Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Bachelorette [1.5/5]

Μετά την τεραστία εμπορική αλλά και καλλιτεχνική επιτυχία του Φιλενάδες, η πρώτη, από τις σίγουρα πολλές γυναικείες κωμωδίες που θα ακολουθήσουν, λέγεται «Οι Εργένισσες». Για να είμαστε βέβαια απολυτά δίκαιοι, η ταινία της Leslye Headland στην πραγματικότητα γράφτηκε πολύ πριν από την ταινία του Paul Feig. Οι συγκρίσεις και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο είναι όμως αναμφισβήτητες. Η φόρμουλα, πάνω-κάτω, η ίδια: μια δυσλειτουργική ομάδα φίλων συγκεντρώνεται σε μια γιορτινή, ηδονιστική νύχτα την παραμονή του γάμου ενός φίλου και το χάος επακολουθεί. Συγκεκριμένα εδώ, η κεντρική ιστορία περιστρέφεται γύρω από τρεις φίλες, επιφορτισμένες με καθήκοντα παρανύμφου για τον γάμο της σχολικής φίλης τους, που όμως πότε δε συμπαθούσαν ιδιαίτερα και σίγουρα ποτέ δεν πίστευαν ότι θα είναι η πρώτη που θα παντρευτεί.

Από κωμικής πλευράς, η ταινία και έξυπνες ατάκες διαθέτει και κάποιο πνεύμα στο χιούμορ και γενικώς θα σε κάνει να γελάσεις. Δυστυχώς, όμως, η -αρχικά χαριτωμένη- ιδέα είναι επεξεργασμένη με έναν εντελώς λάθος τρόπο. Το τετριμμένο σενάριο αντί να εξελίξει το γρήγορα κορεσμένο είδος, το υποβιβάζει με μια προβλέψιμη πλοκή, εμφανή λάθη και παντελή απουσία κινήτρων για τους μονοδιάστατους χαρακτήρες του. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στο ποσό άνισα είναι δομημένη η ταινία. Ξεκίνα ως μια ξέφρενη φάρσα για να μετατραπεί, λίγο πριν την τρίτη πράξη, σε μια βεβιασμένη και τυποποιημένη κοινωνική-ρομαντική ταινία γεμάτη με ευαίσθητα συναισθήματα και εγκάρδιες στιγμές. Παρόλο, όμως, που το έργο διαθέτει ένα σενάριο «προκάτ» και καταφεύγει στις πιο απίθανες συμπτώσεις για να στηρίξει το μωσαϊκό των ιστοριών, το έξοχο καστ συντηρεί το ενδιαφέρον του θεατή. Οι Lizzy Caplan, Kirsten Dunst, Isla Fisher και Rebel Wilson είναι πραγματικά απολαυστικές, παρά τους αδύναμους στη σκιαγράφηση ρόλους τους.

Με τη σκέψη ότι το έργο θα μπορούσε κάλλιστα να αναπτυχτεί ως μια κομεντί μελέτη στις παλιές φιλίες, στην ωρίμανση των ευθυνών και την εξεύρεση του εαυτό σου στα τριάντα σου, πασπαλισμένα με χονδροειδές χιούμορ (γιατί είναι στη μόδα), το τελικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια, σίγουρα διασκεδαστική, αλλά και σίγουρα χαμένη ευκαιρία για κάτι φρέσκο και πρωτότυπο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Three Billboards outside Ebbing, Missouri ★★★★

Μετά το εξαιρετικό «Αποστολή στην Μπριζ» και το άκρως ενδιαφέρον «Επτά ψυχοπαθείς», ο ιρλανδικής καταγωγής Μάρτιν Μακ Ντόνα έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο λαμπρούς κινηματογραφιστές της εποχής μας. Η έντονη αίσθηση του αντίκτυπου των λέξεων, των χειρονομιών και των εικόνων που διαθέτει είναι σπάνια στο σημερινό τοπίο του κινηματογράφου και συμβαδίζει με την πρωτοφανή επιμέλεια του στην κατασκευή των λεπτομερέστατων, σύνθετων αφηγήσεών του. Με δεδομένη την έκφραση “το καλό πράγμα αργεί να γίνει”, ως ένας επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Μακ Ντόνα πήρε το χρόνο του για ετοιμάσει το νέο του κινηματογραφικό πόνημα. Και μετά από πέντε χρόνια σιωπής επιστρέφει με το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» ένα άλλο μικρό θαύμα αφηγηματικής ισορροπίας όπου ο βαθύς πόνος και το λακωνικό χιούμορ, οι απροσδόκητες ανατροπές, η οργανική ροή δράσης και οι χαρακτήρες που αλλάζουν αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιοι, δένουν αρμονικά. Η ιστορία απλή: Η κόρη της...

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που ...

Δεσμά Αίματος [0/5]

Η πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου ανήκει στην κατηγορία των ταινιών που δεν μπορεί να περιγραφτεί. Θα πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει το πόσο κακή είναι. Και είναι μεγάλο κρίμα γιατί από τον σκηνοθέτη του Αυτή η Νύχτα Μένει περιμένεις πολλά περισσότερα. Αναλογιζόμενος τώρα και την προηγούμενη συμμετοχή του, το Απ’ τά Κόκαλα Βγαλμένα, μια ομολογουμένως αξιοπρεπέστατη ταινία, σε κάνει άπλα να αναρωτιέσαι γιατί γύρισε το «Δεσμά Αίματος». Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του όταν τη γύριζε και τι προσπαθούσε να πει με αυτή του τη ταινία. Δυστυχώς, το έργο είναι ανούσιο και δεν πετυχαίνει ούτε μια στιγμή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή ή να επιτύχει τον όποιο στόχο της. Και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Από άποψη παράγωγης, η ταινία είναι μια κλίμακα κάτω από την κατηγορία «ερασιτεχνική». Κάτι που δεν ταιριάζει όταν διαβάζεις τους συντελεστές, αλλά που πιστέψτε με ισχύει. Η σκηνοθεσία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη με τα κλασσικά α...