Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Home [1/5]

Είναι άδικο να συγκρίνουμε τις animation ταινίες της DreamWorks και της Blue Sky με τον κολοσσό της Pixar. Μιας εταιρίας που κυριολεκτικά εφηύρε το είδος με τις μικρού μήκους ταινίες τη δεκαετία του 1980 και στη συνέχεια με το smash-hit «Toy Story» το 1995 και τα υπόλοιπα αριστουργήματα που ακολούθησαν. Η DreamWorks έχει γνωρίσει καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία μόνο με τα «Σρεκ», τα «Kung Fu Panda» και τα «Πώς να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας». Φέτος, βγαίνει στις αίθουσες το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι» και παρόλο που δεν είναι κακό, δεν αξίζει της σημασίας σας.

Από το «Ε.Τ. ο Εξωγήινος» μέχρι το «Λίλο & Στιτς», οι εξωγήινοι αποτελούσαν πάντα για το σινεμά κάτι το θελκτικό. Οι αξιολάτρευτοι παρείσακτοι από το διάστημα, χάρη στην ελκυστικότητα τους στον κόσμο, υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια στο κινηματογράφο και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν να δίνουν το παρόν. Η νεότερη προσπάθεια του στούντιο με το μισοφέγγαρο έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα των 3D animation που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια (π.χ. «Πλανήτης 51: Επισκέπτης από τη Γη», «Τέρατα κι Εξωγήινοι» κτλ.). Προσεκτικά μελετημένη έτσι ώστε να ελαχιστοποιεί τα στοιχεία που ενδεχομένως θα αποξένωναν τους θεατές, το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι» σηματοδοτεί το τέλος της δημιουργίας μια υψηλότερης μορφής κινουμένων σχεδίων από τη DreamWorks.

Προσαρμοσμένο από το παιδικό βιβλίο του Adam Rex με τον τίτλο «The True Meaning of Smekday», το έργο ακολουθεί τη «δυο ακατάλληλα άτομα σε ένα road trip» φόρμουλα. Αυτή η απλοϊκή πλοκή σαφέστατα και δεν είναι το χειρότερο έγκλημα που ένα παιδικό φιλμ μπορεί να διαπράξει, καθώς ακόμα και ταινίες ενηλίκων που λειτουργούν σε αυτό το οικείο πλαίσιο αποδεικνύονται εξαιρετικές. Αυτό που είναι απογοητευτικό, είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία δείχνει πολύ λίγη πίστη ακόμα και στο ίδιο το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Η πολύχρωμη παλέτα που υπάρχει διάχυτη σε όλη τη διάρκεια της δεν καταφέρνει να σε αποτρέψει από το να σκεφτείς ότι αυτό που βλέπεις είναι μια ελάχιστης προσπάθειας κατασκευασμένη μηχανή χρημάτων.

Η «ενώνω τις τέλειες» ιστορία κινείται από το κυνηγητό στην κωμική ανακούφιση και πίσω ξανά. Αυτό σε συνδυασμό με την απλή σχεδίαση του εξωγήινου ήρωα και τη βαριά χρήση του close-up χτίζει συγκινητικές στιγμές από τη χειραγώγηση του φωτισμού, της μουσικής και των καταστάσεων, αφήνοντας ξεχασμένους τους ελάχιστα προσεγμένους χαρακτήρες. Βέβαια, θα μου πείτε τι περισσότερο μπορείς να περιμένεις από μια ταινία που η φωνητική ύπαρξη της Rihanna στον πρωταγωνιστικό ρόλο την κατευθύνει πολύ περισσότερο από ό,τι οποιαδήποτε προθυμία για καινοτομία.

Είναι εύκολο λοιπόν να χρησιμοποιήσει κάποιος το παλιό ρητό «είναι για τα παιδιά» και να προσπεράσει το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι». Η αναγέννηση του animation την τελευταία δεκαετία μας έχει όμως αποδείξει ότι μπορούν να δημιουργηθούν ταινίες που στοχεύουν πολύ υψηλότερα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα παιδιά αξίζουν μια ψυχαγωγία που σέβεται τη νοημοσύνη τους, και τούτη εδώ η ταινία δεν το κάνει αυτό. Επομένως, συμβουλή μου είναι να παρακολουθήσετε αυτό το «Σπίτι»… σπίτι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται