Το μεγαλύτερο τρικ που κρύβει στο μανίκι του το «Magic Mike» είναι η ταχυδακτυλουργία με την οποία το τμήμα μάρκετινγκ έχει πλασάρει την ταινία, κάνοντας το κοινό να πιστεύει ότι πηγαίνοντας να τη δει, θα παρακολουθήσει μια κωμωδία γεμάτη από γυμνούς άντρες και ρομαντικά καμώματα. Ναι, και γυμνό υπάρχει και τα πράγματα μπερδεύονται, αλλά η ταινία δεν είναι ούτε πολύ διασκεδαστική, ούτε πολύ αστεία.
Και αυτό γιατί το «Magic Mike» δεν φαίνεται να ξέρει τι ταινία θέλει να είναι και τι ιστορία θέλει να πει. Ή για να το θέσω διαφορετικά, το κύριο πρόβλημα με το έργο είναι ότι δεν διαθέτει καν μια πειστική ιστορία. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια απλουστευτική και ηθικοπλαστική μάτια στον πολύ σκοτεινό κόσμο του ανδρικού στριπτίζ, πασπαλισμένη με αρκετές δόσεις Αμερικανικού Ονείρου και με τα απαραίτητα μηνύματα περί φιλίας, αγάπης, καριέρας, δόξας να δίνουν, κλασσικά, το παρόν.
Περά από το πολλά υποσχόμενο πρώτο μέρος, όπου η ταινία ισορροπεί ελαφριές χιουμοριστικές στιγμές με μια αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή, η στροφή στο ύφος της ταινίας κάπου στη μέση, με το χιούμορ να χάνεται προς τέρψιν μιας πιο σοβαρής ατμόσφαιρας, δεν είναι μια επιτυχημένη κίνηση. Έτσι, στο δεύτερο μισό είναι πλέον εμφανές ότι αυτή η πειραματική κι ελαφρώς αυτοσχέδια ταινία μοιάζει να είναι πολύ περισσότερο μια σταθερή ροή από «Instagram» φωτογραφίες που ούτε πολύ πρόστυχες όπως διαφημίζεται είναι, ούτε σου προκαλούν τη σκέψη.
Τέλος πάντων, με εμφανή τη προσπάθεια του να πουλήσει, το «Magic Mike» είναι ένα φλύαρο και συντηρητικό εργάκι που χρειάζεται καλοκαιρινά κέφια για να χωνευτεί πλήρως. Αν δεν τα έχετε, προσπεράστε το.
Και αυτό γιατί το «Magic Mike» δεν φαίνεται να ξέρει τι ταινία θέλει να είναι και τι ιστορία θέλει να πει. Ή για να το θέσω διαφορετικά, το κύριο πρόβλημα με το έργο είναι ότι δεν διαθέτει καν μια πειστική ιστορία. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια απλουστευτική και ηθικοπλαστική μάτια στον πολύ σκοτεινό κόσμο του ανδρικού στριπτίζ, πασπαλισμένη με αρκετές δόσεις Αμερικανικού Ονείρου και με τα απαραίτητα μηνύματα περί φιλίας, αγάπης, καριέρας, δόξας να δίνουν, κλασσικά, το παρόν.
Περά από το πολλά υποσχόμενο πρώτο μέρος, όπου η ταινία ισορροπεί ελαφριές χιουμοριστικές στιγμές με μια αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή, η στροφή στο ύφος της ταινίας κάπου στη μέση, με το χιούμορ να χάνεται προς τέρψιν μιας πιο σοβαρής ατμόσφαιρας, δεν είναι μια επιτυχημένη κίνηση. Έτσι, στο δεύτερο μισό είναι πλέον εμφανές ότι αυτή η πειραματική κι ελαφρώς αυτοσχέδια ταινία μοιάζει να είναι πολύ περισσότερο μια σταθερή ροή από «Instagram» φωτογραφίες που ούτε πολύ πρόστυχες όπως διαφημίζεται είναι, ούτε σου προκαλούν τη σκέψη.
Τέλος πάντων, με εμφανή τη προσπάθεια του να πουλήσει, το «Magic Mike» είναι ένα φλύαρο και συντηρητικό εργάκι που χρειάζεται καλοκαιρινά κέφια για να χωνευτεί πλήρως. Αν δεν τα έχετε, προσπεράστε το.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου