Γνωστός από τη συνεργασία του με τον Sacha Baron Cohen, ο σκηνοθέτης Dan Mazer καταφέρνει και συγκεντρώνει ένα υπέρλαμπρο, αλλά και πανέμορφο καστ ταλαντούχων ηθοποιών για να πρωταγωνιστήσουν στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, μια βρετανική κωμωδία που προσπαθεί να γίνει η αντίθεση σε ένα υπερβολικά γνώριμο είδος. Όμως, στην προσπάθεια του να αντιστρέψει το κλασικό ρομαντικό πρότυπο, ο Mazer καταφέρνει και δημιουργεί μια ταινία που ναι μεν θέλει να είναι εναντίον του είδους, αλλά παράλληλα το τιμάει κιόλας διαθέτοντας όλα τα κλισέ του.
Είναι τέτοια η προβλεψιμότητα, που πραγματικά δεν ισχύει η έννοια της λέξης spoiler. Τα ιδία και τα ίδια τετριμμένα πρότυπα αφήγησης μετατρέπουν το φιλμ σε μια απογοητευτική κωμωδία λαθών, της όποιας την έκβαση μπορείτε να φανταστείτε από την αρχή. Οι χαρακτήρες δεν είναι ούτε πραγματικοί ούτε ελκυστικοί, τα αστεία δεν είναι ούτε έξυπνα ούτε διασκεδαστικά και οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται οι πρωταγωνιστές είναι αδιανόητα βαρετές. Είναι μια ταινία στην οποία δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα σε κανέναν, σε οποιοδήποτε σημείο. Κάτι τέτοιο θα το συγχωρούσαμε, βέβαια, σε ένα έργο που θα έβγαζε γέλιο. Το φιλμ είναι όμως τόσο απελπιστικά μη-αστείο, που θέλεις να βάλεις τα κλάματα.
Για να μην μακρηγορώ, το «Ένας Χρόνος Είναι Αρκετός» δεν είναι η καλύτερη στιγμή κανενός εκ των συντελεστών του και δεν θα είναι σίγουρα και για το κοινό που θα επιλέξει να το δει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου