπτικές εκπομπές των παιδικών μας χρόνων. Τις περισσότερες φορές, τα αποτελέσματα είναι απαίσια, αλλά μία στο τόσο γυρίζουν όχι απλά καλές, αλλά εξαίσιες ταινίες και ο «Κος Πίμποντι & ο Σέρμαν» ανήκει σε αυτές.

Απευθυνόμενο τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους, το έργο βασίζεται στα δημιουργημένα από τον Ted Key στα τέλη του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960 μικρού μήκους επεισόδια «Peabody`s Improbable History» και διαθέτει έναν κάπως επεισοδιακό χαρακτήρα με δύο κεντρικές ιστορίες να δένουν ολόκληρη την πλοκή. Ο σκηνοθέτης Rob Minkoff εξασφαλίζει, από την πρώτη στιγμή, το ότι η ταινία κινείται σε έναν ζωντανό ρυθμό, ενώ η πνευματώδης γραφή είναι γεμάτη με οπτικά και λεκτικά αστεία καταφέρνοντας, στα 85 λεπτά διάρκειας της, να μην κουράζει ούτε στιγμή. Συν τοις άλλοις, κατορθώνει πανέξυπνα να είναι έντονα συναισθηματική, αλλά και, ως έναν βαθμό, εκπαιδευτική, κεντρίζοντας την περιέργεια των θεατών. Από τεχνικής πλευράς, η ταινία διαθέτει ένα πολύχρωμο κι εφευρετικό animation με ελκυστικά σχεδιασμένους χαρακτήρας και τοπία, των οποίων η θελκτικότητα αυξάνεται από τα καταπληκτικά 3D εφέ που όχι μόνο δίνουν βάθος στα γραφικά, αλλά και σε διασκεδάζουν με τα διάφορα μυτερά αντικείμενα που πετάγονται κάθε τόσο.

Κάνοντας μια σούμα όλων των παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι το «Ο Κος Πίμποντι & ο Σέρμαν» είναι μια εξαιρετικά καλαίσθητη, ευρηματική κι αστεία περιπέτεια που μικροί και μεγάλοι μπορούν να απολαύσουν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...