Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

A Respectable Family [3.5/5]

Συνεχίζοντας την ανοδική πορεία του ιρανικού σινεμά, το οποίο τα τελευταία χρόνια μας δίνει μικρά αριστουργήματα (δείτε το βραβευμένο με Όσκαρ Ένας Χωρισμός και θα καταλάβετε τι εννοώ), ο Massoud Bakhshi μας παρουσιάζει τη νέα του ταινία «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια». Ένα τεταμένο, αγχωτικό και πολιτικά αιχμηρό φιλμ, το οποίο συνδυάζει επιδέξια την αγωνία, μέσα από στοιχεία θρίλερ, και τον κοινωνικό σχολιασμό, παραδίδοντας μας ένα οξύ σχόλιο στην Τεχεράνη του σήμερα, αλλά κι ένα σύνθετο δραματικοποιημένο κατηγορητήριο για τη μετα-επαναστατική περίοδο στο Ιράν.

Παρουσιάζοντας την ιστορία του σαν ένα αφηγηματικό κρυφτό, ο Bakhshi αναγκάζει τον θεατή να μπει στο παιχνίδι του από το πρώτο κιόλας πλάνο. Αναμιγνύοντας πολεμικές σκηνές μαζί με πλάνα της σύγχρονης Τεχεράνης, διαπρέπει στη δημιουργία μιας συνεχόμενης υποβόσκουσας απειλής. Έχοντας λοιπόν επιτύχει τη δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, ο Bakhshi αρχίζει να εξιστορεί τις αλληλένδετες ιστορίες στο περίπλοκα δημιουργημένο σενάριο του. Μέσα από ισχυρές οπτικές μεταφορές, θίγοντας θέματα όπως η διαφθορά, η κερδοσκοπία, αλλά και η θρησκεία η οποία είναι πανταχού παρούσα σαν μια σύγχρονη μάστιγα του Ιράν, δημιουργεί ένα συναρπαστικό σύνολο που κρατάει, σχεδόν συνεχώς, σε εγρήγορση τον θεατή. Και λέω σχεδόν γιατί οι οικογενειακές σχέσεις, ζωτικής σημασίας για την πλοκή, ήταν αρκετά συγκεχυμένες, με αποτέλεσμα κάπου στο μέσο της ταινίας να χάνεις λίγο τη συγκέντρωση σου προσπαθώντας να καταλάβεις τι γίνεται. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι το τέλος του έργου όπου όλα ενώνονται σε ένα δραματικό χτύπημα νοκ-άουτ.

Βασικά, το «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια» είναι αναμφίβολα μια σημαντική ταινία όπου μέσα από το ανάγλυφο κοινωνικό-πολίτικο της φόντο, την εξαιρετική της ατμόσφαιρα και τις άξιες λόγου ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου Babak Hamidian και Mehrdad Sedighian, μας παρουσιάζει τη ζοφερή κατάσταση μιας χώρας. Μιας κατάστασης που δυστυχώς δεν φαντάζει καθόλου ξένη σε εμάς και επομένως μας αφορά όλους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...